Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1869, Blaðsíða 2
2
hefir mér þann tíma ekki gefizt tækifæri til að fara
til kirkju.
Ferðamaðurinn: í*ér sækið þá líkast til aðra
kirkju ?
Konan: Nei, í okkar bygðarlagi er engin kirkja
önnur en þessi; en hjá mér og ættfólki mínu hefir
hvorki verið skýrt né jarðað þennan tíma, né neitt
annað borið við, er gæfi mér tilefni til að fara til
kirkju. Seinasta barnið mitt skírði gamli presturinn,
og í hans tíð var það líka jarðað, — blessað barnið !
Ferðamaðurinn: Hvað hafið þjer þá fyrir stafni
á sunnudögunum? |>ér verjið þeim þá til að skemmta
yður, — er ekki svo?
IConan: Nei, herra minnl Yið hefðum þá eins
vel tíma til að fara til kirkju. Það væri þó betra. í
kirkjunni þyrftum við að minnsta kosti ekki að eyða
peningum, er ekki verður hjá komizt, þá er menn ætla
að skemmta sér; en ef víð förum til kirkju eða eitt-
livað annað, vinnum við okkur ekkert inn; það getum
við þó lijerna heima.
Ferðamaðurinn: Maðurinn yðar hefir þá, vænti
eg, sölubúð, er hann hefur opna á sunnudögunum.
Konan: Sölubúð! Nei, ekki þvílíkt. í*ó við hefð-
um sölubúð, væri það til litils, því hingað mundu fáir
kaupeudur koma. En maðurinn minn á landskikann
hjerna hjá kotinu okkar, og á sjö dögum í hverri viku
má starfa meira og vinna sér meira inn en á sex.
Ferðamaðurinn: Vinnur maðurinn yðar þáásunnu-
dögunum eins og á virku dögunum?
Konan: Ekki vil eg segja það, að hann vinni þá
einmitt sömu vinnu; en það er svo margt, sem þarf að
taka til handargagns og færa í lag, — og hvað ælli komi