Breiðablik - 01.11.1911, Blaðsíða 1

BREIÐABLIK.
MánaSarrit til stuöning-s íslenzkri menning.
FRIÐRIKJ. BERGMANN
RITST JÓRI
VI. Ár. WINNIPEG, NOVEMBER 1911. Nr. 6.
. SKÁLDSAGAN GULL.
Y R S T U nóttina,
sem eg var í
Reykjavíkísumar,
vakti egf fram eftir
öllu við að lesa
hina nýju skáldsögai Einars Hjör-
leifssonar, er hann nefnir: Gull.
Það, sem eg átti eftir, er eg sofn-
aði, las eg- í rúminu um morgun-
inn áður eg klæddist. Eg gat
ekki hreyft migáðuregvar búinn.
Samanburður á Ofurefli fer ó-
sjálfrátt fram í huga manns, því
Gull er framhald. Eg var smám
saman að spyrja sjálfan mig, hvað
það væri, sem gerði þessa síðari
sögu fremri hinni fyrri. Er það
listin sem hefir þroskast? Erþað
stíllinn, sem er enn skemtilegri?
Eru það lundareinkennin, sem
betur er gengið frá?
En svo mundi eg, hve vel mér
hafði getist að öllu þessu í Ofur-
efli og eg var eigi viss um, að
yfirburðir síðari sögunnar væri
eiginlega í þessu fólgnir,
Hvað er það þá, spurði eg. Því
eg fann að eg var enn ánægðari
með Gull, það var enn meiri friður
í huga mínum, er eg lagði bókina
frá mér. Þarna hefir höfundurinn
komist lengst. Það var tilfinn-
ingin,er eg hafði aðloknum lestri.
Síðar átti eg eigi svo tal um
bókina við nokkurn, að ekki væri
sagt: Gull ber af öllu, sem hann
enn hefir ritað. Mér fan=t það
vera niðurstaða réttsýnna manna,
hvar sem eg fór. En eigi er eg
viss um, að allir hafi gert sér þess
grein, í hverju afburðirnir eru
fólgnir.
Vitaskuld eru þeir nokkurir,sem
ekkert nýtilegt geta séð í skáldskap
höfundarins. Þeir níða rit hans
ofan fyrir allar hellur og álítaþess-
ar sögur hans óalandi og óferj-
andi. Lengra getur naumast