Vísir - 02.03.1967, Blaðsíða 3

V f SIR. Ffmmtndagur 2. marz 1967,
Skammt frá Geithálsi voru nokkrir hcstar á beít með hví'tan fjallahringinn að baki.
55
Fögnuður er að fá sér sprett...
U
„Betra er að vera klakaklár
og krafsa snjó til heiöa
en lifa mýldur öll sín ár
undir hnakk og reiða.“
Þessi vísa var á sinum tíma
ort um útigangshcstinn. Senni-
lega eru fáir slikir eftir á land-
inu. Þarf að líkindum að leita
allt norður I Húnavtns- og Skaga
fjarðarsýslur til þess að rekast
á fjölmenn hrossastóð, sem una
á beit mestan hluta vetrar.
Hlutverki hestsins er á all-
mjög annan veg háttað, en þeg-
ar hann var enn „þarfasti þjónn
inn“. Frá því að vera heimilis-
hesturinn er hann orðin gæða-
vara, sem aöallega er nýttur í
frístundum eigendanna, hvort
heldur er í bæjum eða sveitum.
Á þennan hátt hefur hann verið
leystur undan helzta okinu, en
frelsisskerðingin er hin sama.
1 bítandi frosti en heiðríkju
og sólskini brá Myndsjáin sér út
í fyrradag og á vegi hennar urðu
nokkrir hestar, enn í vetrarbún-
ingnum, þótt þeir séu óðum að
losa sig við hann núna.
Hjá hesthúsum Fáks hjá Skeið
vellinum voru nokkrir þeirra í
stíu og var auðséð að þeir nutu
útiloftsins og þess að geta hreyft
sig innan þessa takmarkaöa
rúms. Eigendurnir voru að
hreinsa inni í hesthúsunum.
Skammt frá Geithálsi voru
nokkrir hestar á beit og að leik
með hvítan fjallahringinn að
baki, vorhugurinn var kominn í
þá og við þá átti eftirfarandi
vísa:
„Fögnuður er að fá sér sprett.
Föx og búkar ljóma,
meðan hlaupin láta létt
og lífið er í blóma.“

Maöur, hestur og hundur er alltaf sjón, sem hrífur hjörtun. Þarna cr Jónas Jónsson á leiö til
húsa Fáks með hest úr tamningu, en hundurinn Kolli fylgir fast eftir húsbónda sínum.
Þótt vorhugur væri kominn í þá, þar sem þeir voru að kljást í
stíunni við hesthús Fáks voru þeir ekld komnir úr vetrarhamnum.