Skírnir - 01.01.1831, Síða 14
14
vera; því LlerkalýSr og Jesúítar og allir [>eir, er
þeirra ilrættifyigja, og nú þykjast strjúka um ófrjáls-
ara liöfuð, ieita jafnan til óspekta, og hafa þess
síðan sezt ljós merki, pó her verði ei frásagt.
Stjórnarherrarnir, sem flestallir urðu liamlsam-
aðir á llóttanum, vóru í liaustdregnir fyrir dóm, er
þeir þóktu sekir að landráðum og drottiussvikum,
og felidi jafníngjaráðið í árslokin þann dóm yfir
þeim, að þeir liefðu fyrirgjört æru og embættum,
og skyldu þeir sitja í fángelsi alla æfi; var um
þær mundir mikiil ófriðr í París, því ahnenníngr
allr vildi stjórnarherrarnir væru af lífi teknir;
Tóru þeir siðan fluttir til kastalans Ilam í Norman-
diu, og sitja þeir þar síðan í þraungu varðhaldi.
Meðan stjórnarbiltíugar þær, sem nú er frá-
6agt, fóru fram lieima í Fránkaríki, vóru vopn
Frakkasigrsælyfir í Affríku ,oggjörðust þar þeir at-
burðir, sem, ásamtlierferðinnitiIMóreu, þykjatveir
merkiskaflar í stjórnarsögu Karls lOda, þótt liun
að öðru leiti kunni að verða fyrir nokkru álasi.
J>að sem hör er litið til, er lierferð Frakka á
hendr Alzírs mönnum, liverrar getið er nokkuð
í næstl. árs tíðindum. Leiðángrsliðið, 36000
hermanna, náði Affríku ströndum í ofanverðum
júní, og gekk þar á land án nokkurrar mótstöðu;
var liershöfðíngi Bourmout (sá er sveik Napóleon
i bardaganum við Waterloo) fyrir liðinu; varð
Frökkum í fyrstu 1/tið ágengt, því himiubeltið
reyndist þeim mjög óliolt, og sýktust margir, var
þar og skortr á hollu neyzluvatni og fleirum nauð-
synjum. Alzírs menn lögðu ei til höfuðbardaga
við Frakka, cn urðu þeim þó yfrið skeinuliættir