Dagur - 15.11.1997, Blaðsíða 6

I
22 - LAUGARDAGUR ÍS.NÓVEMBER 1997
LÍFIÐ í LANDINU
Biðin eftir Gus Gus
er biðaiinnar virði
„Gus Gus hefur tekist að fanga áhorfendur á fyrstu mínútunni. Myndin
er samt ekki futikomnuð fyrr en Hafdls skoppar inn á sviðið í hvitum
brjóstahaidara með Ijósar hermannabuxurnar á hærunum og fiaksandi
hárið, “ segir Margrét EHsabet Óiafsdóttir um tónleika Gus Gus á tón-
iistarhátíð í Paris í vikunni.
Klukkan er rúmlega fímm á hráslagaleg-
um sunnudegi í nóvember, síðasta degi
Rokkhátíðar Inrockuptibles í París.
Cigale tónlistarsalurinn er óðum að fyll-
ast af fólki. Inrockuptibles tónlistarhátíð-
in á tíu ára afmæli en eitt helsta markmið
hennar er að kynna ungar og Iítt þekktar
hljómsveitir frönsku tónlistaráhugafólki.
A dagskránni eru nöfn átján hljómsveita.
Fjórar þeirra eiga að spila í Cigale í kvöld.
Þeirra á meðal er Gus Gus. Hún er ekki
fyrsta íslenska hljómsveitin sem leikur á
þessari hátíð. Fleiri hafa komið þarna við
á leiðinni til frægðar, þar á meðal Sykur-
molarnir og Björk. I kvöld er lokakvöld
Inrockuptibles í París og lokasveit kvölds-
ins er auðvitað engin önnur en Gus Gus.
Norrænar bókmenntir og hiphop
Gestirnir tínast í salinn. Það er langt tón-
leikakvöld framundan. Sumir fara á bar-
inn, fá sér bjór og horfa á sjónvarpsskjái
þar sem verið er að sýna myndbönd eftir
unga myndlistarmenn. Úti á miðju gólfí
stendur Jerome Rémy. Hann er starfs-
maður Boréal, norrænu bókmenntahá-
tíðarinnar í Caen. Hann er kominn sér-
staklega til Parísar til að heyra og sjá Gus
Gus. „Eg vildi fá Gus Gus á Boréal en
þau eru svo mörg að það er dýrt að fá
þau. En ég vona að ég geti fengið þau til
að koma á næsta ári.“
Gus Gus, Gus Gus
Meirihlutinn í salnum er búinn að vera í
húsinu í nálægt fímm klukkkustundir en
núna eftir að tjöldin hafa verið dregin fyr-
ir svo hægt sé að rýma til fyrir Gus Gus
fyllist gólfið smám saman af fólki og er
orðið stútfuilt áður en þau eru dregin frá
aftur. Biðin er ekkert ýkja löng, en salur-
inn fagnar um leið og tjöldin byija að
dragast frá. Stefán stígur á sviðið og mæl-
ir nokkur orð, síðan hefjast tónleikarnir.
Ljósin slokkna og fyrstu
tónarnir stíga út úr hátöl-
urunum.
Biggi og Stebbi standa
aftarlega á sviðinu í hvít-
um læknasloppum og
stjóma tónlistinni. Daní-
el birtist fljótlega, einnig
hvítklæddur, með stóra
pijónahúfu sem nær nið-
ur fyrir augu. Salurinn
fær útrás fyrir óbærilega
spennuna og æpir. En
forspilið er ekki á enda.
Meðan tónlistin heldur
áfram gæla tveir grænir
ljósgeislar við fremri
hluta sviðsins. Daníel er
búinn að vera dágóða
stund á sviðinu áður en
hann byijar að syngja. I
miðju lagi birtist Maggi
skyndilega vinstra megin
á sviðinu, skuggalegur,
svartldæddur frá topi til
táar utan hvítt belti. Það
ætlar allt að verða vit-
Iaust. Hitinn í salnum
hefur hækkað um nokkr-
ar gráður. Gus Gus hefur
tekist að fanga áhorfend-
ur á fyrstu mínútunni.
Myndin er samt ekki full-
komnuð fyrr en Hafdís
skoppar inn á sviðið í
hvítum brjóstahaldara
með ljósar hermanna-
buxurnar á hælunum og
flaksandi hárið. Það er
ekkert að gera á barnum.
Stútfullt gólfíð gengur í bylgjum í takt við
tónlistina. Athyglin er njörvuð við sviðið.
Allt kvöldið höfum við verið að bfða eftir
þessu. Það er eins og við séum komin á
aðra tónleika. Gus Gus er eins og ferskur
andblær, gustur. Og tónleikarnir breytast
í sjó án þess þó að draga athyglina frá
sjálfri tónlistinni. Hjá Gus Gus er sam-
spil tónlistar og sýningar í algeru jafn-
vægi. Tónleikagestir eru uppnumdir, dá-
leiddir. Leikgleðin á sviðinu smitar út frá
sér. Þetta er magnaður loka klukkutími á
sex klukkustunda dagskrá. Þau eru ein-
faldlega frábær.
Sofið í rútu - á leið til
Ameríku.
,;Þið eruð frábær," segja nokkrir
Islendingar komnir í búnings-
klefann til að heilsa upp á
landann eftir tónleikana. Þar
sitja Hafdís, Maggi og Danni
í eina sófanum og þurrka af
sér svitann. Þreytt og ánægð.
Biggi og Stebbi útskýra til-
komu Henson íþrótta-
buxnanna sem þeir eru
í og grænu skurð-
stofusloppanna.
Þeir eru Iíka
ánægðir með vel
heppnaða tón-
leika. Andrúms-
loftið er ótrúlega
afslappað, vel
tekið á móti öll-
um sem reyna að
troða sér inn í
þetta pínulitla bún-
ingsherbergi. Það
liggja úttroðnar
íþróttatöskur í stafla í
einu horninu. A litlu borði
upp við vegg fyrir miðju
standa drykkjarföng sem gestir líta hýru
auga; rauðvín, bjór, kampari, vatn og leif-
ar af mat. Nokkur epli og bananar. Og
diskur með kvöldmatnum hans Magga:
maddi á! Hann neyðist til að borða hann
standandi upp á endann sökum sæta-
skorts. Hafdís sýgur sleikbrjóstsykur.
Hallgrímur Helgason skálar í bjór. Hann
er auðvitað mættur til að heilsa upp á
meðlimi Gus Gus, þar sem hann er
Hjá Gus Gus er
samspil tónlistar og
sýningar í algeru
jafnvægi. Tónleika-
gestireru uppnumdir,
dáleiddir. Leikgleðin
á sviðinu smitar
útfrá sér.
staddur í París vegna eigin myndiistar-
sýningar. I fylgd með honum er Bernharð
„Benni“ Valsson Ijósmyndari og góðvinur
hljómsveitarinnar. Þetta eru fagnaðar-
fundir.
Afkoman tryggð
Það er ekki tími til að stal-
dra lengi. Annað
kvöld (10. nóvem-
ber), eru allra síð-
ustu tónleikar há-
tíðarinnar
Nantes. Þang-
að á Gus Gus
að vera mætt
í fyrramál-
ið. Þetta er
því þriðja
nóttin í
röð sem
þau eyða
rútu
á leið milli borga. Það kemst upp í vana.
Eftir Nantes verður tyllt niður fæti á ís-
landi áður en haldið verður í mánaðar-
Iangt tónleikaferðalag til Norður-Amer-
íku þar sem búið er að skipuleggja 26
tónleika í Bandaríkjunum, Kanada og
Mexíkó. Baldur sem hefur tekið að sér að
vera talsmaður hljómsveitarinnar út á við
segir að Bandaríkin séu mikilvægur
markaður fyrir þau og að það skipti miklu
máli að sinna honum núna og fylgja sölu
plötunnar þar eftir. Bandaríkjamenn geta
ekki beðið og markaðurinn þar er miklu
stærri en í Evrópu. Það skiptir því máli að
sinna honum vel ef plöturnar eiga að selj-
ast eitthvað að ráði, ekki síst fyrir svona
mannmarga hljómsveit. „Það er dýrt að
ferðast um með svona stóran hóp,“ segir
Baldur sem er búinn að tryggja sveitinni
afkomu í nánustu framtíð með plötu-
samningum út um allan heim. Það er af-
rakstur vinnu hans undanfarna mánuði.
Hann fer sjálfur í öll heimsins horn og
talar við útgefendur í eigin persónu.
Eftir Bandaríkjaferðina fer Gus Gus til
íslands í jólafrí en strax eftir áramót verð-
ur stefnan sett aftur á Evrópu. Þá ætla
þau að leika í klúbbum, ekki á hátíðum.
Gus Gus er ekki til setunnar boðið. Við
göngum út á eyðilega breiðgötuna og sjá-
um á eftir Magga, næstsíðustum út í rútu
með rauðu adidastöskuna á öxlinni. Við
tyllum okkur niður inn á nálægt kaffíhús,
þar sem á að fara að koma síðustu kúnn-
unum út. Skömmu síðar keyrir Gus Gus
rútan framhjá.
Margrét EUsabet Ólafsdóttir í París.