Breiðablik - 01.11.1911, Blaðsíða 7

BREIÐABLIK
87
Þetta æfintýr skýrir presturinn svo fyrir
Borghildi: ,,Eg trúi á guö sjálfan í okk-
ur mönnunum. Eg' trúi á hann í hverju
barnsbrosi,í hverjum móöurkossi,í hverju
drengskaparbragöi, í hverri ástarhugsun,
í hverju kærleiksverki, í öllu vitsmuna-
starfinu, í allri leit mannanna eftirfarsæld
og sannleika. En hjá öllum mönnum er
þetta ofiö saman viö þaö, sem viö köllum
synd, ofiö flóknara og þéttara en það,sem
við köllum ívaf og uppistaða. Eg trúi
því, að af einhverjum orsökum, sem við
skiljum ekki, nema að mjög litlu leyti,
komist guð ekki aðra leið í mönnunum
en gegn um þrengingar.sem allar eru ann-
aðhvort synd eða afleiðingar hennar. Eg
get ekki gert mér neina aðalgrein tilver-
unnar aðra en þessa. Og hún fullnægir
mér. Hún sættir mig við alt. Hún ger-
ir mig óhræddan við alt. Hún knýr mig
til þess að fyrirgefa alt“.
Borghildur vildi fá að vita.hvortdrengn-
um hennar líður vel eða illa. Prestur
getur ekki sagt henni það,en segist mtina,
að þegar hann var barn, átti hann að
sofa hjá vandalausum, en hann var las-
inn og amasamur, svo ekkert réðst við
hann. Þá kom móðir hans og sótti hann
og tókst að svæfa hann á svipstundu og
um morguninn var hann albata. Hið
sama er guð að gera við börnin sín, sem
sjúk eru af freistingum og synd.
Með slíku tali huggar hann Borghildi,
svo friður guðs tók að fylla sál hennar.
Síra Þorvaldur, sem bíður ósigur í Of-
urefli, vinnur fullkominn sigur í Gulli.
Lífsskoðun hans hefir þar lagt alt undir
sig. í henni finna harmabörnin huggun.
í henni fylgir skáldið heimsbörnunum,
Þorbirni og Sigurlaugu, yfir í eilífðina.
Friður og sátt hvílir yfir öllu. Utsýnin
sú sama í huga lesandans, eins og þegar
sól sígur í ægi íslenzka sumarnótt.
Þess vegna leggur lesandinn bókina frá
sér með fögnuði. Og þakklæti til skálds-
ins. Aldrei hefir þjóð vor haft jafn-mikla
ástæðu til að vera þakklát fyrir neina
skáldsögu. Og þó mun það þakklæti
fara vaxandi með komandi árum. Eg
hugsa mér, að sú komi tíðin að hún verði
lesin með fjálgleik á skólunum, bæði af
kennurum og nemendum, sem leggi
hana frá sér, að loknum lestri með þess-
um eða þvílíkum ummælum:
Svo var þó hugsað og ritað á íslandi í
bj'rjan aldarinnar, innan um alt rifrildið!
Sú hugsan vaknar hjá mér hvert sinn,
er eg les: Hefðum við prestar jafn-gott
lag á að prédika lífsskoðan kristindórrs-
ins og þessi síra Þorvaldur, myndi þá eigi
betur verða ágengt?
Að minsta kosti höfum vér fulla ástæðu
til að þakka, að honum hefir verið bætt
í hópinn.