Vísir - 24.01.1967, Blaðsíða 4

©
Eiginkomm gerdist sjúk í hingó
Húsmóðir nokkur Jean Highley
að nafríi.tók upp á því að fara
kvöld eftir kvöld og spila bingó.
Sumar vikurnar fór hún jafnvel
fimm sinnum í viku. Eiginmaður
hennar sakaði hana um að vera
Vel launað
húsmóðurstarf!
sjúka í þingó fyrir skilnaðarrétt-
inum, en hann fór fram á skiln-
að á þeim grundvelli, að hún
beitti sig grimmd í sambúð
þeirra. En dómarinn kvað upp
þann úrskurð, að hann ætti þetta
fyllilega skilið vegna framkomu
sinnar. Hann kvað það vissulega
satt að hún hefði vanrækt eigin
mann sinn síðasta árið í 15 ára
hjönabandi þeirar, en það væri
vegna þess að hann byði henni
aldrei út eöa sýndi henni nokk
urn áhuga að einu eða öðru
leyti. Svo hún hafði tekið upp á
því að fara út kvöld eftir kvöld
og skilið matinn eftir í ofninum
handa honum. Sagði dómai'inn
að um það leyti sem frú Highley
hefði byrjað aö spila bingó hefði
hún fundið miða i vasa eigin-
mannsins frá einkaritara hans.
Miðinn var fetílaður til „Litla fjár
sjóðarins míns“ frá „ástinni
hans“. Það fyllti frú Highley
grunsemdum, þó að í rauninni
hefði samband eiginmanns henn-
ar og einkaritara hans verið ó-
sköp sakiaust. En einkantarinn
var sérvizkufull kona, sem ekk-
ert meinti með svona orðalagi.
En herra Highley gerði ekkert
til þess að eyða grunsemdum
konu sinnar. Á þessum forsend-
um vísaði dómarinn málinu frá.
Jyrrverandi næturklúbba-
skemmtikraftur, Annebelle Lee,
og sænski skipakóngurinrí, Dan
Axel Brostroem, fengu nýlega,
skilnað í Gautaborg. Ungfrú Lee
fa^ddist í Dudley í grennd við
iirmingham. Hún giftist hinum
>0 ára gamla Brostroem fyrir
.æpum fjórum áruni og á nú 14
nánaða gamlan son. Þau sóttu
um skilnað á grundvellj ólíkrar
skapgerðar og svo væri þegar búið
að mynda bil í hjónabandinu,
sem ómögulegt væri að brúa.
Rétturinn gerði Brostroem að
greiða ungfrú Lee réttar 100.000
sterlingspunda, sem eru víst litl-
ar 12 milljónir íslenzkar, strax
við skilnaöinn. Síðan skyldi hann
greiða hennj L2 milljónir (ís-
lenzkar) í ársmeðlag ár hvert
þar til hún giftist en þá skyldi
upphæðin lækka ríiður í 4001000
kr á ári Linnig var henni dæmd
ur réttur yfir syni þeirra og
með honum skvldi herra Brostro-
em greiða 150.000 kr. árlega þar
■líI drengurinn næöi 21 árs aldri.
Einnig var ungfrú Lee gert heim-
ilt að kaupa hús, hvar í landi
í Svíþióð, sem hún vildi og
skyldi herra Brostroem borga
brúsann.
„Ja, dýr mundi Hafliði allur,“
sagði einhver, „en þetta, Drott-
inn minn
Annabella Lee og
Brostroem í trú-
lofunarveizlunni
fyrir 4 árum síð-
an.

Málverkið, sem dr. Pulitzer geymir í bankahólfi.
oná ygi
aawrtcwii
Málverkið, sem hlngað til hefur verið álitið vera
Mona Lisa.
Hvort málverkið er Mona Lisa?
Fyrir stuttu staðhæfði, dr. Henry^
Pulitzer, að hann ætti málverk,
sem væri hið rétta Mona Lisu-
málverk eftir Leonardo da Vinci,
en myndin í franska listasafninu
í Louvre væri af konu að nafni
La Gioconda.
Dr. Pulitzer, sem er í ætt við
stofnanda Pulitzer-verðlaunanna,
hefur nýlega gefið út bók, en í
henni svarar hann spurningunni
„Hvar er Mona Lisa“, sem er
titill bókarinnar. — Hann segist
hafa komizt yfir málverkið fyrir
30 árum og eiga það I félagi með
svissnesku fyrirtæki. Málverkið
hafa þeir geymt í bankahólfi í
London. Ef þetta dæmist rétt vera
að málverk þeirra félaga sé Mona
Lisa, eiga þeir ómetanleg auðæfi
þar sem málverkið er.
Húsmóðirin hélt vel
á matarpeningunum
í 13 ár notaði frú Frances
Turner af matarpeningunum,
sem eiginmaður hennar lét hana
hafa, til þess að borga af húsinu
þeirra. Fyrir nokkru skildu þau
og seldu húsið, en þá neitaði
frú Turner að borga eiginmannin-
um neitt af andvirði hússins, sem
var G,000 sterlingspund. Fór
þetta mál fyrir réttinn, og úr-
skuröaði hann, að herra Tumer
ætti engan rétt til peninganna
földu dómararnir henni ekki einu
sinni skylt að greiða honum þessi
325 pund fyrir frístundavinnu þá,
sem hann hafðj lagt í húsið, en
það hafði verið ætlun hennar.
Var þvi haldið fram, að líklega
hefði frú Tumer borgað af húsinu
með þeim 6 pundum, sem hún
fékk vikulega frá fyrri eigin-
manni sínum og svo því, sem
henni hafði tekizt að spara af
matarpeningunum. Þótti sparsemi
hennar vera til fyrirmyndar öðr-
um húsmæðrum.
Helgistundir í sjónvarps
sal
Sjaldain hafa prestamir feng-
ið eins marga tilheyrendur og
síðan islenzkt sjónvarp kom til
sögunnar. Það er eins og fólk
fari allt í einu að sjá guðsþjón
ustur í nýju Hósi, og hlusti á
predikaríir prcstanina með miklu
meiri athygli en áöur.
Ræður presta í kirkjum hafa
oft verið til umræðu og hefir
það allt of oft komiö fram,
að það sem prestarnir hefðu að
segja fólki væri oft á tíðum inn-
antómt þvaður og mælgi, sem
ekki næði til fólksins sem boð-
skapur. Þeir sjálfir væru því
óbein orsök að minnkandi
kirkjusókn.
Ef þetta álit skyldl hafa við
rök að styðjast, ættu prestar
að vanda virkilega til helgi-
stunda í sjónvarpssal með tíma
bærum boðskap og hugvekjum,
sem fluttar væru af sannfær-
ingu fræðimannslns og þannig
orðaðar, aö hvert mamnsbam
svo til þeirra stunda vandað. að
efni og valj predikara, að öllu
hugsandi fólki, ungu og gömlu,
þætti þessar helgistumdir ó-
missandi á að hlýða.
Hlutverk prestanna hefur far-
verður að álíta, að hér eigi
kirkjunnar þjónar nokkra sök á,
því að kirkjan er ekki lengur
sá siðferðislegi máttarstólpi,
sem húin ætti að vera.
Kristnin er eins og jólagjaf-
Götu
gæti fylgzt með því, og skilið,
hvað kennimaðurinn er að fara.
Það ætti ekki aö vera vanþörf
á skorinorðum hugvekjum á
þessum siðustu tímum voveif-
legra atburða,. og þyrfti að vera
ið minnkandi á undanförnum
árum, og er þaö því miður á-
reiöanlegt, að það er ekkl vegna
þess, að það sé mimni þörf fyr-
ir ‘trúarstyrk eða kenningar
kristinnar kirkju. Því miður
imar, sem gefnar eru í nafni
hennar, það er ekki stærð jóla-
pakkanna, mé fallegi pappírinn
utan um gjafirnar, sem skiptir
máli, heldur hugarfar gefand-
ans, sem skiptir höfuðmáli.
Dýr erlend blöð
Kunningi minm einn spurði
mig fyrir skömmu, hvort ég
vissi, hvemig á því stæði, að
erlend blöð, eins og t. d. brezk
blöð, sem kosta fjögur pence
í föðurlandi sínu, þurfa að kosta
hér í verzlun tíu króinur. Þó
eru blöðin hér tollfrjáls, og aug
ljóst er, að þó kostnaður sé
við innflutning þeirra, að þá
er á þessum blöðum meiri álagn
ing, en heimilt er að leggja á
ýríisar aðrar vörur.
Þessari fyrirspum kumningja
míns er erfitt fyrir mig að
svara, bví að þessum málum
er ég ekki kunnugur. En vafa-
laust eru til einhverjir, sem
bæði vita og geta, ef þeir
nenna.
Þrándur i Götu.