Skólablaðið - 01.07.1916, Síða 9

SKÓLABLAÐIÐ
105
orrnshaga, og Kristínar Magnúsdóttur, sem fædd var og upp-
alin að Kirkjubæjarklaustri á Siðu. Voru þau hjón, foreldrar
Sigurgeirs, bæði hinir merkustu og bestu menn i bændastétt.
Sigurgeir ólst upp meö foreldrum sínum, og var lengstum viS
þá tengdur meðan þeirra naut viS. Því i foreldragarði hafSi
hann tekiS þunga veiki og var bagaSur jafnan síSan: haltur á
öSrum fæti og veikgeSja. Var hann því lítt fær til likamlegrar
vinnu. En hann leitaSist viS aS menta sig og hafa ofan af'
fyrir sér og vera til gagns öSrum meS barnafræSslu. Og svo
mikla alúS lagSi hann á þetta og svo var löngunin til aS geta
og gera þetta sem best, aS hann á fullorSins aldri sótti Flens-
borgarskóla, og var sér, auk þess, úti um upplýsingar og
fræSslu hvar og hvenær sem því varS viS komiS; keypti og
átti fjölda bóka, aSallega uppeldis- og fræSsluefnis, og reyndi
sem best aS hagnýta þetta alt viS kenslustarf sitt.
Og svo var alúSin og samviskusemin mikil og ósérplægnin,
aS jafnvel á seinustu árunum keypti hann sér „handorgel", smá-
hljóSfæri, sem ljera má í höndum sér, og bar þaS bæja á milli,
til þess aS gcta betur kent börnunum aS syngja. Sjálfur var
hann og góSur söngmaSur, átti fagra rödd og kunni ógrynni
af lögum. Þar á meSal vist flest gömlu sálmalögin, sem sungin
voru í ungdæmi hans og áSur, og mörg fleiri lög. Þótti mér
mörg gömlu sálmalögin svo fögur frá munni hans, aS eg bað
hann stundum aS fara meS þau, þá sjaldan aS hann kom á
heimili mitt. Þá kyntist eg því, aS hann mundi og eiga tölu-
verSa hlutdeild i ÞjóSlagasafni séra Bjarna.
Vegna vanheilsu sinnar og svo þess, aS Sigurgeir sál. var
ákaflega fljótmæltur, var hann alleinkennilegur maSur, svo aS
stundum var brosaS aS honum. Hann var og mjög viSkvæmur
og alvörugefinn, enda hafSi lífiS aldrei leikiS viS hann, og
flestar vonir æsku- og þroskamannsins höfSu brugSist honum,
Því var þaS bæSi, aS hann sjálfur oft naut sín ekki, eins og
ella mundi, og aSrir gátu ekki til fulls notiS hans góSa vilja
og viSleitni. —
En svo var hjartaS gott, hugurinn hreinn og breytnin grand-
vör, aS meS sjálfum sér hlutu allir aS virSa manninn og unna
honum. Sem kennari starfaSi hann lengstum og aSallega í
Holtum og Ásahreppi, og fékst helst viS undirbúning yngri