Alþýðublaðið - 30.09.1964, Blaðsíða 5

IVIinmfRgarorð:
TÓMAS JÓNSSON
borgarlögmaður
Föstudagsmorguninn 25. sept-
ember sl. barst sú fregn að Tómas
Jónsson, borgarlögmaður í Reykja
vík, væri látinn — hefðj látizt dag
inn áður.
Þó allir þeir, sem vel þekktu til
um heilsufar Tómasar Jónssonar,
vissu, að við þessum tíðindum
mátti raunar búast hvenær sem
væri, þar sem heilsu hanns hafði
farið mjög hnignandi síðustu árin,
var samt erfitt að trúa því, að
hann væri nú horfinn fyrir fullt
Og allt. Við höfum verið nágrann
ar og sézt svo að kalla daglega í
17 ár, og því var það dálítið undar
legt að eiga nú ekki eftir að sjá
Tómas Jónsson eða m'æta honum
á gangstéttunum hérna við Víði-
melinn. En þetta er nú staðreynd
in, og henni verður ekki breytt.
Tómas- Jónsson borgarlögmaður
var Reykvíkingur. Hann fæddist
I Reykjavík 9. júlí árið 1900, son-
iir hjónanna Jóns bónda Tómas-
sonar og Kristínar Magnúsdóttur.
Tómas gekk í Menntaskólann í
Reykjavík og lauk stúdentsprófi
1920 og lögfræðiprófi frá Háskóla
íslands 1926. Frá ,1926 til 1934
starfaði hann sem fulltrúi á skrif
stofu Lárusar Fjeldsteds hæsta-
réttarlögmanns. Árið 1934 var
hann skipaður borgarritari í
Reykjavík til ársins 1957, en þá
varð hann borgarlögmaður í
Reykjavík — einnig fyrsti maður-
inn, sem gegndi þvi starfi — og
það mikilvæga embætti hafði Tóm
as Jónsson á hendi til dauðadags.
Eins og ljóst er af þessu yfirliti
um störf Tómasar Jónssonar
gegndi hann tveimur mikilvæg-
ustu embættum Reykjavíkurborg-
ar í samfleytt 30 ár. Hann mun
því, þrátt fyrir að hann náði að-
eins 64 ára aldri, vera einn þeirra
manna, sem lengst og samfelldast
hefir gegnt opinberu starfi í þágu
sveitarfélags hérlendis.
Um störf Tómasar Jónssonar í
þágu Reykjavíkurborgar ætla ég
ekki að skrifa margt. Þann þátt í
| starfsferli hans munu aðrir rekja
J nánar og af meiri kunnugleika.
; Engum getur þó dulizt, að sá mað-
ur, sem um þrjátiu ára skeið fjall-
aðf með nokkrum hætti um svo að
kalla alla þætti hinnar ört vax-
andi höfuðborgar íslands — en
hún stækkaði á starfstíma Tóm-
asar Jónssonar úr 56 þúsund í
76 þúsund íbúa, — hefur ekki ver-
ið neinn meðalmaður um hæfi-
leika og starfsþrek né þekkingu
á hinum margslungnu, erfiðu og
síbreytilegu vandamálum og við-
fangsefnum sveitarfélaganna.
Ekki man ég það nú, hvenær
fundum okkar Tómasar Jónsonar
fyrst bar saman. En þegar hann
var fyrst kjörinn á landsþing Sam
bands íslenzkra sveitarfélaga árið
1948 og í stjórn þeirra samtaka
árið 1950, hófust kynni okkar og
samstarf sem hélzt óslitið síðan.
Þegar litið er nú um öxl til árs-
ins 1959, yfir fjórtán ára tímabil,
er erfitt að gera sér í hugarlund,
Tómas Jónsson
hve allt er breytt frá því, sem þá
var.
Samband íslénzkra sveitarfél-
aga var þá aðeins 5 ára gamalt, lít
ils megnugt og misskilið af flest-
um. Hreppápólitíkin var þá í al-
gleymingi á íslandi, og hin veika
rödd Sambands íslenzkra sveitar-
félaga var eina hljóðið, sem
heyrðist um samstarf og sam-
stöðu sveitarfélaganna í landinu
gegn sundurþykki og úlfúð milli
þeirra. Reykjavík fór ekki var-
hluta í þeim viðskiptum enda
stundum engri linkind þar að
mæta. Þannig var ástatt þegar
Tómas Jónsson var kosinn í stjórn
Sambands ísl. sveitarfélaga 3
Þingvöllum 27. ágúst 1950. Hann
var þá kjörinn varaformaður sam
bandsins og var það óslitið frá
þeim degi og til 24. ágúst 1963 e*
hann baðst undan endurkosningi»
vegna heilsubrests þess, sem mí
hefur lagt hann að veili. Tómaa
Jónsson var í 13 ár nánasti sam«
starfsmaður minn að málum Sam-
bands íslenzkra sveitarfélaga
sýndi þar sömu festuna, einbeittn
ina og dugnaðinn þegnr þesa
þurfti við, eiris og komu fram i
störfum hans hjá Reykjavíkur-
borg.
Hér skulu ekki rakin þau störf,
'em unnin hafa verið á veguirí
Sambands íslenzkra sveitarfélaga
og Tómas Jónsson hefúr átt sinrv
mikla þátt í að leysa. Þeirra verij
ur getið nánar annars staðar, þaí
sem hans verður minnzt sérstak-
lega vegna þátttöku sinnar í rnál*>
efnum sambandsins.
Það skal þó sagt, að þegar 3
reyndi og sigla varð þrönga-
leið milli skers og báru þar senv-
annarsvegar voru raunverulegi*•
eða ímyndaðir hagsmunir Reykja-
víkur og hins vegar raunverulegif
eða ímyndaðir hagsmunir ann-
arra sveitarfélaga, var oftst eng-
inn lagnari að finna „hinn gullna
meðalveg“ en Tómas Jónsson eg
oft urðu tillögur lians það, sem út-
slitunum réði. Tómas Jónsson var
Framhald & síðu 10.
I „Þetta veröur allt annaö líf hjá okkur"
frá gangstéttum og ýmsu öðru
sagði Kristján vejrKstjóri að
lokum.
- Þetta er stórviðburður Iijá
okkur. Við höfum lengi beðið
eftir að þessi dagur rynni upp,
sagði Sigurður Ingi Sigurðs-
son oddviti, þegar blaðið náðl
tali af honum á skrifstofu Sel-
fosshrepps í dag.
- Við gerðum okkur vonir um
að hægt yrði að býrjá fyrr á
Framh. á 13. síðu.
Sigurður Ingi Sigurðsson
Kristjan Finnbogason, v verkstjóri-Selfosshrepps
gangi á Selfossi.
sem fór austur í dag náði tali
af verkstjóra Selfosslirepps,
Kristjáni Finnbogasyni, sem
stjórriáð hefur Undirbúriings-
framkvæmdum, fyrir þetta
mikla Verk.
Sagði Kristján, að undir-
búningur fyrir þessar fram-
kvæmdir hefðu staðið lengi,
og mætti segja, að hann hefði
hafizt í apríl eða maí í vor.
Þá var byrjað að léggja allar
þær lciðslur, seiri nauðsynlegar
eru í hverja götu og hefði verið
mikið verk, að ganga frá þeim
hlutá verksins.
Þegar því var lokið í byrjun
júní, var farið að skipta urri
jarðveg í götunum, mold flutt
burt en möl sett í staðinn.
Núna nýlega hafi undirbún-
íngnum verið lokið og mal-
bikunin hefjist svo í dag.
Malbikunin er að vísu ekki
lokatákmarkið, því að eftir að
henni er lokið á eftir að ganga
Reykjavík, 28. sept. ÓR.
í dag var mikið um að vera
ú Selfossi. Þar voru að hefjast
miklar malbikunarframkvæmd-
ir, sem eru merkisviðburður á
sinn hátt. Sá vegarhluti, sem
verið var að malbika er þjóð-
vegurinn í gegn um Selfoss, en
samkvæmt nýju vegalögunum
greiðir ríkið mikinn hluta kost-
naðar við slíkar framkvæmdir.
Stórvirkar vélar, sem Reykja-
víkurborg á, voru þarna að
verki, og fjöldi manns fylgdist
af áhuga með. Allt efni til mal-
bikunarinnar var flutt alla léið
frá Reykjavík. Fjöldi stórra
flutningabíla var á ferð allan
daginn með rjúkandi malbik
austur fyrir fjall. Flestir tóku
bílarnir um 10 tonn af malbiki
og var segl breytt yfir það á
leiðinni til að halda því í hit-
anum, svo að það harðnaði ekki
Blaðamaður frá Alþýðublaðinu,
Malbikunin í fullum

illllllllIllimiiiiiitiiKiiiniiiiHiiinin,ni,iiiiiiiilin„ii,iiiii iiirnrliiiiiiiiiiiillliiMiiiiillllMtlllllilllllimillHiiiiillllllllHMMlllliimiiiiiiiiHiliiiiiiiiiHl llilliiMmiimimmmilimmmmimiimiimmmilllimimmmmimmmmmimmmmiiiimmiiimimimimiiimim imiitmttiiiMimiMm»ii
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 30. sept. 1964 $