Norðurfari - 01.01.1848, Qupperneq 43

FAllALDUR.
43
Brá&um munu á bleikri fold
Bein mín liggja í stirð.
“Máni mænir af hei5i
Mildur um nætur-stund
A grös, cr á grænu leiði
Gróa í kyrrum lund —
Blídur eins af himni há
Mc5 skini brosa hann mæru mun
Minn á blcikan ná.
“Nætur-drottinn dýri!
Sem dapran gladdir opt,
Er helgur gekkst, hinn hýri,
Um heiðríkt bláma-Iopt —
Nú aðeins spottarðu eymdir mín!
Jrví ljósa optar ljóma ei
Lít eg geisla Jrín.
“Hví viitu horfa blíður
Af himni á brostinn reir,
Sem bana-bcnin svíður,
Og bráðum er ei meir? —
frig líðum hef eg tærra sjeð
Heima af blárri himinrann
Horfa á sælu-beð!
“En hví skal nefna heima?
Hvað sem lífið gaf
Allt á eins að strcyma
Ut í gleymsku-haf —
A sama standa mjer J>ví má
Hvar í heimi minum mcnn
Moldum traðka á.”
Og Faraldur er farinn:
Hann fleiri ei sat þar kvöldj
Barm nú böli marin
Byrgir moldin köld —
En erlendis á auðri strönd
Aptur lukti augum hans
Engin vinahönd.
Svona er Faralds saga.
Sem svipur hann burtu leið,
Og skuggi, er skýzt um haga —
Skein þá sólin hcið.