Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1869, Blaðsíða 1

KRISTILEG SMÍRIT
HANDA ÍSLENDINGUM.
JY£ 1.
SPURNINGj SEM ENGINN HEFIR SVARAÐ.
Fyrir fáum árnm var maður nokkur á ferð norðan
til á Englandi. Á leiðinni laust á hann óveðri miklu,
og leitaði hann sjer þá skjóls í kotbæ einum, er var
rétt við veginn í fögru dalverpi. Iíonan, er bjó í koti
þessu, tók vel á móti honum, og svaraði alúðlega því,
er hann spurði hana um hið fagra hjerað, þar sem hún
átti heima.
Þar eð þetta var seint í viku, en ferðamaðuriun
ætlaði að dvelja í héraði þessu nokkra daga, spurði
hann konuna, hvort svo stæði á, að hann gæti á næstu
helgi verið þar við kirkju.
Það er fjórðungur mílu héðan til kirkjunnar, sagði
konan; hún er hinu megin við hæðina þá arna.
Hvað heitir presturinn? spurði ferðamaðurinn.
Konan: Gamli presturinn okkar hjet Jónes; en nú
er hingað kominn nýr prestur, er sumir hafa miklar
mætur á. Hvað hann heitir, veit eg ekki.
Ferðamaðurinn: Þér segið, að sumir hafi miklar
mætur á honum; — hvers vegna er yður þá ekki um
hann?
Konan: Jeg hefi ekki enn heyrt til hans. Hann
er ekki búinn að vera hér lengur en níu mánuði, og
3. ár.