Vísir - 03.03.1966, Síða 15

VÍSIR . Fimmtudagur 3. marz 1966.
75
HARVEI FERGUSSON:
>f
Don Pedro
— Saga úr Rio-Grande- dalnum —
Fé hans var ekki til þurrðar
gengið og hann hefði getað leitað
gistingar £ gistihúsinu eins og
aðrir ferðamenn gerðu, en nú
þurfti hann á vinum að halda, og
þeir komu eins og af guði eða
góðum vættum kallaðir. Hann
þurfti ekki eingöngu að fá þak
yfir höfuðið og mat að borða,
hann þurfti umhyggju, aðhlynn-
ingu. 1 tíu daga samfleytt á leið
inni 1 Suðvestrið hafði hann star-
að á auðnarlegt, hrikalegt landið
og hann hafði saknað ákaft
alls þess, sem hann hafði oröið
á bak að sjá. Og svo haföi póst-
vagninum verið ekið inn í þennan
skrýtna, litla bæ, þar sem næst-
um hver einasti maður, sem hann
kom auga á, bar vopn í belti eða
mundaði það, og konumar vom
með svartar hettur og sjöl, klædd
ar eins og þær ætluðu að fylgja
einhverjum til grafar.
Hann hafði dreymt um hlýju og
sólskin, en i marzmánuði var
kalt í Santa Fe, það var slabb á
götimum og aldrei logn og næð-
ingurinn var sárkaldur. Hann var
fárveikur og honum var hrollkalt.
Og þá komu þessi hjón og maður-
inn reisti hann á fætur — og um
leið reistu þau hjónin eitthvað við £
sál hans. Nú var sannast sagna
ekkert óvenjulegt við það, að mexi
kanskt fólk kæmi fram af slíkri
hjálpsemi, en Leó fannst, að það
hefðu verið forlagadfsir, sem hér
gripu í taumana. Á svipstundu
breyttist allt. Hann var i ókunnu
landi og hann þekkti þar engan,
en hann hafði þegar fundið þar
heimili.
Hann hafði lært dálitið i
spönsku en kunnátta hans var víst
ekki upp á marga fiska, en hann
gat þó látið þakklæti sitt i ljós
með orðum. Og hann leyfði Vel-
ardes að leiöa sig, en mátti ekki
heyra það nefnt að hann bæri líka
ferðatöskuna hans. Þau fóru með
hann f hreina hvítkalkaða húsið
sitt og Eusebio gaf honum staup
af mexikönsku brennivíni, en Ter-
esa bakaði flatkökur úr maismjöli
og steikti handa honum egg. Þeg
ar hann haföi etíð var hann svo
svefnþurfi að hann gat varla hald
ið augunum opnum og þau
breiddu gæruskinn á gólfið og
breiddu svo Navajoteppi yfir hann.
Og þannig var þá inngangur
hans I samfélag mexikansks alþýðu
fólks og honum til undrunar
kunni hann mæta vel við sig í þess
um félagsskap. Honum skildist, aö
þetta fólk hafði eins og Gyðinga-
þjóöin búið við kúgun og ofbeldi
— það átti sína sögu um slikt eins
og hans þjóð. Það hafði til brunns
að bera sama samúðarhugarfarið
£ garö þeirra, sem bágt áttu, og
það kom eins og af sjálfu sér
að það gerði það sem það gæti
til hjálpar. Svo rík var hjálpsem-
in, sem því var í blóð borin. Og
það fann til sömu ábyrgðar og
hans fólk fyrir velferð þeirra,
sem það tók undir vemdarvæng
sinn, átti til beiskjublandna gam-
ansemi og var örlagatrúar.
Hann var ekki einn af húsi
þeirra hjóna, en þau komu fram
við .hann eins. og Jiann væri það
— og hann skildi þau, hugarfar
þeirra og viðhorf, og hann kunni
að meta þau, og það, sem þau
gerðu fyrir hann. Og hann bjó
hjá þeim meðan hann var í Santa
Fe og eftir að hann gerðist farand-
sali kom hann oft til þeirra, þegar
hann átti leiö þama um. Hann
varð þess snemma var, að þau
mundu líta á það sem móðgun, ef
hann byði þeim fé, en gjafir
fannst þeim, að þau gætu þegið
og hann leitaði oft í búðum að
einhverju, sem þau vanhagaöi um
eða gat komið sér vel fyrir þau að
eiga. Og það leið ekki á löngu
þar til Teresa fór að kalla hann
son sinn. Og áður en sumarið var
liðið var hann búinn að læra nógu
mikið í spönsku til þess að geta
haldið uppi samræðum.
H.
... Á þessum tíma var Santa
Fe bær mikillar velgengni, —
vegna þess að hún var herstöð,
sem lengst var í suðvestri í land-
inu og hún var líka endastöö póst-
vagna og flutningalesta, en það
var vaxandi atvinnugrein að
hafa vagnalestir í förum til flutn-
inga. Og á þeim dögum er vagna-
lestimar komu var þröngt á torg-
inu og í öllum hliðargötum. Alls
staðar vom vagnar og múlasnar,
en sex var beitt fyrir hvem vagn
Rykmekkir vom í lofti og bölvað
var ragnað og nautasvipusmell-
ir heyröust tíðum. Og er kvölda
tók varð bærinn bær glaums og
lasta. Spilavíti vom mörg og eng
in atvinnugrein bar sig betur en
að stunda slíkt.
Og Leó furöaði sig á því, að sjá
í þessum spilavítum skartklæddar
konur, kuflklædda klerka, liðsfor-
ingja og veiðimenn í gæruskinns-
úlpum og allt þetta fólk stund-
aði fjárhættuspil I löngum, mjóum
stofum, þar sem blaktandi ljós
loguðu í kertastjökum á veggjum
eða í skrautlegri Ijósakrónu eins
og í stærsta spilavítinu — Barello.
Og eigi minni furðu hans vakti
að sjá gull- og silfurpeningahrúg-
umar á borðunum, en þar var um
fimm eða sex mynttegundir að
ræða og stundum gat þar að líta
gullduft og gullmola í hrúgum. Og
svo var dansaö á hverju kvöldi og
þar dönsuðu hermenn og mexikan-
ar við hörundsdökkar meyjar og
vom þaö þjóödansar, sem stignir
voru. Stundum kárnaði gamanið.
Eitt sinn sá Leó tvo menn bregða
hnífum út af kvenmanni og aö ein
víginu loknu var annar borinn út
helsár. Það var engu líkara en
að hver einasti hermaður ætti mexi
kanska unnustu. Það var fyndni,
sem aldrei gekk úr sér í herbúö-
unum ,aö til þess aö læra málið
yrðu menn að hafa orðabókina hjá
sér í rúminu. Kvöld eitt sá Leó til
hermanns og mexikanskrar stúlku,
á dimmu torginu og æöisleg ástar
atlot þeirra höföu þau áhrif á
hann að hann titraði allur og allt
komst á ringulreið í huga hans.
Ungt fólk var þarna í yfirgnæf-
andi meirihluta — lífsorkan og lífs
gleðin ólgandi og allt hömlulaust,
þegar neisti kviknaði í samskipt-
um þeirra tveggja ólíku kynflokka
sem þama voru og sigurvegari og
sigraður — eða sigruð — leituöu
fullnægingar í ákefð taumlausrar
ástriöu.
Enn var hann lasinn og horaður
og átti erfitt með að ná andanum
enda nú í þynnra lofti en hann
■var vanur. Hann gekk um borgina
að næturlagi, hrifinn, athugull,
undraridi, en hann fann, að and-
rúmsloftið, hugsunarhátturinn var
svo gerólíkt hans, aö þar gat ekki
verið um neinn samruna að ræöa,
og hann hugleiddi hvað hans
myndi bíöa þama. Það var í raun-
inni ekki nema eitt, sem gat komið
til greina. Hann gæti fengið at-
vinnu sem innanbúðarmaður eða
bókari í einhverri verzluninni, þvi
aö allir, sem viðskipti ráku, virt-
ust þurfa á aðstoð að halda. Verzl-
anirnar minntu hann á jarðgöng
og hann hryllti við að grafa sig í
þeim lifandi. Allt sitt líf hafði
hann verið innanhúss og það gerði
hann svo veilan aö hann mSitl
þakka guði og forsjóninni fyrir, að
hann var ekki dauöur. En þótt
hann óttaðist víðáttu hins auðnar-
lega lands elskaði hann sólina og
það lagðist í hann, að hún yrði hon
um til bjargar. Það hafði eitt sinn
dottiö eins og frækom i akur hug-
ans og það sem óx upp af þvi dó
ekki.
Setjum upp
Mælum upp

Loftfesting
Veggfesting
Lindurgötu 25
sími 13743
HEILBRIGÐIR FÆTUR
eru undlrstaða veUíðunar Látið þýzku BIRK-
ENSTOCKS skóinnleggin lækna fætui yðar
Móttökutimi föstudaga og laugardaga kl. 2—7
e. h. — Aðra daga eftii umtali. Sími 20158.
SKO-INNLEGGSSTOFAN Kaplaskjóli 6
Margir menn, sem líta eftir einhverju,
kannski okkur. Fyrir þeirra hönd vona ég
að þeir ákveði ekki að rannsaka staöinn,
sama að hverju þeir eru að leita.
En, ef þeir gera það þá verður það það
síöasta, sem þeir gera.
Áður en þeir vita hvað hitti þá, hleypir
Gamla Bess góðu skoti yfir allan hópinn.
VÍSIR
Auglýsingu-
móttuku
r
I
TÚNGÖTU7
og
Luuguvegi 178
Sími 1-16-63
VÍSIR
VISIR
er
einu
síðdegisbluðið
kemur
út
alla
virka
daga
allan
ársins
hring
Askriftursími
1-16-61