Vísir - 03.03.1964, Blaðsíða 4

V í S I R . Þriðjudagur 3. marz 1964.
Þannig er það oft við Sundlaugaveginn: mikill fjöldi bama er að leik rétt við götuna. Á myndinni er
Magnús Einarsson lögregluþ. (Ljósm. Vísis B.G.)
• •
Næstum daglega þeysa lög-
regluþjónar með skerandi síren
ur og blikkandi aðvörunarljós á
eftir unglingspiltum, sem aka eft
ir götum borgarinnar með ofsa-
hraða á „átta gata tryllitækj-
um“. Oft má finna ýmislegt að
öryggisútbúnaði þessara bifreiða
og margir þeirra bera ekki
mikia virðingu fyrir lögum og
reglum. Hér er ekki um neitt
islenzkt fyrirbæri að ræða. Flest
ar þjóðir þekkja þetta vanda-
mál, og ef það eru ekki bif-
reiðir, sem þessir piltar geysast
áfram á, þá eru það bifhjólin,
sem skjóta vegfarendum skelk
í bringu. En hvað hafa þessar
«>--
-<3
Okumenn teknir á 100 km
hraða á Sundlaugavegi
Rætt við Magnús Einarsson lögregluþjón
Það vill alltof oft
brenna við að ökumenn
aki á ofsahraða eftir
Sundlaugaveginum og
vanmeti þá hættu, sem
stafar af bömunum, og
ég tel það hreinan glæp,
þegar menn leyfa sér að
aka á yfir 100 km. hraða
eftir Sundlaugaveginum
um hábjartan dag, þegar
mikið er af bömum á
leið heim úr skóla, eða
við leik í nánd við
Sundlaugaveginn, sagði
Magnús Einarsson bif-
hjólalögregluþjónn, þeg-
ar við ræddum við hann
inni á Sundlaugavegi
fyrir skömmu.
Magnus herur annazt Iog-
gæzlu sérstaklega I Laugarnes-
hverfinu undanfarin þrjú og
hálft ár, og er því orðinn öllu
vel kunnugur.
---------------------------S>
RÉTTAR BEYGJ-
UR MIKILVÆGAR
Með breytingum á umferðarlögunum 1958 voru
teknar upp m. a. nýjar reglur um beygjur. Enda þótt
nú séu liðin um 6 ár frá því að breytingin varð, em
en allmargir ökumenn, sem ekki taka réttar beygjur
og valda árekstrum og jafnvel stórtjóni í umferð-
inni, vegna fáfræði sinnar. Reglur um fyrmefnt at-
riði er að finna í 46. gr. umferðarlaganna. Og marg-
ir ökumenn mega einnig hafa það hugfast, að stefnu-
Ijósin veita þeim engan rétt til þess að aka inn á
akreinar beint í veg fyrir aðra bíla. Að þessu sinni
bregðum við upp þremur skýringarmyndum í sam-
bandi við hægri heygju.

% : -í • Æ ; -. *
_J i V

/s ' , ' ; |f|
ál1 i " ? ' V U1 m ' s
— t
I l llifc
iii ? ! •
t
—V £ v
* i.'..
1. mynd.
Ef beygja skal til hægri, skal
ef aðstæður leyfa, ekið að mið-
Iínu vegar, eins og myndin sýn-
ir, og þaðan á vinstri hluta ak-
brautarinnar, sem ekið er inn á.
Ef tvær eða fleiri
akreinar eru:
2. mynd — Ef tvær eða fleiri
akreinar fyrir sömu aksturs-
stefnu eru á vegi, skal ökumað-
ur I tæka tíð, áður en komið er
að vegamótúnum, færa ökutæk-
ið á þá rein, sem heppilegust
er, miðað við fyrirhugaða akst-
ursstefnu.
Beygja af
einstef nuakstursgötu:
3 .mynd — Ef um einstefnu-
akstursgötu er að ræða, skal
færa ökutækið yfir á hægri brún
akbrautar, sem ekið er frá. Gefa
verður reinileg merki, áður en
breytt er um stefnu.
Mikið um slys
á bömum
Samkvæmt skýrslum lögregl-
unnar er mjög mikið um um-
ferðarslys á Sundlaugaveginum,
og hann er í þópi þeirra gatna,
sem einna mest er um umferð-
arslys á. Og í Iangflestum til-
fellunum eru það börn, sem
verða fyrir bifreiðum, og sum
hafa stórslasazt. Flest slysanna
eru á kaflanum frá Laugarnes-
vegi og inn að Laugalækjar-
skóla, en þéttbyggt er í kring
og umferð barna því mikil.
Magnús segir okkur svo frá:
— Um Sundlaugaveginn fer dag
lega geysilegur fjöldi barna, sér
staklega þó um fyrrnefndan
kafla, þar sem verzlunarmið-
stöð, biðstöðvar strætisvagna,
skóli og Sundlaugarnar eru ná-
lægt og ekki má gleyma því, að
íbúðarhúsin standa mjög nálægt
götunni.
Tekinn fyrir
105 km akstur
— Þrátt fyrir þessa miklu
umferð barna og fullorðinna, fyr
irfinrast ökumenn og þeir alltof
margir, sem gerast svo ósvífnir
að aka jafnvel um hábjartan dag
eftir fyrrnefndum kafla á yfir
100 km. hraða, t. d. nú í vetur
mældi ég bifreið, sem ók þarna
á 105 km. hraða. Það er ekki
langur tími síðan 3 börn slös-
uðust allmikið á stuttu tímabili.
í öll skiptin komu börnin hlaup
andi út úr portum eða húsasund
um og út á götuna, en öku-
mönnunum tókst ekki að skynja
hættuna í tíma, vegna þess að
þeir óku of hratt og allir öku-
menn ættu að þekkja hættuna,
sem felst í því að aka hratt
fram hjá Sundlaugunum.
þjóðir gert til að „temja“ þessa
ökuþóra?
Þar sem stór og mikil bif-
hjól eru vinsælust, hafa verið
stofnaðir bifhjólaklúbbar, en þar
sem bifreiðin er ofar á óska-
listanum, eru stofnaðir bifreiða-
klúbbar.
Bandaríkjamenn og Svíar
hafa gert mikið af þvi að stofna
slíka bifreiðaklúbba fyrir unga
ökumenn, og nú hafa Danir haf
izt handa. Klúbbar þessir hafa
gefizt mjög vel og í flestum til-
fellum er það lögreglan, sem
gengst fyrir stofnun þeirra.
Margir þessara klúbba hafa sér
stök svæði fyrir utan borgirnar,
þar sem piltarnir geta farið í
kappakstur á þar til gerðum
brautum, þar sem vegfarenduni
stafar engin hætta af þeim. 1
þessum klúbbum fá þessir ungu
ökumenn margs konar fræðslu
í umferðarreglum og sérfróðir
menn veita þeim upplýsingar
um bifreiðina og síðast en ekki
sízt er reynt að skapa hjá pilt-
unum aukna ábyrgðartilfinningu
og hæfnispróf eru haldin og
verðlaun veitt fyrir bezta árang-
ur. Og ailt þetta miðar að því
að gera klúbbfélagana að betri
ökumönnum.
Flestir þessara klúbba hafa
það í lögum sínum, að ef ein-
hver meðlimanna er tekinn fyrir
of hraðan akstur, missir hann
þátttökurétt í einhverium hluta
starfseminnar visst tfmabil.
Hér á landi er án efa grund-
völlur fyrir bifrejðaklúbb ungra
ökumanna og án efa þyrfti ekki
að auglýsa mii.ið eftir þátttak-
endum. Hér er verkefni fyrir
lögregluna, sem hún þarf að
hefja undirbúning að og eiga
bifreiðaeftirlitið, Félag ísl. bif-
reiðaeigenda, Bindindisfélag
ökumanna og tryggingarfélögin
að leggja sinn skerf fram.
Ekki er hægt að segja að það
sé kostnaðarsamt að koma upp
afmörkuðu svæði í nágrenni
borgarinnar fyrir klúbbinn, en
á þessu svæði væri svo hægt að
kenna ökumönnnm akstur í
hálku og þjálfa ökumenn undir
aksturspróf, svo eitthvað sé
nefnt.
<&-
Meira um það að
foreldrar gæti barnanna
— Ég hef veitt því sérstaka
athygli, að nú í seinni tíð gæta
foreldrar barnanna mun betur,
einkum þó smábarnanna, og
skólabörnin sýna mun meiri
gætni. Sama má segja um
gangandi vegfarendur. þeir
nota gangbrautirnar meira. En
um leið og ökumenn stanza ekki
við gangbrautirnar, þar sem veg
farendur bíða eftir að komast
yfir, hætta margir þeirra að
nota gangbrautirnar og láta sig
engu skipta hvar þeir ganga vfir
götuna. Það eru því ökumenn-
irnir sjálfir sem geta ráðið tölu
verðu um það, hvort fólk notar
hinar merktu gangbrautir.
Frh á Dls lv
Pétur Svembjarnarson