Alþýðublaðið - 01.12.1965, Síða 16

t:
i-.
•L
y
i¥
W
í
á:

— Þcir eru margir sem
ganga með þessi vanheilindi
að einhverju leyti og vil ég
eindregið ráðleggja þeim að
láta óhikað skera sig . . .
F á 1 k i n n .

Karlinn er argur yfir því
að vita ekki hvað hann hefur
í kaup. þótt kjaradómurinn
sé kominn. Hann er nefni-
lega svo einfaldur í stærð-
fræði, að hann botnar hvorki
upp né niður í þessum
flokkaflækjum og talna-
rugli. — —

MÉR VAR að berast í hendur
nýtt hefti af „Satt”, en það les
ég ævinlega mér til óblandinnar
ánægju. Og ég er ekki einn um
það. Ég hef séð í auglýsingum
mér vitrari og frægari menn vitna
um ágæti þessa tímarits, enda er
það bæði vel skrifað og skemmti-
legt. Ég byrja alltaf á annarri
síðunni, en hún er eins konar
BAKSÍÐA hjá þeim, fleytifull af
glensi og gamni. Allt er skensið
innlent, en þó læðist sá grunur
að manni, að sumar skopsögurnar
séu af erlendum uppruna, þótt
íslenzk nöfn séu sett inn í. Það
gerizt nefnilega svo fátt skemmti-
legt í blessuðu þjóðfélaginu okk-
ar.
Svavar Gests las í síðasta
þætti sínum upp úr BAKSÍÐUNNI
og þótti okkur það auðvitað mik-
ill heiður, en að sjálfsögðu verð-
skuldaður. Við vitum nefnilega
sjálfir livað það er erfitt að vera
fyndinn og hvað maður er himin-
lifandi, þegar hjálp berst úr ein-
hverri átt. Þess vegna ætlum við
að taka okkur það bessaleyfi að
birta nokkra brandara út nýjasta
hefti af „Satt”, og vonum að út-
gefandanum þ.vki það mikiii heið-
— Og Skarðsbók fór á
rúmar fjórar milljónir. —
Ja, dýrar hafa máltíðir for-
feðra minna verið . . .
Hér kemur sá fyrsti:
„Hagkaup fékk um daginn bréf
frá bónda á Vestfjörðum, sem
spurðist fyrir um verð á salernis-
pappír hjá þeim. Hann fékk það
| svar, að verðið væri að finna á
I tiltekinni blaðsíðu í verðlistanum
fi-á þeim.
Bóndinn skrifaði þá annað bréf,
þar sem hann sagði:
— Ef ég hefði verðlista frá
ykkur við höndina, þyrfti ég ekki
að gera ykkur ómak út af sal-
ernisþappír. — —.
★
Þjónar á veitingahúsum eiga
alltaf annríkt og sjaldan gengur
afgreiðslan hjá þeim eins fljótt
fyrir sig og viðskiptavinurinn vill.
Þess vegna fellur eftirfarandi
saga í góðan jarðveg:
— Þjónn á einu stærsta veit-
ingahúsi i Reykjavík varð nýlega
fvrir siysi og var ekið á Land
spítalann. Þar var hann lagður á
bekk og látinn bíða aðgerðar.
Maðurinn var sárþjáður og þeg-
ar hann sá lækni bregða fyrir,
kallaði hann til hans:
— Læknir, ég hef miklar
þrautir. Getið þér ekki gert eitt-
hvað fyrir mig.
Læknirinn leit á þjóninn og
anzaði:
— Þetta er ekki mitt borð.
★
Sá þriðji er norðan úr Skaga-
firði og hljóðar svo:
— Nokkrir reykvískir ferða-
langar komu að bæ í Skagafirði
í sumar. Þeir höfðu hevrt, að
húsfreyja væri orðlögð fvrir sóða-
skaD og því var það með hálfum
huea, að þeir þáðu góðgerðir, en
boim voru bornar nýbakaðar flat-
vöknr.
Þeim varð starsýnt á mjallhvít-
ar, lireinar hendur húsfreyju,
en hún leit undan og sagði:
— Það hreinsar gróflega vel á
manni liendurnar að linoða flat-
kökudeig. — —
Loks kemur sá fjórði og síð-
asti:
— Hjón í Reykjavík fóru í úti-
legu upp að Hreðavatni í sumar
og var ungur sonur þeirra í för
með þeim. Þau tjölduðu í göml-
um.skógarlundi, og þegar maður-
inn var að reka niður síðasta hæl-
inn, ságði hann við son sinn:
— Hér var það, sem við móðir
þín áttum okkar fyrsta ástarfund.
— Var ég þá með, spurði
drengsnáðinn. , 1
— Jú, ætli það sé ekki óliætt
að segja það, anzaði faðirinn, —
þú komst með mér og fórst með
henni móður þinni.---------
t
— Þetta kostar 35 kall’
— Fífl. Þarna átti bara að sjást efri liluti líkamans.
Nei, því miður forstjórinn verður ekki
við alla þessa viku
|