Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1869, Blaðsíða 7

7
í sömu bók, 21. kapít., 8. versi stendur enn fremur:
«En þeir ístöðulausu og ótrúu, syndarar og glæpamenn,
manndráparar og frillulítismenn, galdramenn og skurð-
goðadýrkarar, og allir lygarar, — þeirra hlutfall skal
vera í því díki, sem logar af eldi og brennisteini; það
er sá annar dauði».
Konan: En eg er hvorki manndrápari ne frillu-
líDsmaður né afguðadýrkari né lygari, og verð ekki talin
meðal slíkra.
Ferðamaðurinn: Bíðið við, kona góð! tér þurfið
ekki að vera þetta allt; en eg er hræddur um, að þér
liljótið þó að ásaka yður sjálf um sumar af synd-
um þessum. Mér virðist sem þér séuð í tölu hinna
vantrúuðu og skurðgoðadýrkaranna.
Konan; f>að held eg þó ekki! Eg trúi á guð
föður, skapara himins og jarðar, ogeg dýrka enga hjá-
guði.
Ferðamaðurinn: Það er ætlun mín, að við mun-
um hljóta að kannast við, að ritningin kallar íleira skurð-
goðadýrkun en það, að dýrka falsguða-myndir. Kristur
segir: ofú átt að elska drottinn guðþinn af öllu hjarta
þínu, og af allri sálu þinni, og af öllum mætti þínum,
og af öllu hugskoli þínu« (Lúk. 10, 27.). Hver sá hlut-
ur, er vér elskum meir en guð, er vor hjáguð. Finnið
þér það ekki, að yður er kærara að hugsa um það, að
verða rík, en að hugsa um heilagan guð?
Konan: Jú, herra minn! l’egar eg hugsa um
guð, — en það gjöri eg, satt að segja, ekki mjög opt,
— þá hugsa eg mér hann fremur sem dómara en sem
þann, er eg elski heitt. Eg kannast fúslega við, að
mér þykir harðla vænt um skildingana, sem við höfum