Dagur - 08.04.2000, Blaðsíða 6

22 - LAUGARDAGUR 8. APRÍL 2000
LÍFIÐ í LANDINU
„Það hefði auðvitað enginn stjórnmálamaður, stjórnmálaflokkur né ríkistjórn farið afstað með svona umdeilt og stórt mál eins og Eyjabakkamálið nema hafa fulla sannfæringu og trú á því að það gæti gengið
upp. Ég hafði þá sannfæringu og hef enn.“
Að varða leið
til framtíðar
Finnur Ing-
ólfsson nú-
verandi
Seðlabanka-
stjórí var
umdeildur
ráðherra. í
viðtali ræðir hann um
átakaárín, ástæður þess
að hann hætti í pólitík og
nýtt starf í Seðlabankan-
um.
- Brotthvarf þitt úr pólitík skildi
eflir tómarúm hjá Framsóknar-
flokknum í Reykjavtk. Var ekki
illa gert gagnvart félögunum að yf-
irgefa stjómmálin með svo stutlum
fyrirvara?
„Nei, ég held að breyting eins
og þessi hafi þurft að gerast mjög
hratt. Ef undirbúningurinn hefði
verið langur hefði verið hætta á
að margir hefðu farið af stað í
kapphlaup um ráðherrastól sem
þeir teldu sig eiga heimtingu á og
fyrir vikið skapast mikill órói sem
annars hefði verið hægt að koma
í veg fyrir. Allar svona breytingar í
pólitík eiga að gerast hratt og
koma á óvart, þannig að þær valdi
sem minnstri röskun, en þær
þurfa hinsvegar að vera mjög vel
undirbúnar eins og þessi var.
Hún var á fárra vitorði og kom því
á óvart. Eg held Iíka að ákvörðun-
in hafi komið á réttum tíma. Það
er langt í næstu kosningar og þeir
sem fyrir eru sýna nú hvað í þeim
býr og nýtt fólk hefur tíma til að
sanna sig. En ég kvíði því ekki að
menn muni ekki fóta sig hér í
Reykjavík á breyttum aðstæðum.
Sem þingmaður tekur við af mér
Jónfna Bjartmarz, kona sem ég
hef mikla trú á og hefur allt scm
til þarf til að verða góður forystu-
maður. Eg óska Reykvíkingum
allra heilla og skal viðurkenna að
það er nokkur eftirsjá í því að slíta
pólitísku tengslin við þá mörgu
góðu vini sem ég hafði eignast í
gegnum þátttökuna í stjórnmál-
unum.“
- Eg hef heyrt þá henningu að
þú haflr hætt í pólitik vegna þess
að þú hafir ekki séð fram á að
verða formaðurflokksins.
„Eg held að ég hafí haft býsna
mikil tækifæri til að taka við
flokknum þegar Halldór hætti,
hvenær sem það yrði. En ástæðan
fyrir því að ég hætti í pólitík er
ekki sú að ég hafí gefist upp á því
að bíða eftir að hann Iéti af for-
mennsku. Síður en svo. Um þetta
atriði var talað milli okkar Hall-
dórs, mig skorti einfaldlega áhug-
ann. Margir hafa sjálfsagt haldið
að ég væri í hópi þeirra stjórn-
málamanna sem væru blindir af
metnaði fyrir eigin frama og vilja
sífellt komast lengra, en svo var
bara ekki. Eg var í pólitík í tutt-
ugu og fímm ár. Eg fór í prófkjör
og kosningar og fór undantekn-
ingarlítið með sigur af hólmi. Eg
þurfti alltaf að berjast fyrir því
sem ég vildi ná, hafði reyndar
mjög gaman af því. Stjórnmála-
menn eiga ekki að fá hlutina á
silfurfati. Eg varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að ná flestu því sem
stjómmálamaður getur sóst eftir,
alþingismaður, ráðherra í mjög
skemmtilegu ráðuneyti og vera
treyst til allra helstu trúnaðar-
starfa innan flokks. Fyrir þetta er
ég þeim sem mig studdu alveg
sérstaldega þakklátur."
- Nú kom á stnum tíma skoð-
anakönnum í DV þar sem fullyrt
var að þú hefðir slegið óvinsældar-
met. Þetta reyndist stðan alrangt.
Hver voru viðhrögð þtn við þessu?
„Eg vissi reyndar um leið og ég
sá fyrirsögnina um að ég hefði
slegið met í óvinsældum að þetta
var bara eins og annar fréttaflutn-
ingur blaðsins, óvandaður. Eg
mundi eftir Jóni Baldvin Hanni-
balssyni, Olafí Ragnari Grfmssyni
og Davíð Oddssyni sem allir hafa
hlotið titilinn óvinsælasti stjórn-
máfamaður þjóðarinnar. Mér er
heiður að því að vera í hópi með
þeim. Því þegar saga stjórnmál-
anna verður skoðuð munu menn
sjá að þau mál sem þeir beittu sér
fyrir, þegar þeir voru hvað óvin-
sælastir, eru máf sem marka tíma-
mót í sögunni, eins og EES
samningurinn og það gjörbreytta
efnahagsumhverfi sem hér var
skapað á síðasta áratug.
Eg hitti Cesil Parkinson, fyrr-
verandi iðnaðarráðherra Breta,
ekki alls fyrir Iöngu úti í London.
Hann sagði mér að það hefði ekki
verið vandamál að einkavæða
British Airways og British Telecome
en þegar kom að því að einka-
væða í raforkugeiranum þá varð
allt vitlaust. Það voru ekki nema
um 12 prósent þjóðarinnar sem
studdu þá einkavæðingu. Þá
sagðist Thatcher vera viss um að
ríkisstjórnin væri á réttri braut.
Það skiptast á skin og skúrir í
stjórnmálunum. Þegar við vorum
að berjast fýrir stækkun álversins
í Straumsvík og byggingu álvers á
Grundartanga, til að komast út úr
atvinnuleysinu og kreppunni sem