Alþýðublaðið - 13.05.1961, Blaðsíða 15

' — Ekki ennþá, en ég skal
láta Smoky líta yfir það, og
svo getur hann sent þér það,
sem hann telur að þú getir
notað. Ég hef góð sambönd
við aðatblaðið (hér, svo að
ég get útvegað myndir og
fleira.
— Ágætt. Og fékkstu bögg
ulinn,
— Já, þakíka þér fyrir, og
búinn að losa mig við inni
thialdið.
— Það hlýtur að hafa ver
ið stórkostlegt. Og hvar þá?
— í danisiail og spilavíti
bjá einurri' stói'a stráknum
hér.
— Þú hefur orðið vin-
sæll fyrir bragðið, býst ég
við.
— Ég reyni ekíkj til að
verða sá vinsælasti hér. En
mig langar að verða sá
elzti.
— Eg vona að þér lakizt
það, Buslh. Tii hamingju. Og
strákarnir koma á morgun.
— Þakka þ©r fyrir, Fatt-
er. Hittumist heiiir!
Rush hringdi af og kom
sér í bólið. Hann svaf vart
með ótruflaða samvizku, og
'hann dreymdi dásalmlaga am
foss af rauðgullnu hári.
IX.
Það var vaagast sagt ó-
samstæður hópur, sem Var
samansafnaður í herberginu
fojá: Rush. Smoky 'ailltaf í
sömu röndóttu isíkyrbunni,
isem bungaði út yfir beltið
og m-eð hlálsbindi nij'ótt eins
og s'kóreim. Hann var ein-
mitt sú manngerð, sem mað
ur verður svo filjótt málkunn
ugur á diykkjukrám_ En
ekki er allt ' sem 'sýnist.
Smoky var fyrsta flokks
blaðamaður, sem alltaf leysti
öll hlutíverk iaif hendi með
prýði, þótt aðferðimar og
framkoman viæri kannske í
dálítið óvenju’egum stíl.
Smtíky hafði s'ezt á rúm-
ið, og á stól við gluggann
sat Marwin og góndi út í
loftið. Hans sterfka hlið var
óbilandi tryggð við Ruth og
sérstsikur hæfileiki til að
hlýðnast fyrirskipunum út í
sesar. Aldrei meira og aidrei
minna. Auik þess var 'hann
hreinn meistari í meðferð
skotvopna.
Á einum hægindaistólnum
sat lítill, ósjálegur maður í
kipri. Ómögulegt var að
g.izka á aldur hans. Duffy
gat Verið hvar ssem var
milii þrítugs og sextugs, og
ihann lifði og hræðiist aðeins
fyrir leynilögregjustarfið,
'sem hann framkvæmd að
sínum hluta óvfðjafnanlega
vel. Sérgrein hans var hin
taugaslítandi kyrrsetuvinna,
sem tekur svo mi'kinn tíma
og krefst swo mi'killar ná-
fevæmni og þolinmæði er
leysta þarf erfið verkefni.
Hann var í miklum metum
innan lteyni’jögrieglunnar.
Rclbert Twist studdist upp
við dyrstafinn að baðhefberg
inu. Fimmti maður í her-
berginu var Rush sjálfur.
Bann var að skenkja í röð
af staupum fyrir framan sig.
Svo sneri hann sér að gest-
um sínium.
— Sjáið um ykkur sjálf-
ir, strákar, ef þið tviljið
meira. Ég þarf að halda
ræðu. Hann drteýpti á glasi
sínu og hóf svo mólis:
— Svo er háttað, að ég
hief verið ráðinn til meiri
háttar hreingerningar í þess
ari borg, og ykkur er óhætt
að trúa þv'í að það er ekki
vanþörf á. Þið munuð sjálf
ir sannfæralst um það. Erfið
ieikarnir liggja í því, að
meirihluti fójksins veit ekki
Ihverlsu 'hroðallegt áístandið
er. Það veit ekki að það
greiðir of háa skatta, það
Undir
hefur ekki hugmynd um að
borgin greiðir okurverð fyr
ir alla bluti, og það grunar
ekkii að öll opinber vinna
er að minnsta kostj þrjátíu
af hundriaði dýrari en vera
ætti. Það skilur heldur ekki
að það er fóflett á svívirði-
legasta hátt í óteljandi spila
vítum, sem er.u rekin svo
blygðunarlaulst, að þið haf
ið aldrei séð iannað eins.
Fólkig hér er eins og sTót-
urfénaðúr í höndum bóf-
anna og kýs sömu þorparana
í allar virðingarstöður, ár
eftir ár. Það, sem það þarfn
ast hér . . .
— Má ég geta? 'greip
Smoky fram í — Það þarfn
ast upplýsingasteifu, sérstakr
ar tegundar, með vörumerki
Rush Hnrys.
— Háttvirtuj. síðaisti
ræðumaður heÆur rétt fyrjr
sér, sagðj Ruáh. — Það er
það, sem það þanf, og það
skal það fá. Og satt að segja
hefur homsteinninn 'þegar
verið lagður.
— Ertu virkilega lekki bú
inn með meira ennþá?
spurði Smoky.
— Nei, hann hefur ver-
iið á veiðum, sagði RÓbert. —•
Og hann hef'ur krækt öngl-
inum í þá laglegustu, rauð
hærða telpu, sem ég hef séð
á ævj minni.
— Það var honum líkt,
sagði Smoky glottandi, — en
hvað foefur foann aðfoafzt
fleira?
Róbert taldi á fingrum
sér. — Hingað til foefur
foann bara gert sig sekan um
órásir og innbrot, spellvirki,
skotíhríð innain borgarinnar
og tilraun til að leiða æsk-
una á glapstigu. Með þessu
síðasta á ég við fyrrnefnda
rauðhærða æsku, ef einhver
ykkar skyldj ekki ha'fa skil
ið það. Og ég öfunda hann.
Það værí gaman að mega
leiða hana á glapstigu.
— Og skotríðin innan
borgarmúranna, s'agði
Smoky, — var það foún,
sem gerði enda á frægðar-
'braut Marrs?
— Nai, ekki var það nú,
sagði Rusfo. — Þefta mörð
er mér ráðgáta, og ég vildi
svei mér að ég vissi fover ó
dæðjismaðurinn er. Reyndar
foeffur það hjálpað mér tölu-
vert, en á hinn bóginn get
ur svo farið að það skapi
óvænta örðugleika, áður en
þetta er allt um giarð gemg
ið. Röbert ótfi bara 'við
nokkur púðurskot, sem ég
baunaði á Su’ly í nótt.
— Er ekki full-snemmt að
vera með grín eins og á
gamlaáriskvöld? spurði
Smoky og stóg upp til að
tfylla glasiið sitt. — Þú ætl-
tar að æsa bófaforingjana
fovern gegn öðrum.
— Stendur foeima. Og ef
fólkig heldur áfram að sofa,
þá skulum við hriistá það
svo að það vakni.
— Þetta getur orðið spenn
andi, sagði Smöky og brosti
við. — Duffy, ertu með
sprengj'urnar þínar?
— Nota a’-drei slíkt, sagði
Litli maðurinn alvarlega. —
Ég kýs heldur skammbyss-
una. Ég fékk hana hjá föður
mínum.
— Jæja, nú skulum við
foætitia ölTu málæði, sagði
Rush. — Hér kemur dagskip
unin. — Nú verðurðu að
taka vel eftir, Marwiin.
— Ha — fovað varstu að
segja, Rusfo? spurði Mer-
18
win með rödd, sem var hás
og rám eftir óteljandi högg
á hálsinn, sem foann foafði
fengið þegar hainn gerði sorg
lega misheppnaða tilraun til
að draga fram lífið sem
fonefaleikari.
— Ég sagði að þú yrðir
að taka eftir. Þú mátt ekki
míisskilja neitt.
— Allt í lagi. Ég hlusta.
— Gott. Næsta dægur
skuTið þið ráfa um í drykkju
krám og spilavítum og gefa
ykkur á tal við svo marga,
Isiem mögulegt er. Vterið þið
diáMtið laðsópnismiklir, en þó
ekki svo, að þið lendiið neins
staðar í áflogum. Látð á ykk
ur skilja, að þið hafið verið
fengn,ir hingað til að taka
til hendinni á næstunni. Lát
ið sem þið vitið eittíhvað,
en í guðs bænum nefnið
engin nöfn. Þá fer báfafor-
igjama að gruna hvern ann
an um innfluttnAng á hættu
legum mönnum. Varizt lög-
regluna og verig ekki allir
Isaman. Velkið svo mikla at-
foygli, sem þið getið, en þó
ekki svo, að hægt sé að
kæra ykkur fyrir það. Lát-
ið ýkkur nægjia að 'Setja
fram óljósar atífoug'asemdir
og hálfkveðnar vísur. Það
verkar ékki síður á fólk. Já,
annað var það ekki í dag.
En þið mætið hér aftur ann
að kvöld klukkan tíu. Þá
fóið þið ný fyrirmæli.
an, þegar ég byrja grun-
Rush aiftur að Ihitta SBiO
Prime tiil þess að fá eiin-
foverjar upplýsingar um
frambjóðanda umbótaflokíks
ins í borgarstj órasko ð n i ngun
um. Þag var bezt að fá sem
mest um maruninn að vita,
íáður en hann færi að segja
foonum hvað foann ætti í
vændum. Rusfo hafði lesið
nafn hanis á kosningaspjaldi
cg hr. W. C. Covámgton
mundi eiga von á miklum
'tíðindum.
— Viv verðum að senda
eftir Matt, sagði ritstjórinn.
— Hann veit meira um fólk
hér í borginni en það sjálft.
Það kærði Rusfo sig ekki
um. — Þá nieyðist ég tíl að
segja honum fovers vegna
ég er hér, sagði hann.
— Það kemur að því fyrr
eða síðar fovort sem er. í
fyrista lagi er foann skyngur
nóungi, og í öðru lagi mun
hann strax skilja allt sam-
i ar> þega,r ég byrja grun-
jjj semda-óiróðurinn í iblaðinu.
I Þér verðið líka að athuga
1 það, að hann getur veitt yð
1 ur óm'etanlega hjiálp í dálk-
| 'inum sínum'. Það er mexki
| legt hvað fólk hefu,r mikinn
'áfouga á þeim dláiki og trú
ir öllum hans upplýsingum
sem hoiTögum sannleika.
Auk þeiss _kann hann ekld
að ljúga í samamburði við
foann var Georg Washington
foreinasti amlóði á þvií srviði.
Rusfo lét undan, og þegar
Matt kom., fékk hann að
vita ifeyndarmálið. Hainn
varð mjög þöguli og horfði
fougsandi á Rusfo.
— Ég hef hafit þig grun,-
aðan ffá því fyrsta, sagði
fo'ann. — Ég gat ekki fest'
trúnað á að þú værir kom
inn foingað til þess að skrifa *
grei'naflokka. Fólk, sem fæst
við slíkt er alltaf með gler
augu og drekkir manni í
TeiðinTegu spurningafóTði.
En spurningar þíniar voru
iríður en svo leiðinlegar, og
þær voru fæstar um skipu-
lag borga, hagfræði og þess
foóttar.
Aðstoðarmaður og ritari
óskast í Veðurstofuna í Reykjavík. Aðstoðarmaður-
inn þarf að vera á aldrinum 20—30 ára, hafa gagn-
fræðaipróf eða hliðstæða menntun. vera hieilsu-1
foraustur og reglusamur. Ritarinn þarf auk védrit-
unar að annaist símavörzlu. Laun samkrviæmt launa-
ilögum. Umsóknir, er greini álldur, menntun og fyrri
störf, sendiist skriifistafu Veðurstofuninar, Sjómanna-
ISkólanum, fyrir 1. júní nk.
Veðurstofa Íslands.
Hjúkrunarkonu
vantar að Hei'lsuverndarstöð Hafinarfjarðar.
Sérmenntun æskilteg.
Ulpplýsingar hjá foéraðslækninum.
Alþýðublaðið — 13. maí 1961
Joe Barry
heimar
stórborgarinnar