Norðurfari - 01.01.1848, Blaðsíða 87

KVÆBI.
ST
Sá er hiniinljós skært
Hefur hjarta manns fært,
Og scm hendinni lífs-aflið gefur,
Ætíð auki þjer magn
Islands frama so gagn
Sem vjer vituin þú vilja til hcfur!
frar til far tekur höfn
Yfir dynjandi dröfn
Drottinn mildur þjcr förina greiði!
Lifðu rnörg aldurs ár!
Otal verji þau tár
Scm að Frönbúar felli á þitt lciði!
ÓYNDl.
Mjer cr margt til ama —
Margir stunda frama,
En eg hata hann:
Jrví í þcssu landi
Jrað mjer varð að grandi,
Scm cg frcinmst um farm.
Leiðist mjer
Jregar laufguð er
Eikin háa,
Og hafið liláa
Gnauðar að gamni sínu.
Er um bláar bárur
Berast hægar gárur
Undan vestanvind,
Jrcgar blæju blíða
Breiðir nóttin fríða
Hæga á himinlind,
Löngun þá
Er að lcggja á sjá,
Og að halda
L'm hafið kalda,
Helzt í hjarta mínu.
HENDIR SEINN HVATAN.
Venus rcnnir hýrum hvörmum^
Himni bláum frá,
Jörðu svefns í svölum örmum
Sjónir festir á,
Innuin lítin gægist glugga —
iirímti allt er hulið skugga —•