Vísir - 02.03.1967, Blaðsíða 12

fcs
V1SIR. Fimmtudagur 2. marz 1967.
......... i—■=»
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
Ég sá að liðsforinginn virti mig
"yrir sér, eins og hann væri að ráöa
við sig, hvort ekki mundi hyggi-
legra að reyna að koma sér I mjúk-
inn við mann, sem virtist svo hand-
genginn sjálfum Tufan majór. En
það var eins og hann þyrði ekki að
hætta á það. Það eina, sem hann
sagði, var að hann bauö mér einkar
hæversklega góða nótt, þegar við
skildum.
Peugout-bíllinn beið enn úti fyr-
ir. Ég sá að bílstjóranum varð lit
ið á feröaviðtækið, sem ég var með,
kannski vissi hann um „lagfæring-
una“, en hann spurði einskis. Við
ókum þegjandi leiðina til baka, að
hótelinu og ég þakkaði honum akst-
urinn. Hann tók því vel. Strauk
lófanum um stýrishjóliö, „betri en
nokkur annar bíll á þröngum veg-
um“, sagði hann ástúðlega.
Það var búið að loka veröndinni.
Ég settist því viö barinn og bað
um glas. Ég þurfti að skola hallar-
bragðið úr munninum.
Samsæri, sagði Tufan majór. Jú,
ég gat fallizt á það, en aðeins inn-
an vissra takmarka. Það leyndi sér
ekki, að þetta fólk hafði eitthvað
í bfgerð. En að það ætlaði að koma
á byltingu, eða myrða einhvern
meiri háttar mann — nei, því gat
ég ekki kyngt. Jafnvel þegar ég
sat þarna í hallarherberginu og sol-
dáninn glápti á mig af veggnum,
haföi mér fundizt sú tilgáta harla
ólíkleg. Og nú, þar sem ég sat við
barinn, fannst mér þaö blátt áfram
fjarstæða. Það var nefnilega þetta,
að ég hafði kynnzt þessu fólki —
eða að minnsta kosti séð þaö og
talað við það — en Tufan majór
hafði hvorki heyrt það né séö. Póli-
tískt samsæri, hamingjan sanna!
Og skyndilega sá ég Tufan majór
fyrir hugskotssjónum mínum; ekki
sem reiðubúinn foringja aftökusveit
ar, heldur sem gamla herkerlingu,
sem stöðugt var að leita njósnara
og leigumorðingja undir rúminu
sínu. Sem sagt — dæmigerður gagn
njósnaforingi.
Og þaö iá við að ég hefði gaman
af þessu öillu saman um hríð —
eða þangað til ég mundi eftir hurða
klæðningunum í bílnum, sprengjun-
um og skammbyssunum. Þá komst
ég til sjálfs mín aftur.
Já, hefðu þaö ekki verið þessir
hlutir, hugsaði ég með mér, þá
mundi ég hafa borið fram tvær
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplasli: Format innréttingar bjóSa upp
á annað hundrað tegundir skópa og litaúr-
val. Allir skópar me'ð baki.og borSplata sór-
smíSuS. EldhúsiS fæst meS hljóSeinongruS-
um stólvaski og raftækjum af vönduSustu
gerS. - SendiS eða komiS meS mól of eldhús-
inu og viS skipuleggjum eldhúsiS samstundis
og gerum ySur fast verStilboð. Ótrúlega hag-
staett verS. Munið oS söluskattur er innifalinn
■ tilboSum fró Hús & Skip hf. NjótiS hag-
stæSra greiðsluskilmóla og /C\-_ — —.
lækkiS byggingakostnaðinn. SISIRfmki
HÚS & SKIP hf.
tilgátur varðandi þetta Harpers-
tiltæki, og önnur hvor þeirra skyldi
hafa reynzt rétt. Fyrsta tilgáta mín
hefði verið eiturlyf. Það er ræktað
ópíum á Tyrklandi. Með nægilegri
tæfcniaðstoð — Fischer og ungfrú
Lipp — þurfti einungis afskekktCin
og rólegan staö, eins og Sardunyi-
setrið, til þess að koma á fót dá-
lítilli heroin-framleiðslu. Og svo
þurfti að sjálfsögðu að hafa dug-
andi mann til að skipuleggja og
annast söluna og dreifinguna, og
til þess gat ekki líklegri mann en
Harper.
Hin tilgátan var mun rómantísk-
ari Ungfrú Lipp af aðalsættum,
sem einu sinni áttu óðul mikil í
Rúmeníu; margmilljónarinn Fischer
sem gengur á eftir henni með gras-
ið í skónum og kemst loks svo
langt, að hún reynist fáanleg til
að dveljast með honum um hríð
á gömlu setri við Sæviðasund ....
fanturinn Harper, eiginmaður henn-
ar á laun, sem kemur óvænt fram
á sjónarsviðið og hótar að afhenda
blöðunum frásögn af ævintýrinu,
myndskreytta, auðvitað, nema millj.
ónamæringurinn pundi út mun
hærra verði en blöðin mundu
greiða ... hvaö hann að sjálfsögöu
sér til tilneyddan að ganga að, og
tjaldið fellur.
Reyndar mundi ég hafa álitið eit-
urlyfjatilgátuna sennilegri. Ekki
það, að ég efaðist um, að Harper
mundi sóma sér í hlutverki hins
samvizkulausa fjárkúgara — ég
þekkti hann helzt til vel til þess
af eigin raun. Samt sem áður Voru
það eiturlyfin, sem ég gat ekki vik-
iö frá. Mér virtist það svar stöðugt
sennilegra, eftir því sem ég hug-
leiddi það betur, og ég fór að brjóta
heilann um, hvort handsprengjur
og skammbyssur gætu ekki ein-
mitt fallið inn í þá mynd. Kannski
ætluðu þau alls ekki sjálf aö nota
þessi vopn. Þau urðu að kaupa ópí-
umið af einhverjum tyrkneskum —
gat þá ekki átt sér stað, að hann
hefði sett það upp, að þau smygl-
uðu þessum vopnum til hans, og að
einmitt hann ætlaði að nota þau í
einhverjum svipuðum tilgangi og
Tufan majór hafði fengið á heil-
ann. Eða að þau ætluðu að láta
hann hafa þessi ólöglegu vopn í
greiðaskyni til að komast að betri
samningum við hann, hvað ekki
er óþekkt í viðskiptum?
Það var einungis eitt, sem ég
kom ékki heim — tíminn. Setrið
hafði ekki verið tekið á leigu nema
til skamms tírna. Bíllinn var flutt-
ur inn á ferðalagaskilríkjum. Ég
vissi að vísu ekki, hve langan eða
skamman tíma það mundi taka, að
koma upp heróin-framleiðslu, það
mikilli að magni að gæfi viðhlítandi
gróða í aðra hönd á eiturlyfjamark-
aðinum. En tveir mánuðir virtust
að minnsta kosti helzt til stuttur
timi til slíkra hluta. Fann ég loks
þá lausn helzta, að þau þyrðu ekki
að vera nema skamman tíma f einu
á sama stað og flyttu því um set
með vissu millibili.
Ég held nú samt, að ég hafi gert
mér ljóst, að þessi lausn væri ekki
sérlega sannfærandi. En ég fann
ekki aðra skýringu betri. Og til-
gáta mín, að láta ættivopnin í skipt
um fyrir ópíum, fól í sér fyrirheit,
hvað mig sjálfan snerti. Þegar Tuf-
an majór kæmist að raun um það,
með minni aðstoð, að Harper ætl-
aði alls ekki að beita vopnunum
sjálfur, mundi hann missa áhuga á
xhonum og beiná rárihsókn sinni að
þeiin landa sínum, sem við þeim
átti að taka. Þar með væri starfi
mínu á vegum hans lokið og Harper
muridi taka uppsögn minni með því
að yppta öxlum, greiða mér um-
samið kaup og afhenda mér bréfið.
Og yfirforingi deildarinnar hefði
ekki ástæðu til annars en að vera
ánægður með starf mitt, og til end-
urgjalds mundi hann aöstoða mig
við að fá vegabréf og .önnur þau
skilríki, sem mig vanhagaði um.
’Nokkrum klukkustundum síðar
yrði ég kominn heim. aftar, .heill-á.
húfi; til Nicki. 1
Þá mundi ég það að ég hafði ekkr
enn Iátið verða af því að skrifa
henni. Ég keypti því póstkort við
afgreiðsluborðið og hripaði á það
nokkrar línur. „Enn í Lincolnstarf-
•inu' Vel borgað. Kem heim eftir
inokkra daga. Hagaðu þér vel. —
,Beztu kveðjur. Karlinn".
Ég minntist ekkert á heimilis-
.fang. Vildi ekki segja henni af setr-
; inu, því að þá mundi spumingun-
‘ um aldrei linna, þegar ég kæmi
■■ heim. Jafnvel þótt vel gangi, vil
ég helzt ekki fjölyrða neitt um það;
liðið er liðið, hvort sem vel hefur
gengið eða illa, og ekki meira um
það. Og hvað þýddi að vera aö
minnast á heimilisfang — hún
mundi ekki skrifa mér hvort eð
væri.
Morguninn eftir var ég snemma á
fótum. Ég keypti heila lengju af síg
arettum og fór síðan að svipast
um eftir áhaldaverzlun. Ætti ég að
komast að raun um hvort vopnin
hefðu verið tekin úr bílnum, varö
ég aö losa um hurðarklæðningu,
og til þess þurfti ég skrúfjám.
Meinið var, að skrúfurnar í hurðar-
klæðningunum voru krossskomar,
og ef ég færi að beita við þær
venjulegu skrúfjárni, var háetta á,
að það rynni út af og rispaði leðr-
ið, svo að segði eftir.
En ég fann hvergi slíka áhalda-
verzlun, svo ég tók það til bragðs
að hitta þá í verkstæðinu á bak við
bílageymsluna, þar sem ég hafði
áður komið Lincolninum fyrir. Þeir
könnuðust því við mig. Mér tókst
að fá einn af bílvirkjunum til að
selja mér krossskrúfjám. Að því
loknu sótti ég föggur mínar heim f
hótelið, fékk mér leigubíl og 6k
niður á feriubryggjuna. Hvergi sá
ég Peugoutbílinn.
Ferjan lagði af stað svo að segja
samstundis, og ég þóttist sjá fram
á, að ég vrði kominn fyrr til Sariy-
ér en ráð hafði verið gert fyrir.
Það kom líka á daginn, að ég var
tuttunu mfm'itum á undan áætlun,
svo ég varð harla undrandi, begar
ég sá Lincolninum ekið niður á
bryggjuna, þegar ferjan var að
lengja að.
Ungfrú Lipp sat undir stýri...
Sjötti kafli.
Hún stöðvaði bílinn niðri á bryggj-
unni og steig út. tíún var klædd
liósgulum jakkakjól úr baðmullar-
efni, sem gaf ekki síður til kynna
vaxtarlag hennar en buxumar og
1 þögulli og grimmri baráttu ræður Tarz- við hávaöann, sem myndast víð það, að
an niðurtögum varðmannsins, en allir vakna byssa fellur til jarðar. I
treyjan, sem ég hafði séö hana f
daginn áður. Hún hélt á bíllyklun-
um í hendinni, og þegar ég kom
upp bryggjuna með föggur mínar,
brosti hún og afhenti mér þá.
„Góðan dag, Arthur".
Fljót hreiitsun
Nýjar vélar
Nýr hreinsilögur.
sem reynist frábærlega vel
fyrir allan svampfóðraðan
fatnað, svo sem
kápur, kjóla, jakka og allan
barnafatnað.
’ Efnalaugin LINDIN,
Skúlagötu 51.
♦ /-----JB/LAl£/trAft
RAUDARÁRSTÍG 31 SÍMI 22022
Til sölu
Höfum til sölu vel með farnar
notaðar bifreiðir þar á meðal
Rambler American ’65 og 66.
Rambler Classic ’63, ’64, ’65.
Fiat station 1100 ’66.
Opel Rekord ’64.
Vauxhall station ’62.
Zephyr 4 ’63.
Sodiac ’59.
Jón Lofteson hf.
VökulB hf.
Hringbraut 121. — Sími 10600.