Alþýðublaðið - 25.01.1967, Qupperneq 7

ns
Simból og satíra
Pólland
Júgóslavía
Sviss
YesturÞýzkalapd
Ungverjaland
Noregur
Japan
C-riðill: Rúmenía
A-Þýzkaland
Rússland
Kanada
Ð-riðill: Tékkóslóvakía
Danmörk
Gríma:
LÍFSNEISTI
Höfundur: Birgir Engilberts
Leikstjóri: Erlingur Gíslason
Leikmynd: Sigurjón Jóhannsson
ÉG ER AFI MINN
Höfundur: Magnús Jónsson
Leikstjóri: Brynja Benedikts-
dóttir
Leikmynd og grímur: Sigurjón
Jóhannsson
Skemmtiatriði: Þórhildur Þor-
leifsdóttir
Gamalt fólk sem telur tölur sínar
oí'an í kjallara er tízkufólk í skáld-
skap um þessar mundir. Tómas
Jónsson í sögu Guðbergs Bergs-
sonar frá í liaust, Jón gamli Matt-
híasar Joliannessens á litla svið-
inu í Lindarbæ eru báðir af þess-
um kynboga og nú síðast bættist
við gömul kona meö kanínu í
leikriti Birgis Engiiberts sem
Gríma frumsýndi í Tjarnarbæ á
laugardagskvöld. Einhvers staðar
sá ég það haft eftir Birgi í blaði
að þessi leikur væri nánast hugs-
aður sem „tilraun með texta af
ákveðinni gerð,” og þannig skoðað
kann Lífsneisti að þykja álitlegra
verk en Loftbólurnar sem Þjóð-
leikhúsið sýndi í vor sem leið,
fastara í sniðum, fágaðra; þar fyr-
ir er ekki víst að nýja leikritið
sýni neina „framför” frá því
fyrra. Þrátt fyrir allt var eitthvað
upprunalegt í Loftbólunum, fár-
ánlegur efniskjarni sem mynd
gömlu konunnar í Lífsneista jafn-
ast vart á við; hvorugt leikritið
sýnir hins vegar ýkja áhugaverða
meðferð eða úrvinnslu efnisins.
Þótt livorugur þessi þáttur sé
langur eru þeir báðir næsta lang-
dregnir; hinn ungi höfundur ræð-
ur enn ekki þeirri samræðutækni,
orðsnilld sem megni að viðhalda
áhuga á verki hans.
Gamla konan í Lífsneista er ör-
vasa, komin að kör; kanínan var
leikfang hehnar í bernsku. Milli
þeirra kviknar „lífsneisti” verks-
ins, þess lífs sem aldrei varð lif-
að. Ó, lánlausa líf! í stað gróf-
gerðra og klúrra öfga fyrra leik-
ritsins er hér viðkvæmni sem
jaðrar við velluskap grunnt undir
hrjóstrugu yfirborði leiksins. —
Bríet Héðinsdóttir og Nína Sveins-
dóttir fóru með lilutverkin tvö í
leiknum, kanínunnar og gömlu
konunnar, af allri alúð undir leið-
sögn Erlings Gíslasonar; Nína
brá upp kostulegri mynd gömlu
konunnar í upphafi sem varð að
vísu næsta fábreytileg og einliliða
þegar frá leið; Bríet hygg ég að
hafi gert kanínunni alveg tæm-
andi skil, einföld, barnsleg. Það
var varla þeirra sök, ef þessi til-
raun leiddi ekkert nýtt í ljós; en
vegna þess að verkið er ekki
nema tilraun er engin ástæða til
að áfellast það. Birgir Engilberts
á eflaust eftir að sýna betur fram
á getu sína: báðir þessir þættir
„Ég er af'i minn“. Frá vinstri: Kjartan Ragnarsson, Arnar Jónsson, Jóhanna Norðfjörð, Jóh Júlíusson,
Björg Daviðsdóttir og Sigurður Karlsson.
hans benda vissulega til að hann
hafi raunverulega hæfileika til
leikritunar þótt enn séu þeir ó-
ráðnir, leitandi.
Án efa hefði Nína Sveinsdóttir
sómt sér mætavel í hlutverki
gömlu konunnar frá barnavemd-
arnefnd i leikriti Magnúsar Jóns-
sonar. É'g er afi minn. Þa0 er ó-
svikið skophlutverk sem eflaust
nyti mikils góðs af gamangáfu á
borð við Nínu; sama gildir að
sínu leyti um hlutverk Pabba og
Mömmu í leiknum. Oktavía Stef-
ánsdóttir, Jón Júlíusson og Jó-
hanna Norðfjörð sýndu ekkert
þeirra sérstök kímnistilþrif í
þessum lilutverkum, og höfðu
enda aldur sinn á móti sér; niik-
ilsvert virðist að rétt og óþvin|uð
aldurshlutföll innan fjölskyldunn-
ar séu augljós í leiknum. Það
höf'ðu þau til síns móls Bjorg
Davíðsdóttir og Sigurður Karls-
son sem Systa og Brói sem kohm
bæði þekkilega fyrir í hlutvérk-
Framhald á 10. síðu.
Heimsmeistarakeppnin í hand
knattleik hefur staðið yfir í Sví
þjóð núna síðasta hálfan mánuð
inn. Þar hafa leitt saman hesta
sína 16 þjóðir, sem áttu að vera
beztu löndin í þessari íþrótt. Tvær
þessara 16 þjóða reyndust þó, er
til kom, svo léttvægar eða eigum
við að segja léttunnar, að háværar
raddir voru uppi um það, að þær
hefðu ekkert erindi átt í þessa
harðvítugu keppni. Þessar tvær
þjóðir voru Canada og Túnis. Vildu
ýmsir halda því fram, að íslend
ingar hefðu átt að geta komizt
nokkuð áleiðis í keppninni, hefðu
þéir verið meðal þessara 16 keppn
isþjóða. Um þetta er þó ekki hægt
að fullyrða neitt. Boltinn er hnött
óttur og allt getur skeð milli mark
anna, svipað og í knattspyrnunni.
Það er nú það skemmtilega við
knattleikina. En snúum okkur aft
ur að leikjunum í Sviþjóð. Þjóðun
um 16 var skipt í 4 riðla.: _ V
A-riðill: Sviþjóð
Frakkland
Túnis
Þegar þessi 4 riðlar höfðu gert
upp sakirnar, stóðu leikar svo að
8 þjóðir, „komust áfram', en þær
voru þessar:
1. Svíþjóð
2. Júgóslavía.
3. V-Þýzkaland
4. Ungverjaland
5. Danmörk
6. Tékkóslóvakía
7. Rússland
8. Rúmenía.
Leikirnir fóru fram á ýmsum
stöðum í Svíþjóð. Notuðu Svíar
tækifærið og gáfu út frímerki
í tilefni keppninnar. Voru það
0,45 kr. og 2,70 kr.. — 45 aura
merkið er blútt takkað á þrjá mis
munandi vegu eins og títt er hjá
Svíum. 2,70-merkið er rauðfjólu-
blátt takkað lárétt. Eftir að 8-
liða keppnin hafði farið fram
stóðu 4 þjóðir uppi:
1. Tékkóslóvakía
2. Rússland
3. Danmörk
4. Rúmenía
Er skenflnst frá því að segja,
að Tékkar unnu Rúmena og Danir
Rússa. Þá stóðu uppi tvær þjóðir,
sem kepptu til úrslita:
1. Tékkóslóvakía
2. Danmörk
Þessi leikur fór fram í Vestur
ási á laugardaginn var og fóru
leikar svo að Tékkar unnu Dani
með 14:11. Geta má þess til gam
ans að í síðustu heimsm.k. skildu
ísland og Tékkóslóvakía jöfn að
í markatölu.
25. jáfiúar 1967 - ‘ 'ALÞÝÐUBtAÐIÐ f
Bríet Iléöinsdóttir og Nína Sveinsdóltir í „Lífsneista“.