Norðurfari - 01.01.1848, Page 83

KRlSTjÁNSMÁt.
8:5
En meí syni móðir,
Grjetu systr saman.
Var þá auðsætt
Hve öðlingr hafði
Verit vinsæll af verum,
Er konr og karlar
Kvikir grjetu
Yíir helför hans.
Heldr munu ok harma
Hrímeyjar synir
Er þeir spyrja fjörvi of farit
Buðlungs þess er var
Beztur í heimi,
Ok þcim unni einn.
Sakna mun hin aldna
I sæ norðr
f>ess hins göfuglynda grams:
Hrista harmslegna
Hjelu lokka,
Syrgja Sögu fostra.
Munu öll fyrr
Aptr rcnna
Fljót at fjalli há,
Enn lslendingar
ficim öðling glcymi
Er þá fjötrum firrli.
Hans sknlu þeir minnast
Er of himin braga
Norðljúsa vendir á vetrum,
Eða dumbrauð á sumrum
Glóa cn dökku Ijöll,
Ok er miðnætrsól yfir mari.
Harma verar velskir
Volsunga liðna,
Gráta Baldr goð —
En Islendingar
Æ munu
Sakna Kristjáns konungs.
En hann Saga mun
Sjer i faðm taka,