Fréttir frá Íslandi - 01.01.1889, Síða 11

Arferð. 13
ir utnhleypingar, fannkoma og bleytukaföld af útsuðri hvað
ofan í samt.
Hafíss varð varla vart petta árið. í byrjun ársins sást að
eins lítils háttar hroði stöku sinnum fyrir Hornströndum og
var á leið austur með landi, og sást frá Skildi við Siglufjörð
snemma í febr. og kom nokkru síðar við Melrakkasjettu og
Langanes; en varð eigi landfastur og rak austur fyrir; bárust
pá einstakir jakar að landi í Múlasýslum, en hurfu jafnharðan
aptur, og varð hvergi íss vart eptir góulok.
Landskjálftakippi urðu menn varir við víða um suðurland
19. og 30. apríl, en mest urðu brögð að peim 13. okt. og nótt-
ina fyrir. Mestur var sá kippur, er kom */•■' stundu eptir há-
degi, og ljeku pá húsá reiðiskjálfi, en skemmdir urðu pó mjög
svo litlar.
Grasvöxtur varð pví, eins og að líkindum lætur eptir
tiðarfarinu, meðlangbezta móti víðast hvar, einkum á harðvelli
og túnum, en mýrar voru einkum sunnanlands ekki sprottnar
betur en í meðallagi. Sökum hlýindanna greri jörð svo fljótt
og vel, að kýr voru hvervetna teknar af gjöf 3 vikum af sumri,
enda pótt næg hey væri til; en sláttur byrjaði almennt í sveit-
um í 11. og 12. viku og sumstaðar fyr (t. d. í Reykjavík og
ísafirði í 8. viku, og á Akureyri var ‘ s kýrfóður af töðu hirt
20. júní), enda bægði mönnum eigi grasleysi frá að byrja enn
pá fyr, heldur votviðri miklu fremur, er hjeldust fram yfir
miðjan júlím.; stytti pá upp og hjeldust purkar öðru hvoru, út
heyskapartímann, og varð nýting hin bezta víðast hvar og hey
mikil og góð. Garðrækt heppnaðist og alstaðar með bezta
móti.
Skepnuhóld urðu góð víðast hvar og gekk fje vel fram,
nema par, sem menn urðu heylausir fyrir sumarmál; par varð
lambadauði nokkur og pó minni en ella fyrir pá sök, að tíðar-
far var milt uin sauðburðinn. Um sumarið varð hið bezta
gagn að öllurn málnytupeningi, en fjallfje var um haustið með
vænsta móti. En er á leið haustið hrakaðist fje mjög af sí-
felldum umhleypingum, svo sem áður er á vikið. — Miltis-
bruna varð vart á nokkrum stöðum sunnanlands, einkum í
Árnessýslu og Gullbringusýslu; drápust af peirri sýki nær 20
nautgripir alls; var pví um kennt, að peir hefðu drukkið vatn,