Fréttir frá Íslandi - 01.01.1876, Blaðsíða 25

ATVINNUVEGIR.
25
lands og vestan, og stundum ofsastormar. Mestir urðu storm-
ar aðfaranótt liins 3. janúar, og ollu þeir víða syðra stórskemmd-
um á heyjum manna og róðrarskipum. Frá miðjum febrúar og
fram í miðjan marz voru lengstum hreinviðri, en sjaldan frost
mikil, og optast nokkrir hagar. |>á gjörði um miðjan mánuð-
inn stórhríð nálega yfir allt land, með miklu frosti og fann-
komu. Um þær mundir rak hafísinn að landinu, fyrst að út-
nesjum, en síðan inn á firði; hann hörfaði þó frá um hríð, en
kom skjótt aptur og lagðist þá fyrir allt norðurland og rak jafn-
vel langt suður með landinu austanverðu. þar við stóð þangað
til í öndverðum maímánuði; þá rak ísinn aptur til hafs. Með-
an ísinn var landfastur, voru lengst af illviðri og hörkur, eink-
um nyrðra og eystra, og um sumarmál voru harðar norðan-
kólgur um allt land. Sunnanlands voru lengi þurrkar miklir,
og urðu sums staðar stórskemdir af sandfoki, einkum á Rang-
árvöllum. Snemma í maí kom batinn loksins, og var þá mörg-
um orðið mál á honum. Um þær mundir urðu sums staðar
skemmdir á jörðum í Húnavatnssýslu af vatnavöxtum og skrið-
um. Vorið var kalt víðast fram að sólstöðum enda var ís nærri;
þá voru nokkrir hitadagar, en síðan brá aptur til kalsa, er stóð
fram á mitt sumar. Síðari hluta júlímánaðar var víða kalsa-
samt og úrkomur tíðar. Upp frá því voru blíðviðri, hitar og
þurrkar allt fram á haust. Haustið var eitt hið bezta. Fram-
an af vetri og allt til ársloka voru lengstum þíður, en nokkuð
vindasamt
Heyskapurinn varð í betra lagi. Grasvöxtur var í meðal-
lagi á túnum, í lakara lagi á harðvelli utan túns, en beztur á mýr-
lendu engi. Töður hröktust sums staðar, þar sem snemma var
tekið til sláttar, en að öðru leyti varð nýting á heyjum einhver
hin bezta í flestum sveitum allt til sláttuloka. J>ó að grasvöxt-
urinn eigi væri nema í meðallagi að öllu samtöldu, varð þó víða
sökum nýtingarinnar afbragðs- heyskapur. Kálgarða- ogjarð-
eplagarðarœkt virðist hafa heppnazt í góðu meðallagi.
í öskusveitunum austanlands var gróður í bezta lagi að
mörgu leyti, en þó nokkuð á annan hátt en annars staðar. Tún
spruttu þar víða ágætlega; vorkuldarnir virðast hafa gjört þar
minna til meins en annars staðar, með því að askan niðri í rót-