Breiðablik - 01.11.1911, Blaðsíða 14

94
B R H I D A B L I K
þess var. SöfnuSurinn átti ekki að fá
tækifæri til aö standa upp á görðum og
girðingum til þess að horfa á viðhöfnina,
þegar hann væri borinn til grafar.
,,Það verður engin erfisdrykkja. Við
erum bnin að láta nágrannana vita um
það, svo að þeir skuli ekki vera að gera
sér neitt ómak“.
,,Það er nú svo, og rétt er nú það!“
sagði prófasturinn. Hann vissi ekkert
hvað hann ætti að segja við öllu þessu.
Hann vissi vel, hvað það var mikið í söl-
urnar lagt af þessu fólki, aó láta enga
erfisdrykkju vera. Hann hafði oft séð
það vera huggun bæði ekkna og föður-
lausra, að hafa glæsilega erfisdrykkju.
,,Það verður engin líkfylgd, að eins
við systkynin11.
Prófasturinn gat ekki annað en litið
efablandinn á konuna. Gat þetta verið
líka hennar ósk. Hann var að velta
þessu fyrir sér, hvort það inundi geta
verið hennar vilji, sem sonurinn var að
tala um. Þarna sat hún og lét vægðar-
laust hrifsa frá sér alt þetta, sem hlaut
að vera henni dýrmætara en gull ogsilfur.
,,Við viljum ekkert láta hringja, og
engar silfurplötur á kistunni. Móðir mín
og eg viljum hafa það svona, og við segj-
um prófastinum það, til þess að vita hvort
prófastinum finst það vera ranglátt við
föður minn“.
Nú fyrst tók konan til máls: ,,Við
vildum vita hvort prófastinum fyndist það
ranglátt við hann“.
Prófasturinn þagnaði enn, og við það
varð konan ákafari: ,,Það skal eg segja
prófastinum, að þó að maðurinn minn
hefði gert eitthvað fyrir sér móti konung-
inum eða fógetanum, og þó að eg hefði
orðið að skera hann niður úr gálganum,
þá skyldi hann samt hafa fengið sóma-
samlega greftrun eins og faðir hans fekk
á undan honum. Því að Ingimarssyn-
irnir eru ekki hræddir við neinn mann,
og þeir víkja ekki úr vegi fyrir nokkrum.
En á jólunuui hefir guð skipað frið milli
manna og dýra, og vesalings dýrið hélt
guðs boð, en við brutum á móti því; þess
vegna erum við undir hegningu guðs.
Og okkut ferst ekki jð koma frani með
glamri og hávaða“.
Prófasturinn stóð á fætur og gekk til
konunnar.
,,Þið hafið rétt fyrir ykkur“, sagði
hann, ,,og þið skuluð fylgja ykkar eigin
samvizku“. Og eins og ósjálfrátt bætti
hann við, mest við sjálfan sig: ,,Ingi-
marsfólkið, það er fólk í lagi“.
Gamla konan rétti sig ögn hærra upp
við þcssi orð. Á þessu augnabliki sá
prófasturinn hvernig hún vareinsog tákn
upp á alla ættina. Og nú skildi hann
hvað það var, sem öld eftir öld hafði gert
það að verkum, að þetta hægfara og þög-
ula fólk var eins og höfðingjar allrar
sóknarinnar.
,,Ingimarssynirnir eru skyldugir til að
gefa öðrum gott eftirdæmi“, sagði hún,
,,við erum skyldug til að láta aðra sjá,að
við erum auðmjúk fyrir guði“.
Jólaharpa
heitir safn af fjórrödduðum lögum, sem herra
Jónas Jónsson hefir nú í tvö skifti látiS birtast
um jólin. Að sjálfsögðu eru lögin valin eftir því,
flest jólalög gömul, með eldgömlum raddsetn-
ingum, sem láta sumstaðar nokkuð kynlega í
eyrum okkar. Annars eru lögin vel valin og út-
gefandinn á þakkir skilið fyrir þau. Hann mun
vera einn af margfróðustu íslendingum um forn-
an og nýjan kirkjusöng og hefir varið miklum
peningum og fádœma tíma og elju til þess að
afla sér þess fróðleiks. Hér sendir hann okkur
nú í jólagjöf dálítinn ávöxt þessa fróðleiks, lítið
laglegt og ódýrt hefti með lögum til þess að
syngja á jólunum. Á kápunni er árstíðaskrá
ýmsra helztu söngfræðinga og tónsnillinga. Er
húnnýhvertár og samin með þeim einkenni-
lega hætti að einn af þessum mönnum lendir á
hverjum degi ársins.