Dagur - 11.07.1998, Side 15

Xk^iMr
LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 199 8 - 31
Varadekkið
er horfið!
Nafn: Arthur Bogason
Hæö: 1,92 cm
Þyngd: 116 kíló
Var 172 kíló
ArthurBogason „Norðurhjaratröllið“ varorðinn 112 kíló
að þyngd þegarhann sá að þetta gekk ekki lengur.
„Ég erhundleiðurá að vera feitur.
Maðurbrýtur öll húsgögn..., “ segirhann.
„Ég hef alltaf verið stór frá því ég man
eftir mér. Ég verð að viðurkenna að það
er heldur óljóst í minningunni hvenær ég
var skyndilega kominn með vörubílsdekk
til vara. En það sem gerðist í Iífi mínu
var að éjg fór að æfa kraftlyftingar á árinu
1977. Ég fékk gríðarlegan áhuga og var
bæði stór og feitur og stór og tiltölulega
grannur eftir mataræðinu hverju sinni,“
segir Arthur Bogason.
Flestir þekkja Arthur sem formann
Landssambands smábátaeigenda og
margir muna einnig eftir honum úr
kraftlyftingunum á áttunda áratugnum
þegar hann æfði og keppti en mörg ár
eru síðan hann hvarf af þeim vettvangi.
Hann byrjaði unglingur á sjó, var meðal
annars á triilum og einnig um árabil á
togurum Utgerðarfélags Akureyringa.
Hann var í smábátaútgerð um skeið eftir
að hann var kjörinn formaður en sá svo
að þetta fór ekki vel saman, formennsk-
an og róðurinn. Svo hann hætti.
En víkjum aftur að þyngdinni.
Arthur Bogason um 172 kíló þegar hann var hvað þyngstur. Steinhætti
að hreyfa sig en borðaði jafn mikið og þyngdin lét ekki standa á sér.
Rengdi vigtina
Arthur hafði æft árum saman þegar
hann meiddist illa f baki við æfingar í
Bandaríkjunum árið 1982 og ákvað að
hætta í lyftingunum. „Þá var ég orðinn
tálgaður og fínn,“ segir hann, „og vara-
dekkið horfið. Mistökin sem ég gerði var
að halda áfram að borða jafn mikið og ég
hafði gert en ég steinhætti að hreyfa
mig. Ég var til sjós en þó sjómennska sé
erfiðisstarf þá var maður ekki í nokkrum
einustu vandræðum með að byrja að
bæta á sig.“ Þannig byrjar hann sögu
sína.
Arthur hugði lítið að þyngd sinni og
líkamsástandi fram til ársins 1991 en var
þá búinn að vera í „meiriháttar vandræð-
um“ með að fá á sig föt í nokkur ár. „Ég
gerði mér alveg grein fyrir því að það var
hara tímaspursmál hvenær kæmi að því
að ég færi að snúa við blaðinu. Það var
einhvern tímann árið 1991 sem ég Iabb-
aði inn á líkamsræktarstöð hjá vini mín-
um og ætlaði að fá að vigta mig á vigtinni
hjá honum. Hún tók 150 kíló að mig
minnir. Það var fjarri því að hún tæki
mig. Ég rengdi vigtina og taldi að hún
væri biluð. Ég komst á aðra vigt og
vigtaði þá 172 kíló. Þegar ég stóð þarna á
vigtinni sá ég að nú
yrði ég að fara að
snúa þessari þróun
við,“ segir hann.
Tekur á sálina
Arthur byrjaði að lyfta
og fór í þrekæfingar
af talsverðum krafti.
Frá árinu 1991 hefur
hann unnið að því að
Iéttast, með hléum
þó. I október í fyrra
tók hann þá ákvörðun
að bytja að byggja sig
upp andlega undir
lokaátakið enda segir
hann áð sér hafi verið
orðið ljóst að megrun
taki .ekki síður á sál-
ina en líkamann.
Hann hafði þónokkra
þekkingu á mataræði
og líkamsrækt þegar
hann byijaði en fór
samt að afla sér gagna
um þessi mál á mjög
víðum grundvelli.
„Ég skora á fólk
sem þarf að taka sig
taki að byrja á því að
fara á nokkurs konar
sjálfsnámskeið og lesa
sér til, kynna sér og
Iæra alls kyns undir-
stöðuatriði varðandi efnin sem við setj-
um ofan í okkur og hreyfingarnar sem
\dð ætlum að stunda og nýta okkur til
framdráttar. Ég myndi fagna því ef lík-
amsræktarstöðvarnar tækju fyrstu tvær
Allt annar maður. Arthur Bogason 116 kíló að þyngd. „Reyni að stýra mataræðinu" segir hann og
stundar líkamsæfingar. Það ber vissulega árangur! - mynd: þúk
vikurnar á átaksnámskeiðum til að búa
fólk undir það sem það er að fara að gera
í stað þess að láta það bara hafa Iykil að
fataskáp og segja því að koma með æf-
ingabrækur og skó,“ heldur hann áfram.
Málið er afgreitt
Arthur skipulagði lokaátakið og ákvað
fyrirfram hversu langan tíma hann tæki
til að undirbúa sig og hvenær hann
myndi hefja hið formlega átak. Hann
segist hafa ákveðið að reyna að gera sitt
besta til að fara eftir áætluninni, stunda
bæði loftháðar og loftfirrtar æfingar, lyft-
ingar, sund, líkamsrækt og eróbikk, og
passa upp á mataræðið. Hann gerði líka
ráð fyrir heimsóknum á veitingahús er-
lendis og öðrum lystisemdum lífsins í
hófi - til að hafa sveigju í skipulaginu.
Hinn 5. janúar rann svo fyrsti dagurinn
upp og nú sér fyrir endann á verkinu.
„Ég lít svo á að málið sé afgreitt. Ég sé
að þetta er gengið upp í huganum á mér.
Það er bara tímaspursmál hvenær loka-
takmarkinu er náð. Ég lít svo á að feita
kaflanum í lífi rnínu sé lokið. Ég er orð-
inn hundleiður á því að vera feitur. Máð-
ur fær ekki föt á sig. Maður brýtur öll
húsgögn sem maður kemur nálægt," seg-
ir hann.
Þegar Arthur steig á vigtina 5. janúar
var hann 138 kíló. I dag er hann 116
kíló, fjórum til fimm kílóum frá endan-
lega takmarki. Innan nokkurra vikna hef-
ur hann náð 112 kílóum og telur sig þá
hafa náð kjörþyngd miðað \ið hæð, 1,92
sm, og réttri fituprósentu. Hann var með
87 kíló í vöðvamassa í ársbyrjun, er kom-
inn yfir 90 kíló núna. Hann er stór mað-
ur og honum er eðlilegt að vera með
mikinn vöðvamassa en fyrir vikið verður
hann alltaf stór og þungur.
- En hvemig finnst honum að eigi að
standa að átaki afþessu tagi?
KlLóíii segja ekki alla sögima
„Ég blanda saman lyftingum, líkamsrækt
og loftháðum æfingum eða eróbikkæf-
ingum. Þetta tel ég vera algjört frumskil-
yrði til að raunverulegur árangur náist.
Ég tel rangt að keyra með einhæfum
hætti á til dæmis hlaup eða hjólatíma.
Þegar maður er kominn niður í 60 kíló
getur maður samt verið alltof feitur því
að líkaminn hefur þann leiða eiginleika
að brenna vöðvum. Það er það hættulega
við loftháðu æfingarnar. Ef ekki er pass-
að upp á æfingarnar getur fólk lést jafn
mikið í vöðvum og fitu. Vísindamenn
standa á gati yfir því af hverju líkaminn
brennir vöðvum en þetta er staðreynd,"
segir hann.
„Til að koma í veg fyrir að líkaminn
brenni vöðvum þarf að æfa þrekæfingar,
lyftingar og líkamsrækt og passa upp á að
mataræðið samsvari æfingunum þannig
að líkaminn fái möguleika til að stækka
vöðvamassann. Við það er maður með
stærri fitubrennsluvél en maður var með
fyrir. Kílóin segja ekki alla söguna. Ég er
til dæmis búinn að byggja upp rúm þrjú
kíló af vöðvum á sama tíma og ég hef
brennt yfir 20 kílóum af fitu...,“ segir
Arthur Bogason og bendir á að það sé til
lítils að léttast ef það eru vöðvarnir sem
hafa fokið, ekki fitan. Þá hefur maður
gengið á fitubrennsluvélina sína. — GHS