Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1869, Blaðsíða 9

9
slíku verki? Sonntag sagði: 4 kolanámunni í Döllingen
er námumaður, sem eg þekki; eg hefi grafið í sam-
vinnu með honum margan brunn, og hann þekkir lík-
lega fleiri». Nú ók Sonntag 11. dag desemberm. til
Döliingen, sem liggur við Elsterwerda, til þess að fá
aðstoðarmenn. Á meðan var ekkert gjört, því Mehnert
hafði fengið annir, er hann ei gat frá horfið. Jahne
var veikur, og enginn annar þorði að fara niður í brunn-
inn. En presturinn skrifaði strax til yfirvaldsins í Gross-
enhain, og bað það að senda sér sem fyrst mann, er
kynni til slíkra verka og nokkra hugaða verkamenn, svo
að menn gætu skipzt lil og unnið bæði dag og nótt.
Menn geta ímyndað sér, hvernig hinum margmædda
prcsti muni liafa fallið það, að ekkert var gjört allann
hinn 11. dag desemberm. Samt var hann eigi vonlaus
um, að bræðurnir mundu enn þá vera á lífi, þó að allir
segðu, að það væri heimska að hugsa það; Jahne einn,
sem lá veikur, styrkti prest í trú hans. Hann sagði
frá því, sem Sonntag að eins hafði drepið á, að er þeir
hefðu verið niðri í brunninum hinn 10. d. desemberm.,
hefðu þeir heyrt söng fyrir neðan sig. Hann sagðist
hafa kannazt við lagið, en vissi ei hvert það var. Þeir
hefðu kallað upp og spurt, hvort nokkur væri að syngja
efra, eða í kirkjugarðinum, og þegar því var neitað, báðu
þeir menn þá að vera hljóða, og heyrðu þeir þú aptur
söng, en svo varð allt hljótt, og fáeinum augnablikum
síðar hafði fatan dottið niður r höfuðið á honum.
Þeir menn aptur á móti, sem þóttust hafa vit á
slíku, sögðu að það gæti ekki verið, að þeir væru enn
þá á lífi, heldur hlytu þeir annaðhvort að hafa mulizt
í sundur eða kafnað, og það fyrir löngu. tær líkur,
sem prestur taldi til þess, að þeir væru enn á lífi, sögðu