Alþýðublaðið - 30.09.1964, Blaðsíða 7

Sigrursveinn. Ð. Kristinsson.
ætti að vera því til fyrirstöðu, að
þau verði kennarar, en eins og
kunnugt er, er alltaf hörgull á
tónlistarkennurum, jafnvel í
heilum sýslum.
— Veitir skólinn réttindi?
— Prófin frá honum hafa
reyndar engin lagagildi, en hann
gegnir svipuðu hlutverki og al-
þýðuskólarnir gerðu hér áður fyrr,
meðan þeir voru ekki í neinum
tengslum við skólakerfi landsins.
— Hvernig yrði þá kennslunni
hagað?
— Sumar greinar á þessu sviði
yrðu kenndar í námsflokkum, og
það er ákveðið að gera, þegar
okkur vex fiskur um hrygg, en
húsnæðisleysið bagar okkur veru-
lega, enn sem komið er.
— Hvar er skólinn til húsa
núna?
•— Við Iiöfum ekki fengið hús-
næði þar sem við getum sameinað
skólann, en kennum á fleiri en
einum stað. Við erum að leita að
hentugu húsnæði, en höfum ekk-
ert fundið ennþá.
— Er kennt á mörg hljóðfæri
við skólann?
— Já, mörg og aðaiáherzlan
lögð á létt og alþýðleg hljóðfæri.
Flestir eru nemendurnir á píanó,
og gitar og nokkuð margir eru
að læra á harmóniku auk annarra
hljóðfæra. Það minnir á, að öp-
inber skólastofnun hefur ekki ha’A
ið uppi kennslu á gítar eða liar-
móniku, en mér er sagt, að þeir. I
Barnamúsikskólanum hefðu tekið
upp kennslu í gítarleik í hitteð-
fyrra.
— Telur þú harmónikuna vera
gott hljóðíæri?
— Hér hefur verið mikið um
kórstarfsemi, en sennilcga er
ekkert hljóðfæri heppilegra til
undirleiks með kórum en harmón-
ikan. Þetta getum við heyrt. af
plötum frá Rússlandi og víðar aft,
en þar er harmonikan mikið nct-
uð sem undirleikshljóðfæri með
kórum og þá sérstaklega í þjóð-
lögum. Mér er sagt, að í Vestur-
Þýzkalandi sé búið að taka har-
monikuleik upp sem námsgrein
við „Conservatorium,” eða fram-
haldsmúsikskóla, en þetta sýnip
hennar vaxandi gengi. Munnharp-
an er einnig að verða mjög ,,pop-
uler”, til dæmis í Bretlandi, en
þar hafa þeir myndarlegar hljóm-
sveitir með munnhörpum, marg-
raddaðar. Farið er að lesa nótur
við munnhörpuleik og nú eru fá-
anlegar námsbækur fyrir þær cg
Framhald á síðu lð-
NÝLEGA var stofnaður nýr
skóli hér í Reykjavík og hlaut
hann nafnið Tónskóli Sigursveins
Ð. Kristinssonar. Hlutverk hans
er að efla tónlistarmenntun með-
al alþýðu.
Skólastjóri hans er Sigursveinn
D. Kristinsson, tónskáld, og áttum
við tal saman um framtíðarhorf-
ur skólans og verkefni.
— Hvernig eigum við að byrja
samtalið Sigursveinn?
— Ég hefði haft sérstakan
áhuga á, að drepa á hina al-
mennu uppbyggingu skólans.
— Nýtur skólinn stuðnings hins
opinbera?
— Við fáum énga opinbera
styrki.r að minnsta kosti ekki fyrr
en við getum haldið myndarlega
tónleika.
Meðan svo er ekki, hvílir
fjárhagslegi grundvöllurinn allur
á styrktarfélaginu og eða verka-
lýðshreyfingunni, eða öðrum þeim
samtökum, sem vilja ljá þessu
máli lið.
Míg hefði langað til að geta
þess, hve mikla menningarlega
þýðingu fyrir verkalýðssamtökin
svona skóli hefur fyrir samtökin
í lieild óg einnig fyrir skólann
sem bakhjarl.
Við höfum talað við öll verka-
lýðsfélögin í bænum, smá og stór,
um stuðning við skólann og hafa
þau öll tekið vel málaleitun okk-
ar, þó meirihlutinn hafi ekkert
gert, enn sem komið er, enda ligg-
ur ekki mikið á, en þýðingarmest
að fá endanlega afgreiðslu á mál-
inu. Mest ríður á, að koma vej'ka-
lýðsfélögunum í skilning um það,
hve mikil lífsnauðsyn þeim er að
hafa með höndum einhverja menn-
ingarstarfsemi.
Það getur verið hættulegt fyrir
þessi félög, að einbeita sér að
fjárhagsbaráttunni eingöngu, þó
hún sé nauðsynleg.
— Hvað getur þú sagt mér um
styrktarmannafélagið?
— Ennþá er það ekki fullmót-
að, en fyrri stofnfundurinn var
haldinn 30. marz í vor, og þá inn-
rituðust strax eitthundrað manns.
Síðan hefur eitthvað bætzt við, en
það er ekki mikið. Seinni stofn-
fundurinn verður haldinn nú í
haust. Takmarkið er að fá 4-500
Styrktarfélaga, en þá væri kominn
talsvert sterkur fjárhagsgrunnur
til að geta staðið undir einhverj-
um rekstri.
—■ Hvað er árgjaldið mikið?
— Árgjaldið er kr. 500, sem er
að vísu nokkuð há upphæð, en
þess ber að geta, að hún er lág-
mark þess, að eitthvað sé hægt að
gera. Þess má geta að styrktarmeð-
limir hafa forgangsrétt að skólan-
um, fyrir sig, eða börn sín, ef
innritun fer fram á auglýstu.m
tíma.
— Hafa stofnanir veitt ykkur
stuðning?
— Nokkrar stofnanir í bænum
hafa veitt okkur stuðning, eins óg
til dæmis Hljóðfæraverzlun Pauls
Bernburgs, en hún gaf skólanum
hljóðfæri fyrir tíu þúsund krón-
ur. Einnig fengum við styrk frá
menningarsjóði STEFs og Máli og
menningu.
— Hvað um verkalýðsfélögin?
— Eins og ég sagði, hafa þau
tekið vel í þetta og fimm þeirra
hafa þegar samþykkt styrk til skól
ans, flest um fimm þúsund krón-
ur, en eitt þeirra, það stærsta,
fimmtán þúsund.
— Þeir sem innritast ....
— Það er dálítið skemmtilegt,
að margt af því fólki, sem hefur
innritast, er fullorðið, og talsvert
af kennurum, sem hafa áhuga á
músiknámi. Flest af fullorðna fólk
inu hefur lært eitthvað í músik
áður, en ekki stundað hana að
ráði, jafnvel ekki í fjölda mörg
ár, en langar að iðka hana á ný
sér til skemmtunar og ánægju.-
Þessi þróun finnst mér ágæt,
enda er skólinn meðal annars
stofnaður með hliðsjón af því, að
geta orðið þessu fólki að liði.
Það telur sig ekki geta stundað
Úr kennslustund í hinum nýja tónlislarskóla. (Myndir: JV).
nám við reglulegan tónlistarskóla
en langar til að vera í tengslum
víð tónlistarnám.
Þétta finnst mér meðal ann-
ars benda til þess að skólinn hafi
tilgang og sé ekki út í bláinn til
hans stofnað.
— Þú kemur til með að kenna
sjálfur, auk skólastjórnarinnar?
— Eitt höfuðverkefni mitt verður
að kenna krökkunum nóthalestur
og blokkflautuleik, og auk þess
eitthvað á fiðlu.
— Telur þú blokkflautuna væn-
lega til árangurs í tónlistarnámi?
— Hún er mjög gott byrjunar-
hljóðfæri og ef krakkarnir byrja
á annað borð að læra á hana, er
það oftast að þau taka sig á og
Viljá læra á önnúr hljóðfæri-.
— Kennir þú máske nótnalest-
urinn á blokkflautuna?
-— Eg læt þau syngja nóturnar
fyrst og kénni þeim síðan gripin
á blokkflautuna eftir nótunum
sem þau hafa lært að syngja.
— Þegar ég átti við þig tal í
sumar, sagðirðu að hljóðfæraleik-
ur gæti orðið bækluðum börnum
að liði?
— Já, tvímælalaust, þeim sem
eru músikölsk. Nú hafa innritast
í skólann nokkur börn, sem voru
hjú mér í sumar, við nám í blokk
flautuleik og ég er ekki í vafa um
aS tónlistin geti orðið þeim að
liði, Fyrst og fremst verður hún
þeim til skemmtunar, en auk þess
er mjög líklegt að músikalskir
krakkar, sem eru eitthvað hindr,-
uð, geti lært það mikið, að þau
geti orðið góðir kennarar. Það er
ekki þar með sagt, að þau verði
stórir „virtuosar”, en liðtækir tón-
listarmenn, þeir sem á annað borð
hafa skapgerð til þess. Ekker.t
Rætt við Sigursvein D. Kristinsson
um hinn nýstofnaða íónskóla hans
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 30. sept. 1964 ,J