Alþýðublaðið - 23.06.1961, Blaðsíða 2

Ritstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúi rit-
stjomar: Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðu-
húsið. — Prentsmiöja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
kr. 45,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi Alþýðuflokkurinn. —
Framkv'jemdastjóri Sverrir Kjartansson.
Hvaú ótfast kommúnistar?
SAMAINGAR hafa nú tekizt í Hafnarfirði milli
\ erkamannafélagsins Hlífar og Vinnuveitendafé
'lags Hafnarfjarðar. Grunnkaup hæ'kkar um 11%
en auk þess íá verkamenn 1% af kaupi í styrkt
arsjóð. Eftirvinna greiðilst áfram með 50% álagi.
Stjórn styrktarsjóðsins verður skipuð einum full
trúa frá verkamönnum, einum frá atvinnurek
endum og einum hlutlausum fulltrúa, tilnefnd
um af hæstarétti. Það hefði mátt ætla, að stjórn
Dagsbrúnar yrði ánægð méð þennan góða árang
ur Hlífar og Þjóðviljinn fagnaðil sigrinum. En
Dagsbrún og við Þjóðviljann hrópa um svik
vegna samninlganna í Hafnarfirði í stað þess
að fagna góðum árangri. — Hver er skýr
ingin á framkomu kommúnistanna í Dags
‘brún? — Jú, Hlíf hefur dilrfzt að semja án þess
að fá áður leyfi hjá Dagsbrún. Verkamannafé
-lagið Hiíf hefur látið mále'fnin ráða, en ekki fyr
irmæli kommúnista frá Reykjavík. Þetta geta
kommúnistar ekki þolað. Og í ákafa sínum hafa
kommúni'star algerlega kastað hjúpnum og opin
berað hinn pólitíska tiljgang sinn með verkföll
unum. Það hefur komið greinilega í ljós, að
'kjarabæturnar eru ekki kommúnistum neitt að
alatriði, heldur hitt að valda sem mestum glund
roða og koma sínum annarlegu sjónarmiðum
fram.
Kommúnistar kalla það svik við verkamenn,
að atvinnurekendur skuli fá einn fulltrúa í
stjóm styfktarsjóðs Hlífar af þremur, sem í sjóð
stjóm eiga að sitja. Þjóðviljinn segir í gær, að
með þessu sé Hlíf lítilsvirt og sett skör lægra
en önnur verkalýðfélög. Þetta er þvættingur
einn. Mörg verkalýðsfélög hafa komið sér upp
lífeyrissjóðum og eru stjórn’r þeirra yfirleitt
skipaðar fulltrúum beggja aðila. Sjóðirnir eiga að
starfa samkv. ákveðnum reglugerðum og þurfa
verkamenn eklkert að óttast þó atlvinnurekendur
eigi fulltrúa í stjórn sjóðanna. Hamagangur kom
anúnista gegn því, að stjórn styrktarsjóðanna sé
skipuð á sama hátt ög í Plafnarfirði vekur vissu
lega grunsemdir um, að kommúnistar hafi
óhreint mjöl í pokahorninu. Eða hvað óttast kom
múnistar? Hvað ætla kommúnistar að gera við
styrktarsjóðina, sem atvinnurekendur mega ekki
vita um? Ef þeir ætla sér ekki að misnota sjóðina
ættu þeir óhræddir að fallast á það fyririkomu
lag, sem nú hefur verið samið um í Hafnarfilrði.
En meðan þeir gera það ekki, hljóta menn að
gruna þá um græsku.
Úrslitin við atkvæðagreiðsluna í Hlíf í gær
voru mikið áfall fyrir kommúnista. Þeir ættu
að láta sér hana að kenningu verða og ganga
til samniln'ga í Reykjavík á sama grundvelli og
Hlíf.
STRAX að loknum Hlífar-
fundinum í gærkvöldj kom
skýrt í Ijós, að liafnfirzk al-
þýða fagnaði innilega lausn
verlcfallsins. Jafnframt var það
mái manna, að aldrei áður
hefði nokkur stjórnmálaflokk-
ur fengið jafnhraksmánarlega
útreið og kommúnistar nú, er
þeir sátu uppi með fimm at-
kvæði sín á fundinum, að aldr-
ei áður hafi íslenzk alþýða gef-
ið liðsoddum kommúnista jafn
ótvírætt og verðugt svar við
ofstækisfullri og staurblindri
þjónkun þeirra við þrcugstu
flokkshagsmuni og við taum-
lausri misnotkun þeirra á
trúnaðarstörfum meðan félag
þeirra var í kjarabarát.u.
Hafnfirzkir kommúnistar
höfðu lagt alveg sérstakt ofur-
kapp á að auka fylgí sitt í
þessari vinnudeilu. Töldu sig
einnig eiga drjúgum fyigi fyrir.
Einskis var svifist, menn voru
bornir upplognum sökum um
verkfallsbrot, Þjóðviljinn bor-
Inn marga daga ókeypis í hvert
hús í bænum, áróðursmenn
kommúnista fóru hamförum
um bæinn, hverskyns persónu-
legum svívirðingum beitt leynt
og Ijóst auk Hannibals. Upp-
skeran taf öllu moldvörpustarf-
inu kom svo í ljós. Hin frægu
fimm atkvæði komntúnista á
Hlífarfundnium munu lengi í
minnum höfð í Hafnarfirði, og
þegar í gærkvöldi voru menn
farnir að kalla þau kommún-
ista viðundrin í Hafnarfirði —
Einnig veltu menn þeirri spurn
'ingu fyrir, sér, að úr því að
Kristján Andrésson og Geir |
Gunnarsson knúðu kominúnist I
ana sína þrjá í stjórn Hlífar tii
þess að segja af sér fyrir lítinn
árangur af miklu erfiði, hve-
nær skyldu þeir kumpánar
Kristján og Geir, segja af sér
vegna hinnar árangurssnauðu
yfirstjórnar þeirra á hinni póli
tísku hlið þessarar verkfalls-
barátíu, sem fimm aíkvæðin
þeirra vitna um svo eftirminni-
lega?

ÓSVÍFNI HANNIBALS
ÞAU fáheyrðu fíðmdi
gerðust á Hlífarfundi í
Hafnarffrði í gær, að
Hannibal Aaldimarsson,
forseti ASI, ikoml óboð-
inn á fundi/?n og neyttr
þar heimildar í lögum
ASÍ.
Það er hins vegar fá
dæma ósvíf/tr, að for-
seti ASI skuli þannig í
krafti þessarar heim-
rldar faka til máls og
ráðast harkalega gegn
forustu viðkomandi
verkalýðsfélags með
skömmlum og rey/ía að
æsa verkamenn upp
gegn forustu félags síns
ei7ís og Hannibal gerði
á Hlífarfiundfnum í
gær.
Hámark ósvíf7tinnar
var þó, að Hannibal
skyldi misnota sér að-
stöðu sína og bera fram
tillögu ium að samnfng-
ununí skyldi fres/að',
enda þótt meirihluti
stjórnarr77nar hefði tal-
ið þá hina hags/æðustu
og mælt með samþykkt
þeirra.

HANNES
Á HORNINU
'Ú' Mikilmenni smækka í
huganum við smjað
ur.
ýV Jón Sigurðsson á þjóð
hátíðardaginn.
ýV Húsfreyjan í þræl
dómshúsinu.
'Ú' Og hagfræðingur í
vandræðum.
JÓN SIGURÐSSON skrífar:
„Það liggur, við að ég sé feim-
inn við að skrifa mitt rétt;a nafn
eftlr allt það sem á undan er
gengið.. Ég held að ég hafi hlust-
að á 13 ræður um Jón Sigurðs
son á þjóðhátíðardaginn og lesið
um 20 fyrirsagnir í blöðum með
nafni hans. Við ofgerum í næst-
um því öllu. Ég tók eftir því,
að nær allir ræðumenn, sem
fram komu á þjóðhátíðardaginn
gerðu allt sem þeir gátu til að
yfirstíga hvern annan í sterk-
um orðum um „Sóma íslands,
sverð og skjöld“, „Ástmögur ís-
lands“, „Forsetann", „Bcautryðj
andann mikla“ — og þar fram
eftir götunum.
IÉG VERÐ að segja það eins og
er, að einhvern veginn fannst
mér risið lækka á þessum mynd
arlega forystumanni í sjálfstæð
isbaráttu þjóðarinnar eftir öll
þessi ummæli á einum og sama
degi. Látlaus orð eru alltaf á-
hrifamest. Taumlaust skrum
verður falskt. Það má ekki þvæl
ast á tilfinningum þjóðarinnar.
Mikilmenni smækka við smjað-
ur hvort sem þau eru lifandi
eða látin“.
PÉTUR skrifar: „Ég hlustaði
á kvennaþátt í útvarpinu þann
19. þ. m. Margt bar þar á góma.
Frúin, sem stjórnaði þessum
þætti, eða bar fram spurningarn
ar, virtist ekkert ánægð með
sjórn karlmanna á málum
kvenna, einkum virtist hún
finna til með giftum konum, sem
ynnu húsmóðurstörf áheimilum,
kauplaust og án allrar viður-
kenningar. Lá við að maður
viknaði við að heyra um með-
ferðina á þessari kúguðu stétt.
EN ÝMSIR eiga högg í annars
garði. Einn af skáldjöfrum þjóð
arinnar lét sér þetta um munn
fara: „Giftir menn eru eins og
undirokaðar þjóðir". Sveinn Ás-
geirsson hagfræðingur virtist í
mikilli klípu, þegar hann átti að
svara þeim spurningum frúar-
innar, sem aðallega fjölluðu um
hagfræði. Sérstaklega virtist frú
in óánægð með útreikning þjóð
arteknanna af því að heimilis-
störf giftra kvenna voru ekki
metin til fjár og færð tekjumeg-
in á reikninginn um þjóðartekj
ur.
EKKI ER auðvelt að skilja
hvað slíkar reikningskúnstir
gætu bætt kjör kvenna, þó fram
kvæmdar yrðu, enda vafðist fyr
ir hagfræðingnum að skilja það,
eða gefa á því nokkra skýringu.
Svarið virtist þó liggja beint við_
Hagfræðingur er giftur, í góðri
stöðu. Laun hans, 150 þús. kr.
á ári koma tekju megin í reikn-
ing um þjóðarbúskapinn.
EN FRÚIN er óánægð og vill
láta sín viðgetið líka, í þeirri
miklu höfuðbók. En það fæst
ekki, heimilisstörfin eru ekki
metin til tekna. Þá dettur frúnni
snjallræð í hug. Hún skilur við
hagfræðinginn og vistar sig svo
hjá honum sem ráðskona fyrir
50 þús. kr. á ári auk fæðis og
húsnæðis. Þarna bætast að
Framhald á 12. síðu.
^ 23. júní 1961 — Alþýðublaðið