Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1900, Qupperneq 10

IO
manna, að hús þeirra sé »öllum opið«, þó hurðum sé lokað þar eins og
annarstaðar.
2. Bólstaður við Vaðilshöjða.
Þar eð veður var gott er eg fór um Alftafjörðinn sumarið 1899,
réðst eg í að búa til uppdrátt af Bólstað við Vaðilshöfða, til þess að
hægra veiti að gera sér hugmynd um landslag þar og afstöðu. Vona eg
að hann sé betri en ekkert, þó hann að vonum sé ónákvæmur, þar eð
hann er gjörður eftir sjón, en ekki eftir mælingu. Það sem einkum hvatti
mig til þessa var, að sýna afstöðu þess staðar, þar sem haugur Arnkels goða
er, því helzt er útlit fyrir, að hann hverfi með öllu áður langt líður, því
bœði er það, að sjórinn brýtur smám saman neðan af aurlandinu, og svo
hefir Ulfarsfellsá kastað sér vestur með bakkanum og brýtur hann óðum
og hauginn með. Þá er eg kom þar fyrir 3 árum, sýndist mér svara því,
að haugurinn stæði hálfur eftir, en nú sá eg þar mun á, að talsvert hefir
brotnað úr honum siðan, svo að varla mun rneira en hér um bil þriðjung-
ur eftir nú. Enginn mannaverka vottur sést í bakkanum, þar er af haugn-
um hefir brotnað. Má og ganga að þvi visu, að menn hafi fyrir löngu
grafið í honum og umrótað honum til að leita fjár eða vopna. Svo hafa
menn gjört við flesta eða alla hauga og dysjar, sem menn hafa vitað af
og ætlað íð fémætt væri í. Eg hefi sett spurningarmerki við neðri rúst-
ina á uppdrættinura, því þó mér þyki líklegast, að það sé fjós og hlaða,
þá er hún svo óglögg, að það sést ekki með vissu. Aðrar rústir en þess-
ar tvær eru nú ekki sjáanlegar á aurlandinu, en hugsanlegt er að fleiri
hafi verið áður, því út lítur fyrir, að áin hafi á sinum tíma runnið um
norðurhluta aurlandsins og brotið þar jarðveg af, er síðan hefir raunar
gróið upp aftur, en er þunnur og nýlegur, svo hann hlýtur að vera yngri
en bygðin þar. Getur verið að tóftir hafi á þann hátt horfið, hafi þær
verið á því svæði. — Eftir því sem séð verður, er bæjarrústin rúml. 12
faðma löng og um 3 faðma breið; virðist vera þrískift, þó ekki sé hægt
að fullyrða það og eigi heldur að ákveða hvar dyi hafi verið. Neðri rúst-
in er tæplega eins löng, en dálítið breiðari; hún virðist tvískift, en er
mjög óglögg. Eigi gat eg fundið til grjóts í þeim með staf mínum. Er
og ekki byggingargrjót á aurlandinu.
3. Þórness-dómhringurinn.
Svc segir í Landn. II. P. 12. kap.: »Þá var þat ráð tekit, at færa
brott þaðan þingit, ok inn í nesit, þar sem nú er. ok var þar þá helgi-
staðr mikill, ok þar stendr enn Þórs steinn, er þeir brutu þá menn um,
er þeir blótuðu, ok þar hjá er sá dómhringr, er þeir dæmdu menn til