Fréttir frá Íslandi - 01.01.1876, Blaðsíða 10

10
LANDSTJÓRN.
alverði allra meðalverða í hvers árs verðlagsskrá. En sökum
þess, að búast mætti við peningaeklu, lagði nefndin það til, að
greiða mætti gjaldið í nokkrum tilteknum landaurum, en þá
skyldi gjalda sjettungi meira, og rynni sá sjettungur til inn-
heimtumanns. Gjaldfrelsi sjerstakra stjetta og eigna skyldi af-
numið, en þó skyldu þeir menn, sem nú hafa það, hafa það
framvegis, meðan þeir eru í sama embætti.
Hið annað frumvarp var um tekjuskatt. Sá skattur var gjört
ráð fyrir að yrði tvenns konar: skattur af eign, og skattur af
atvinnu. Eignarskatturinnn skyldi vera 5 krónur af hverjum
100 krónum, sem tekjurnar nema, hvort sem þær eru heldur af
jarðeignum, skuldabrjefum eða öðrum arðberandi höfuðstóh, þó
að frádregnum kostnaði, en frá skatti þessurn skyldu þeir und-
anþegnir, er eigi hafa 100 krónur í árstekjur. Atvinnuskattur-
inn skyldi vera 1 til 5 af hverju hundraði króna i tekjunum,
þá er þær nema meira en 1000 krónum, þó svo, að ekkert sje
greitt af hinum fyrstu 1000 krónum, en síðan fari skatturinn
vaxandi eptir því sem tekjurnar hækka, og aukist um hálfan af
hundraði á hverri þúsund, allt að 5 af hundraði, sem greiðist
af því, sem tekjurnar eru yfir 9000 krónur. þenna skatt skyldi
greiða af allri atvinnu, nema landbúnaði og sjávarútveg (sem
sjerstaklegt gjald liggur á), en þó að frádregnum kostnaði, þeim
er gengur til að reka atvinnuna. Undanþegnir undan þessum
skatti skyldu allir opinberir sjóðar, kirkjur, sveitarijelög, og önn-
ur fjelög og sjóðar til almennra þarfa. Gjört var og ráð fyrir
að stofna skattanefndir í hverri sveit, og yfirskattanefndir í
hverri sýslu, til þess að annast um greiðslu skattsins. b'katt
þenna skyldi og greiða í peningum á hverju manntalsþingi.
Hið þriðja frumvarp var um húsaskatt, eða skatt af öllum
timburhúsum og steinhúsum, sem eigi fylgja jörð, er metin er
til dýrleika, nje heldur eru þjóðeignir eða til opinberra þarfa.
Skattur þessi ætlaðist nefndin til að yrði 2 krónur af hverjum
1000 krónum í virðingarverði húsanna.
Hið fjórða frumvarp nefndarinnar var um laun sýslumanna
og bœjarfógeta. Lagði nefndin það til, að þeir skyldi alfir eptir-
leiðis fá föst laun úr landssjóði, en tekjur, þær er þeir hingað
til hafa haft, aptur renna í landssjóðinn, að frádregnum inn-