Dagur - 21.02.1998, Side 17

LAUGARDAGUR 21. FERRÚAR 199B- 33
LÍFIÐ í LANDINU
„Allt sem mér var gefiö I uppeldi mínu og lífi lagði ég í þessa athöfn. Þetta var ein af stóru stundunum í starfi mínu. Þetta var einnig stór stund fyrir kaþóiska kirkju á íslandif - mynd: pjetur
íslenskþjóð
ermínþjóð
Jakob Rolland, einn
presta kaþólskra á ís-
landi, varðþjóðþekkt-
ur maður þegar hann
þjónaði við útförHall-
dórs Kiljan Laxness. í
viðtali viðDag ræðir
hann um lífsitt íþjón-
ustu kirkjunnar og trú-
arvitund íslendinga.
„Kirkjan fól mér að sjá um
þessa athöfn. Eg er þjónn henn-
ar, og aðrir hefðu sinnt henni
jafnvel eða betur,“ segir þessi
geðugi og hógværi kaþólski
prestur sem vann hug og hjörtu
landsmanna með áhrifamikilli
ræðu við útför Nóbelskáldins.
Jabob Rolland fæddist árið
1956 í Alsace sem er kaþólskt
hérað í austurhluta Frakklands.
Faðir hans var verkfræðingur en
móðirin sinnti uppeldi sex
barna þeirra. Foreldrarnir
sinntu líknarstarfi af ýmsu tagi.
„Ein fyrsta minning mín er af
fólki sem bankaði upp á til að
biðja foreldra mína um hjálp,“
segir Jakob. „Pabbi stjórnaði
áratugum saman félagi sem að-
stoðaði fátæka og mamma var í
forsvari fyrir foreldrafélag skól-
ans. Heimilið minnti stundum á
biðsal þar sem tíu til fimmtán
manns biðu nær daglega eftir
að ná tali af foreldrum mínum.
Fg var ósköp venjulegt barn
en kaþólska trúin var sterkur
þáttur í uppeldinu og mótaði
mjög lífsviðhorf mín. Morgun-
bænir og kvöldbænir voru beðn-
ar á hverjum degi. Farið var í
kirkju á sunnudegi og ég man
ekki eftir að hafa nokkru sinni
misst af sunnudagsmessu.
Messan var hápunktur vikunnar
og fastur Iiður í fjölskyldulífinu.
Fg var sá eini í hóp sex systk-
ina sem aldrei gekk í kirkjuleg-
an skóla. Samt er ég sá eini sem
gekk í þjónustu kirkjunnar. Afa-
bróðir minn hafði mikil áhrif á
mig og átti sinn þátt í að ég
ákvað að verða prestur. Hann
var trúboðsprestur í Kína og
síðan á Taiwan. Eftir hálfrar
aldar starf f Jesúítareglunni kom
hann til Frakklands í þriggja
mánaða leyfi. Fg var þá ellefu
ára gamall og hlustaði fullur
hrifningar á sögur hans. A þess-
um árum var ég kórdrengur og
þegar hann messaði í heima-
kirkju minni var ég fullur af
stolti og montaði mig af því að
hann væri frændi minn. Eftir
heimsóknina sneri hann aftur
til Kína. Hann gat ekki hugsað
sér að húa á Vesturlöndum. Atti
ekki lengur samleið með þeim
heimi. Hann var orðinn Kínverji
í hugsunarhætti, jafnvel í útliti."
Nií geta kaþólskir prestar ekki
stofnað eigin fjölskyldu. Var
það eklti erfið tilhugsun?
„Fg spurði sjálfan mig að því
hvort ég ætti að fara í prestskap
sem jafngildir því að lifa einlífi
alla ævi eða hvort ég ætti frem-
ur að gifta mig og stofna fjöl-
skyldu. En ég hafði fengið köll-
un, átti trúarvissu og vildi þjóna
Jesú Kristi. Fg vissi líka að það
myndi reynast eins og hann
sagði, að þeir sem yfirgefa fjöl-
skyldu sína trúar sinnar vegna
fá laun sín hundraðfalt, jafnvel í
þessu lífi. Og ég hef þegar feng-
ið hundraðföld laun í þessu lífi.
Fg lærði til prests í Sviss og
Þýskaland. Fg vildi fara til
framandi landa og starfa þar
eins og afabróðir rninn. Fg frétti
af því að kaþólska biskupinn á
Islandi bráðvantaði unga presta
til starfa. Fg kom fyrst til lands-
ins í páskafrf 1977 og fluttist al-
kominn árið 1984. Þegar ég
kom hér fyrst voru yfirleitt 30-
40 manns við hámessuna á
sunnudögum. Nú eru haldnar
fimm messur á sunnudögum og
í flestum þeirra eru yfir hundr-
að manns."
Sérðu aldrei eftir að hafa
kotnið til íslands?
„Nei, það geri ég ekki. Reynd-
ar hef ég engan tíma til að velta
slíkum spurningum fyrir mér.
Fg er önnum kafinn alla daga
og hef meira á minni könnu en
ég get í rauninni sinnt. Fg fer
einu sinni á ári til Frakklands
að heimsækja fjölskylduna en
ég hef ekki heimþrá. Umhverfi
mitt er á Islandi og íslenska
þjóðin er smám saman að verða
þjóð mín.“
Ntí er stundum talað um
að Islendingar séu í eðli sínu
trúlausir
„Þeir eru ekki mikið fyrir að
iðka trú sína opinberlega, svo
mikið er víst. En það er rangt að
halda því fram að þeir séu trú-
lausir. Innra með sér hefur fólk-
ið traust á Guði. Fg get ekki
sannað að svo sé en ég finn það.
Og í mörgum Islendingum
blundar meira að segja kaþólsk
trú.“
Þú varst annar þeirra
presta sem jarðsöngst Halldór
Laxness. Þetta hlýtur að hafa
verið þér minnisstæð athöfn.
„Allt sem mér var gefið f upp-
eldi mínu og lífi lagði ég í þessa
athöfn. Þetta var ein af stóru
stundunum í starfi mínu. Þetta
var einnig stór stund fyrir kaþ-
ólska kirkju á íslandi. Það virð-
ist sem meginþorri þjóðarinnar
hafi fylgst með athöfninni og ég
held að hún hafi snert þjóðarsál
Islendinga.“
Hefur þú aldrei efast í
trúnni?
„Trúin á Guð er eins og trúin
á sjálfan sig. Trúin á sjálfan sig
eykur trúna á skaparann og ef
maður efast um sjálfan sig efast
maður jafnvel um tilvist Guðs.
Flestir hugsa einhvern tímann á
þennan hátt. En ég hef aldrei
látið slíkar hugrenningar ná
tökum á mér. Fg veit að við
erum einungis ferðalangar á
jörðinni. Heimaland okkar er
hjá Guði.“ — KB