Dagur - 26.02.2000, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2000 - 33
mm,

„Ég hef verið að byggja mig upp og hefþess vegna lagt áherslu á að fá aukin tækifæri til að spila meira.
Ég tel mig hafa verið heppinn á ferlinum og að ég hafi tekið réttar ákvarðnir. Ég hef þurft að hafa fyrir
hlutunum, en öll fyrirhöfnin og puðið hefur nú loks skilað sér og ég kominn þangað sem ég ætlaði mér,"
segir Sebastian Alexandersson.
Sebastín Alexandersson,
markvörður og fyrirliði ný-
krýndra bikarmeistara Fram í
handknattleik á óvenjulegan
feril að baki í boltanum, þar
sem hann hefur leikið með
fimm félagsliðum á ellefu ára
ferli. Þegar gamla félagið hans,
ÍBV, varð bikarmeistari árið
1991, hét hann því sem áhorf-
andi að einhvern tíma skyldi
hann sjálfur standa í sömu
sporum.
Þegar Framarar urðu bikarmeistarar í
handknattleik karla um sfðustu helgi, eft-
ir sigur á Stjörnunni í úrslitaleik, var auð-
séð að Sebastían Alexandersson, var
manna kátastur þegar titillinn var í höfn.
Hann fagnaði innilega og átti erfitt með
að hemja tillinningar sfnar þegar hann
sem íyrirliði tók við bikarnum. Það er
kannski ekkert skrítið þegar ferillinn og
langur aðdragandi að settu marki er skoð-
aður.
Byrjaði sjö ára
í fótbolta hjá Fram
Að sögn Sebastínas, sem er af íslensku
bergi brotinn í móðurætt og júgóslvnesku
í föðurætt, byrjaði hann að æfa íþróttir
þegar hann var sjö ára og þá í öðrum
bekk í Álftamýrarskóla. „Við bjuggum í
Safamýrinni og ég byrjaði að æfa fótbolta
með Fram. Eg æfði með félaginu í þrjú ár
og keppti einhverja leiki, en þá fluttum
við í Breiðholtið og bjuggum þar í eitt ár
áður en við fluttum til Vestmannaeyja. I
Breiðholtinu byijaði ég í körfubolta og
æfði með Val. Eg var á tólfta ári þegar við
fluttumst til Vestmannaeyja og þar fór ég
að æfa fótbolta, þar sem enginn körfu-
bolti var í boði. Ég man að ég var alveg í
öngum mínum yfir því að geta ekki æft
körfubolta í Eyjum og snéri mér því aftur
að fótboltanum. Á fótboltaæfingu heyrði
ég svo af einhverju sem kallað var hand-
bolti, sem ég vissi varla hvað var. Ég byrj-
aði þó ekki að æfa handbolta fyrr en ég
var fjórtán ára og spilaði þá til skiptis fyr-
ir utan og í marki.“
Örlögin ráðin
eftir puttabrot
„Ég varð ekki fastur við markið fyrr en ég
var 19 ára, en það kom til vegna þess að
ég hafði puttabrotnað um sumarið í fót-
boltanum og það tók nokkurn tíma að
gróa og lagast. Þetta geriðst í síðasta leik
sumarsins og ef ég mann rétt á móti
Grindvíkingum í öðrum flokki og aðeins
kortér eftir af leiknum. Þetta var slæmt
brot og ég átti lengi á eftir mjög erfitt
með að góma boltann. Ég hafði ætlað
mér að verða markmaður í fótboltanum,
en þetta hafði þau áhrif að ég snéri mér
að handboltamarkinu, veturinn eftir slys-
ið. Ég hafði veturinn áður, sem var fyrsta
árið mitt með öðrum flokki í handboltan-
um, spilað sem útileikmaður og hafði
ætlað mér að gera það áfram, kannski að-
ailega vegna þess að ég var jafnvígur á
báðar hendur. En auðvitað gekk það ekki
upp vegna puttans og ég varð í staðinn að
fara í markið. Þar með voru örlög mfn
ráðin, því síðan hef ég verið f handbolta-
markinu. Ég reyndi að byrja í fótbolta-
markinu aftur sumarið eftir en það gekk
ekki, þar sem ég var bæði aumur í putt-
anum og gat heldur ekki beygt hann al-
mennilega. Þetta lagaðist svo þegar leið á
sumarið og veturinn eftir var ég kominn á
fullt með meistaraflokki í handboltanum
og þá auðvitað í markinu.“
Hét því að verða
bikarmeistari
„Þetta var árið 1989, en Sigmar Þröstur
var þá aðalmarkvörður Eyjamanna, en ég
númer þrjú. Eftir þann vetur hélt ég upp
á fastalandið og var eitt ár í Reykjavík.
Þar spilaði ég með IR-ingum í annari
deildinni undir stjórn Eyjólfs Bragasonar,
sem verið hafði þjálfari ÍBV veturinn á
undan. Eftir ársveru í Reykjavík, þar sem
ég var að vinna og leika mér, hélt ég svo
aftur til Eyja og byrjaði þá aftur að æfa
með IBV. Það var árið 1991 þegar þeir
urðu bikarmeistarar. Það var eiginlega
fyrsta árið sem ég æfði af einhverri alvöru
og náði þá að spila eina þrjá leiki í deild-
inni. Ég var samt ennþá þriðji markmað-
ur og var því Iátinn spila með B-liðinu í
bikarnum. Það varð til þess að ég gat ekki
leikið með A-liðinu í bikarkeppninni og
ekki gjaldgengur þó ég hefði átt kost á því
að komast í Iiðið. En úrslitaleikurinn var
engu að síður mjög minnisstæður, enda
frábær stemmning og ólýsanleg tilfinning
þegar strákarnir tóku á móti bikarnum.
Það var yndisleg upplifun og þá hét ég
því að einhvern tímann myndi ég sjálfur
standa í þessum sporum. Það hefur nú
ræst og þess vegna var bikarsigurinn um
helgina mér enn kærari en elia,“
Fyrsta skipt
í almennilegt form
„Árið eftir bikarsigur IBV hélt ég svo aft-
ur til Reykjavíkur, þar sem ég stundaði
sálfræðnám við Háskóla Islands. Þá lá
beinás’t við að fara aftur í IR og þar var ég
svo næstu fjögur árin. Það var mikið að
gera í skólanum fyrsta árið og þcss vegna
gat ég ekki æft á fullu, en þá var Gunnar
Einarsson með liðið í annari deild og við
unnum okkur upp. Hallgrfmur Jónasson
var þá aðalmarkvörður liðsins, en gekk
yfir í Fram árið eftir. Þá tók Brynjar Kvar-
an við IR-liðinu og segja má að það hafi
verið í fyrsta skipti sem ég komst virkilega
f almennilegt líkamlegt form á ævinni.
Magnús Sigmundsson gekk þá til Iiðs vdð
ÍR úr FH og það var heilmikil barátta um
markmannsstöðuna á milli okka, en góð
samkeppni. Við bættum hvern annan
upp, en Magnús hafði þó vinninginn,
enda að spila sín bestu leiktímabil á ferl-
inurn með IR. Við komumst í undanúrslit
á móti FH, en vorum slegnir út. Ég var
áfram með IR árið eftir, en þá tók félagið
í fyrsta skipti þátt í Evrópukeppni og þar
spilaði ég mína fyrstu Evrópuleiki."
Góð ár hjá Aftureldingu
„Eftir fjögur ár hjá 1R var komið að því að
mig langaði til að spreyta mig sem aðal-
markvörður einhvers staðar annars staðar
og öðlast þannig meiri reynslu. Ég gekk
því til liðs við Fylki sem þá spilaði í ann-
ari deild og var þar í eitt ár. I annari
deildinni spiluðu þá Iið eins og Fram,
Grótta, Breiðablik, ÍBV og Þór á Akur-
eyri, þannig að deildin hefur líklega
aldrei verið sterkari. Spiluð var sex liða
úrslitakeppni um sæti í efstu deild, þar
sem við komumst inn sem sjötta Iið.
Gróttan vann úrslitakeppnina og fór upp
í efstu deild ásamt ÍBV, sem varð í öðru
sæti. Þar fékk ég góða reynslu, sem kom
sér vel þegar ég skipti yfir í Aftureldingu
fyrir næsta tímabil. Einar Þorvarðarson,
var þá að þjálfa Aftureldingu, en hann
hafði samband og bað mig að koma og
vera varamarkvörð með Bergsveini Berg-
sveinssyni. Ég sló til, en lenti þar auðvit-
að í sama hlutverkinu og hjá IR. Þetta
voru þó góð ár hjá Aftureldingu og þar
átti ég oft ágætar innkomur og þó ég segi
sjálfur frá, þá var ég nokkuð traustur þeg-
ar á reyndi. Það hefur kannski orðið til
þess að ég festist í þessu hlutverki hjá
Aftureldingu, en þar var ég í þrjú ár.“
Fyrsti landsleikurinn
gegn Saudí Arabíu
„Þá var komið að þeim tímapunkti á ferl-
inum að ég vildi fara að komast að sem
aðalmarkvörður í efstu deild og var þá svo
heppinn að lenda hjá Fram. Þar hefur
mér gengið vel og er nú á öðru ári sem
aðalmarkvörður félagsins. Mér hefur
gengið það vel að strax á lýrra árinu valdi
Þorbjörn Jensson landsliðsþjálfari mig í
landsliðshópinn og ég spilaði minn (ýrsta
Iandsleik gegn Saudí Arabíu hér heima
síðastliðið vor. Síðan fékk ég annað tæki-
færi gegn Sviss í undankeppni Evrópu-
mótsins og hef síðan verið í hópnum.“
Kominn heim
-Hvað viltti segja um þessi tíðu félaga-
skipti?
„Ég verð að viðurkenna að ég hef kom-
ið víða við, en ástæðan er sú að ég hef
vcrið að byggja mig upp og hef þess
vegna lagt áherslu á að fá aukin tækifæri
til að spila meira. Ég tel mig hafa verið
heppinn á ferlinum og að ég hafi tekið
réttar ákvarðnir. Ég hef þurft að hafa fyrir
hlutunum, en öll fyrirhöfnin og puðið
hefur nú loks skilað sér og ég kominn
þangað sem ég ætlaði mér. Það má segja
að árin á undan hafi einkennst af ákveð-
inni leit að heimili, en eins og einn
stjórnarmaður handknattleiksdeildarinn-
ar, sem er gamall bekkjarfélagi minn úr
Álftamýrarskóla, sagði, þá er ég loksins
kominn heim aftur."
í öðru hlutverki
-Hvemig tilfinning er það að vinna bikar-
inn?
„Það cr erfítt að lýsa því. Fyrir mig er
þetta kannski enn meira virði, þar sem ég
hét því fyrir mörgum árum að standa í
þessum sporum. Auk þess hef ég þurft að
fara óvenjulega langa leið að settu marki,
þannig að þetta var mikið tilfinningamál
fýrir mig og erfitt að ráða við sig í sigur-
vímunni. Ég varð reyndar deildarmeistari
með Aftureldingu árið 1997, þannig að
þetta er ekki fýrsti titillinn, en bikarmeist-
aratitill er allt annað. Deildarmeistaratitill-
innn vinnst eftir lengri aðdraganda og það
er öðru vísi. Bikarinn kemur aftur á móti
meira f einum hvelli og öll stemmningin í
kringum úrslitaleikinn er miklu meiri. Nú
var ég líka í öðru hlutverki, sem gerir þetta
allt meira spennandi."
Er ánægður hjá Fram
-Hver eru framtíðaráfonnin í boltanum og
hefur þú hugleitt að komast í atvinnu-
mennsku erlendis?
„I dag hef ég það á tilfinningunni að
loksins sé ég kominn heim, eins og gamli
skólafélaginn úr Álftamýarskólanum
sagði. Mér Iíður vel hjá félaginu og von-
andi fæ ég áfram tækifæri til að spreyta
mig með liðinu og vinna til fleiri titla. Við
höfum auðvitað sett stefnuna á Islands-
meistaratitilinn og það er næsta stóra mál
á dagskrá. Atvinnumennska í útlöndum
er ekki ofarlega í huganum þessa stund-
ina og þar sem ég cr fjölskyldumaður og í
góðu starfi, þá á ég ekki von á að fara út í
það. Það þyrfti alla vega að berast mjög
freistandi boð til að ég færi að skoða mál-
ið, en auðvitað mynda ég þá gera það
með opnum hug,“ sagði Sebastían að lok-
um.