Fjölnir - 01.01.1839, Blaðsíða 36

sem vill nota sögurnar, gjetur án |>ess verið, |>ar sem
Jijer er úrlausn fundiu flestöllu jivi', sem í {lei'in er tor-
skiliðj vísurnar, sem við hiaupum ifir, jiegar við eruin að
lesa sögurnar, eíus og væru [>ær kveðnar á grísku eða
hebresku, skiijast okkur, þegar híngaö er litið, viðstöðu-
laust; stöðunum, sem varla varð giskað á, hvar vera
mundu, er hjer vísað hvurjmn í síua átthaga; hjer gjefst
mönniim að líta ifir búníug, vopnabúnaö, skipategundir,
átrúnaðargoð feðra vorra, í eíiiu lagi, ei'ns og sögurnar
h'sa þessuj orðin, sem við gjetum ekki leíngur ráðið í,
eru hjer öll út lögð á móðurmál okkar, og er okkur jafn-
framt sagt, hvar alls þessa sje að leíta í lögubókunum.
Mætti [>eím, sem taka í hönd bók þessa, koma til hugar,
að óska sjer, að íslenðíngasögur væru nú þegar prentaðar,
og ættu í vændum annan ei'ns viðbæti, og þeím mun
ieíugri, sem okkur eru þær fremur áríðandi, enn sögur
noregskonúnga.
Sömuleíðis hafa þetta árið birst frá fjeiaginu 2
firri bindin af frásögunum um Grænland (Grönlaiuls hi-
storislce Mindesmœrler), bókin um fornfræði Ameríku
(.Antiqoitates americanæ), og 2 firstu liepti af árbókunum
um fornfræði Norðurlanda (Annaler for nordislc Oldlcyn-
dighed). Frásagnirnar um Grænland birja með launguin
iuugáugi, og er þar gjörð greín firir því, híursu sagnarit
vor sjeu undir komiu, eínkum hvurjir mestan eíga hlut í
Landnárau vorri; líka er hjer leítt í gjetur, hvursu rit-
gjörðir og bókasöfn vorra nafnfrægu gömiu sagnafræðínga
hafi fluttst mann frá manni, til þess þau komu í vörslu
Arna Maguússonarj enn bækur haus og handrit, sem náð
varð úr brunanum 1728, eru, eíns og kunnugt er, enn þá
geíind á si'vala turni í Kaupmaiinahöfu. Að því búnu er
í báðum bindum þessum sögur og únisleg brot úr sögmn
vorum Grænland áhrærandi; og þar á meðal er helst að
gjeta sögu Eíríks rauða, og sögu þorfinns karlsefnis; þá
brot ur Eírbiggjasögu, Flóamanuasögu, Fóstbræðrasögu,
sögu Gísla Súrssouar, Sturlúngasögu, sögum biskupa