Dagur - 21.02.1998, Blaðsíða 21

LAUGARDAGUR 21.FEBRÚAR 1998 - 37
BRIDGELÍFIÐ í LANDINU
Halldór Asgrímsson utanríkisráðherra er mikill addáandi bridgeíþróttarinnar, en hann eyðir þó ekki fjórum dögum i röð í spiiamennsku á Bridgehátíð heidur lætur sér nægja
heimaspilamennsku. Á myndinni er Halldór að velja fyrstu sögn mótsins fyrir dönsku landsliðskonuna Sabine Auken og virðist kært á milli þeirra tveggja. Kristján Kristjánsson, for-
seti Bridgesambands ísiands, sér um að allt fari fram eftir settum reglum. mynd: hilmar.
Fjölskyldaníspaða
Stórmót-
inu Bridge-
hátíð erný-
lokið á
Hótel Loft-
leiðum.
Bjöm Þorláksson lýsir
lífi hridgespilamns
eins og það kemurhon-
um Jýrirsjónir.
Á íslandi er talið að á fimmta
þúsund manns spili keppnis-
bridge þótt í mismiklum mæli
sé. Sumir láta sér nægja að spila
í sinni heimabyggð eða sama
klúbbnum en aðrir eru metnað-
arfyllri og taka þátt í ýmsum
stærri mótum. Þá eru þeir frí-
stundaspilarar ótaldir sem
„kunna mannganginn“ í spilinu.
Heilt yfir væri með óvísindaleg-
um hætti hægt að gefa sér að
milli 10.000 og 20.000 íslend-
ingar hafi einhver kynni haft að
bridge.
Hvað dregur menn að?
Dtjúgur hluti þjóðarinnar íyigist
því með beinum eða óbeinum
hætti með árlegu alþjóðlegu
móti sem fer fram á Islandi í
febrúar og gengur undir nafninu
Brigdehátíð. Bridgesamband ís-
lands stendur að mótinu ásamt
Bridgefélagi Reykjavíkur og
Flugleiðum sem bjóða sérstaka
pakka í tilefni mótsins. Þetta
stórmót fór fram um síðustu
helgi, að venju á Hótel Loftleið-
um og sótti að venju töluverður
fjöldi erlendra spilara mótið
heim. Sumir í flokki bestu spil-
ara heimsins en uppistaðan er
þó Islendingar og skiptu þeir
hundruðum sem áttu allt undir
hjartadrottningum og spaðagos-
um um síðustu helgi. Rfða
menn misfeitum hesti í mótslok,
en flestir spilarar telja þó tíman-
um vel varið, þótt aðstandendur
kunni að vera á annarri skoðun!
Föstudagurinn 13.
Föstudagurinn 13. rennur upp
og 296 spilarar fá sér sæti í tví-
menningnum, sem er fyrri hluti
mótsins. Hart er barist, en mótið
er tíðindalítið fyrir utan eina
skemmtisögu sem gengur um
salinn og lýtur að tungumála-
vandræðum. Eldri hjón frá
Bandaríkjunum eru að spila við
ónefnda íslenska spilara og hvort
sem um er að kenna föstudegin-
um 13. eða einhverju öðru, kem-
ur upp misskilningur sem næst-
um endar með meiðyrðamáli.
„You are blind“
í bridge leggur alltaf einn spilar-
inn af Qórum niður spil sín og
sýnir hinum. Það kallast á ís-
lensku að vera blindur en á
ensku er talað um „dummy" og
er þar vísað til að hann hefur
engan rétt í spilinu eftir að spil
hans eru komin á borðið.
Skömmu eftir að uppdubbuð
frúin leggur niður spil sín, gerir
hún einhverja athugasemd við
spilamennsku bónda síns. Rýkur
þá annar íslensku spilaranna
upp með offorsi og hvæsir á
prentsmiðjuensku:
„You may not talk during the
play because you are blind.“
„Pardon me,“ svarar konan og
horfir hissa á Islendinginn.
„You are blind, so you can not
talk,“ segir þá okkar maður,
sýnu verri í skapinu.
„I beg your pardon," svarar
konan enn, en þegar hún heyrir
í þriðja skipti nefnt að hún sé
blind þá er henni nóg boðið og
kallar á keppnisstjóra. Hann
gerir gott úr öllu og reynir að
skjYa út misskilninginn. Segja
þó fróðir menn að sjá hafi mátt
á augnaráði fínu frúarinnar frá
Minnesota, að hún teldi alla Is-
lendinga vera hinu mestu rudda.
Misgóð eru hjónaböndin
Fyrsta keppnisdegi lýkur og
flestir taka á sig náðir. Allmargir
hópast þó saman á barnum eða
úti í horni og segja lífsreynslu-
sögur sem komið hafa upp. Oft-
ar en ekki bíða menn færis
þangað til meðspilari er horfinn
á braut og leggja þá vandamál
fyrir félagana sem makker (!)
klikkaði á í spilamennskunni. Ef
pörum gengur sérlega illa, er
stundum rifist og skammast.
Makkerskapur í spilinu er eins
og hjónaband, báðir fá skellinn
ef annar spilar illa.
Sérgáfa
Þegar skipst er á bridgesögum
kemur mörgum á óvart að spil-
arar þylja tíðum upp hvernig öll
52 spilin hafa skipst í umferð
eftir umferð. Minni sumra
bridgespilara er með ólíkindum,
enda byggist spilið að mestu
Ieyti á góðu minni og rökvísi.
Sumir þeir bestu hafa þessa sér-
gáfu, en geta á hinn bóginn ekki
soðið sér kartöflur skammlaust.
Frábær árangur
Laugardagurinn 14. rennur upp
og aftur fá menn sér sæti. Dag-
urinn líður án nokkurra móts-
hnökra og á starfsfólk Bridgehá-
tíðar heiður skilinn fyrir dugnað
og óryggi við skipulag. Þegar
upp er staðið í tta'menningnum
hefur sú fágæta staðið kom upp
að þrjú íslensk pör enda í efstu
sætunum. Frábær árangur hjá
frábærri bridgeþjóð.
Siunir leggja irndir
Laugardagskvöld er yfirlýst
skemmtikvöld, enda hefst spila-
mennska í sveitakeppninni ekki
fyrr en kl. 13.00 daginn eftir.
Þótt flestir séu sammála um að
bridge og timburmenn fari ekki
saman, fara margir út á lífið. Of-
anritaður lítur við í ónefndum
klúbbi í Reykjavík, skömmu fyrir
miðnætti og viti menn. Þar sitja
margir spilarar á stórmótinu og
eru að spila bridge þar sem lagt
er undir. Aðrir spila rúllettu eða
Black Jack. Menn tínast út og
inn og sumir kíkja á pöbba. Ekki
er um annað rætt en bridge,
hvernig tíguldrottningin kom
blönk í austur, enda sönnuð þar
eftir sagnir í spili 132. Latína
fyrir hinn venjulega mann, enda
þykja bridgespilarar leiðinlegur
félagsskapur hjá þeim sem ekki
eru innvígðir.
Nýttlíf
Sunnudagurinn 15. febrúar og
nýtt líf tekur \að. Þeir sem spil-
uðu illa í tvímenningnum fá nú
tækifæri til að rífa af sér slyðru-
orðið. I sveitakeppni spila alltaf
fjórir saman og mistök eins eru
því persónulegt vandamál fjög-
urra í stað tveggja áður. Það er
brosað á sumum borðum eftir
leiki, en annars staðar heyrist.
„Hvernig hefurðu vit á að anda^
þar sem þú ert svona vitlaus." Á
toppnum er baráttan hörð en
dönsk sveit hefur skorað mest
þegar einn dagur er eftir á mót-
inu. Eitt gleður ofanritaðan fyrri
keppnisdaginn. Að fá tækifæri til
að spila við norskan landsliðs-
mann sem er er örugglega al-
fyrstur í símaskránni í Osló. Aa
heitir hann, en þekkir ekkert til
Þórarins Tyrfingssonar.
Danir lágu ekki...
Mánudagur rennur upp og nú er
allt lagt undir. Keppnisharkan
eykst með hverju spili, enda
peningaverðlaun í boði, að
ógleymdum gullstigum og virð-
ingu. Þegar síðasta umferð
rennur upp, er Ijóst að baráttan
um efsta sætið er æsispennandi
milli Dananna og nokkurra ís-
lenskra sveita. Danskurinn hef-
ur það á einu stigi.
Fjölskyldubönd
Forráðamenn mótsins blása til
verðlaunaafhendingar og menn
fara að týnast heim. Það er alltaf
hægt að gera betur næst, hugsa
þeir sem fóru halloka og er nán-
ast regla frekar en undantekning
að þeir hafa sig lítið frammi í
skemmtanalífinu eftir mót. Sig-
un’egarar lyfta aftur margir
hverjir kollu og segja garpssögur
þar sem „fjölskyldan í spaða“
kemur e.t.v. við sögu. Svo kalia
sumir kóng, drottningu og gosa í
sama lit sem lýsir ástúð spilar-
anna á þessu undri, spilunum
sem menn hafa í hendi sér. Oft
er þetta líka eina fjölskylda spil-
ara, þeirra sem eru svo helteknir
að þeir hafa Iátið sína nánustu
róa, fyrir fjarskyldari ættingja.
Þegar þriðjudagur rennur upp
og menn halda til vinnu eða fjöl-
skyldu (?) er upplitið misgott á
mönnum. Flestir eru þó sann-
færðir um eitt: Það gengur ör-
ugglega enn betur næsta ár.
i
;
i