Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1869, Blaðsíða 15

15
kristindómurinn getur samþýðst jafnvel hinni mestu strit-
vinnu. Það lilýtur því að vera gæzkuríkur tilgangur guðs,
að vor tímanlegu störf skuli ekki vera oss til tálmunar
á vorum sáluhjálparvegi, heldur öllu fremur miða til að
eíla og glæða vort andlega líf. Sá, sem með samvizku-
semi gegnir sínum tímanlegu skyldum, getur um leið
eins rækilega gegnt sinni himnesku ákvörðun, og í iðn
sinni verið «brennandi í andanum og þjónandi drottni".
Þetta sést bezt þegar vér hugleiðum, í hverju krist-
indómurinn er innifalinn. Krislindóminn, eða kristilega
trú má skoða frá tveimur hliðum, að öðru leytinu sem
trúarþekkingu, að hinu ieytinu sem hæfilegleika og líf.
Væru hin eilífu trúarsannindi svo þungskilin, eins
og mörg veraldleg vísindi, að til þess þyrfti að verja
miklum tíma og fyrirhöfn, þá væri ekki hægt að nema
þau fyrir þá, sem þurfa að vinna baki brotnu, og þá
gæti hinn vantrúaði afsakað sig með því, að hann hefði ekki
tíma til að leggja sig eptir trúarbragða lærdómunum. En
væri þessu þannig varið, þá væri kristindómurinn ekki
gleðiboðskapur um guðs náð og fyrirgefningu syndanna
fyrir alla menn, heldur einungis fyrir liina lærðu og
menntuðu. En Krists fagnaðarerindi er ekki þung-
skilin vísindi. Endurlausnin, sem það boðar oss, heimt-
ar ekki djúpsæan skilning, heldur auðmjúkt hjartalag.
Þótt Jesú Krists trúarbrögð sé óþrjótandi rannsóknar-
og ihugunarefni, eru þó höfuðlærdómar þeirra öllum
auðskildir. Uversu fáfróður, ómenntaður og einfaldur
sem þú ert, hafir þá að eins fullt ráð, og það, sem menn
kalla verks vit, þá hefir þú nóg vit til að þekkja þann
sáluhjálparveg, sem þú átt að ganga. í‘ó ekkert mann-
legt hyggjuvit geti kannað eða mælt Krists óendanlega
sannleiksdjúp, er það þó að hinu leytinu svo einfalt,