Alþýðublaðið - 11.07.1962, Blaðsíða 12

Rólegur nú, gamli minn. Þá mun hvor- Farðu, seppatetur. — Eg skal árciðanlega ekki segja húsbónda þínum eftir þér.
IJffiir nlrlror ívtio 'nninni «. / > •
Fátæki Jói oq
hundur hans
„Það geri ég,” sagði Jói.
Yfirskógarvörðurinn taldi fram peningana og
sagði ekki meira, en hann var að hugsa um það, að
kæmi nú til þess, að gamli skógarhöggsmaðurinn
dæi, þá gæti hann komið gömlum frænda konunn-
ar sinnar í síarfið. Þessi gamli frændi var honum
til leiðinda og þyngsla, þar eð skógarvörðurinn
varð að lofa honum að vera á sínu heimili.
En pabbi Jóa dó ekki strax, hann lifði enn í mán-
uð og allan þann tíma hugsaði Jói um hann eins og
hezta hjúkrunarkona og vann þar að auki fullt
starf úti í skógi alla daga. Kaupið, sem pabbi hans
fékk var svo lítið, að það dugði þeim alls ekki, þó
Jói sparaði eins og hann gat, og þess vegna várð
hann að selja hinar litlu eigur þeirra smátt og smátt
til bess að vel gæti farið um föður hans síðustu
dagana, sem hann lifði.
Á fjórða þriðjudegi eftir að pabbi Jóa hafði
veikst — var búið að selja allt í kofanum nema
stólinn og giftingarhring, sem mamma hans Jóa
hafði átt. Þá dó líka pahhi hans og Jói fór í fyrsta
-skipti á ævi sinni að hugsa um framtíðina.
Eg lít veikindaXega út alls staðar að
Hann hugleiddi hana samt ekki lengi. Hann
var átján ára, myndarlegur piltur, liðugur eins og
íkorni og það eina, sem hann hafði lært, var að
beita liöndunum við skógarhöggið. Þess vegna á-
kvað hann, að sækja um starfið, sem pabbi hans
hafði haft.
Þegar hann fór næst til að sækja kaupið sitt,
sagði hann við tskógarvörðinn: „Pabbi getur ekki
framar unnið fyrir yður.”
„Hvernig stendur -á því,,£ sagði skógarvörður-
inn, og vonaði allt hið bezta.
KASH-
MIR
Framhald af 13. síðn,
ennfremur áherzlu. á-að banda-
'lag þeirra við vesturveldin sé
lireint varnarbandalag.
Þeir benda á, að Indverjar séu
hinir hálustu í viðskiptum og
iiafi aldrei haldið neina samn-
inga um Kashmir. Ennfremur,
að Indverjar hafi nú nýlega flutt
fimm herfylki inn í Kashmir og
spyrja svo, hvort ekki sé ástæða
til fyrir þá, að óttast stríð.
Indverjar halda því hins vegar
fram. að samningar Pakistan við
Kínverja séu svívirða og telja
slíka samninga verri en nokkuð
það, sem gert hefur verið síðan
Hitier undirritaði samninginn
við Stalín.
Pakistan hefur samþykkt fyrir
sitt leyti að halda þjóðarat-
kvæðagreiðslu í Kashmir, en
þegar brezkur blaðamaður, sem
þessar upplýsingar eru haiðar
eftir, minntist á það mál í Nyju
Dehli, mætti honum kaldhæðni
Honum var bent á, að þjóðarat-
kvæði væri ekki eitt af þeim lýð-
ræðisvenjum, sem Bretar hefðu
kennt á meðan þeir réðu Ind-
landi.
Fegurð Kashmir dregur að sér
fólkið í sumarleyfinu, og Nehru,
sem er fæddur þar, telur landið
vera „hold af okkar holdi, og
blóð af okkar blóði". En spurn-
ingin er, hvort það sé fegurð
landsins,’ sem dregur þá félága
Krústjov og Mao Tse Tung nð.
SIGURVIN EINARSSON al-
þingismaður og kona hans Jörína
Jónsdóttir hafa gefið Þjóðminja-
safninu merkilega altaristöflu úr
kirkjunni í Saurbæ á Rauðasandi,
Sigurvin er eigandi jarðarinnar
og kirkjan bændaeign. Tafla þessi
.er máluð vængjatafla með mynd
af Birni Gíslasyni sýslumanni
(1650--1679) og konu hans Guð-
rúnu Eggertsdóttur (1637 — 1724);
þetta er því öðrum þræði minn-
ingartafla um þau hjónin, en á
vængjum hennar eru margar
smærri myndir úr lífi frelsarans.
Guðrún Eggertsdóttir bjó hartnær
hálfa öld ekkja í Saurbæ og átti
miklar eignir á Rauðasandi og
víðar. Bæði voru hjónin af þekkt-
um höfðingjaættum. og fara af
þoim ýmsar sögur. Taflan hefur
aRa tíð verið í Saurbæjarkirkju,
en nú um sinn ekki höfð yfir
altari, vegna þess að ný tafla hefur
verið gefin kirkjunni, og gerðu
það alkomendur hjónanna Ólafs
bónda Thorlacius og Halldóru
Aradóttur.
(Frétt frá Þjóðminjasafninu).
12 31. júlí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIB