Dagur - 08.04.2000, Blaðsíða 10

^LÍfJÐ' J LAjJDJj'JU
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 2000

Systkinin ingibjörg,
Isólfur Gylfi og Guð-
riöur ásamt fore/drum
sínum Margréti ís-
leifsdóttur og Pálma
Eyjólfssyni.
stórfinlskvldan samamumin

„Við vorum pólitísk sem krakkar og
höfðum gaman af umræðum um
stjórnmál"
Vonaði að
hann væri hani
Þau ólust upp saman í
anda Framsóknar austur
á Hvolsvelli en héldu svo
hvort í sína áttina. Systk-
inin Ingibjörg og ísólfur
Gylfi Pálmabörn samein-
uðust aftur sem fullorðið
fólk þegar þau voru bæði
komin Alþingiundir
merkjum síns flokks og
Ingibjörg var orðin ráð-
herra.
ísólfur: „Svo við byijum á byijun-
inni þá fæddumst við í foreldra-
húsum því móðir okkar er af
þeirri kynslóð kvenna sem ól
bömin sín heima. Við erum þijú
systkinin. Guðríður er elst, næst
er Ingibjörg og ég yngstur og það
er fátt verra sagt við mig en þegar
ég er spurður að því hvort ég sé
eldri en Ingibjörg!“
Ingibjörg: „Hann er nefnilega 5
árum yngri og ég man það eins og
það hefði gerst í gær þegar hann
kom í heiminn. Eg Iá inni í stofu
og hlustaði á veinin í móður
minni og varð ósjálfrátt í nöp við
þetta barn sem Iét hana finna
svona til. Ég sá Ijósmóðurina fara
inn til hennar með lýsólflösku og
bekken og að síðustu hættu vein-
in og við tók barnsgrátur. Þá fékk
ég að kíkja inn. Ég veit ekki hvort
ég á að þora að segja hvaða hugs-
anir brutust um í mínum Iitla
kolli. Ég sé að ísólfur er voða
áhyggjufullur! Það var þannig að
við vorum með hænur eins og
flestir voru á Hvolsvelli á þessum
árum og ég vonaði satt að segja
að þetta litla kríli sem bæst hafði
á heimilið væri bara hani sem ég
gæti farið með strax út í kofa.“
Isólfur Gylfí: „Þú heyrir hvað
hún lýsir nákvæmlega þessum
hjúkrunargögnum sem ijósmóðir-
in var með, „bekken og lýsól".
Þarna var hún strax komin með
tilfinningu fyrir þeim hlutum þó
hún gerði ekki greinarmun á mér
og hana.“
Ingibjörg: „Ég man að pabbi var
voða ánægður þennan dag því
hann setti mig á háhest og Iahb-
aði flautandi með mig austur um
allt þorp, kom við í hveiju húsi og
sagði „strákur fæddur, strákur
fæddur!"
ísólfur Gylfi: „Þá voru húsin á
Hvolsvelli ekki eins mörg og í
dag. Hvolsvöllur byijaði ekki að
byggjast fýrr en 1930 og óx hægt í
fyrstu. Afi okkar og amma sem
fluttu þangað úr Fljótshliðinni
voru ein af frumbyggjum staðar-
ins og foreldrar okkar, Pálmi Eyj-
ólfsson og Margrét ísleifsdóttir í
rauninni líka. Þau byggðu sitt hús
1944 og búa i því enn.“
Ingibjörg: „Við ólumst upp í
skemmtilegu umhverfi og miklu
öryggi. Afi og amma á næsta leiti
og líka systkini móður okkar. Ég
fór hinsvegar ung að heiman,
fýrst í gagnfræðaskólann á Skóg-
um, svo til Danmerkur, síðan í
Hjúkrunarskólann og settist svo
að á Akranesi en Isólfur Gylfi er
trúrri upprunanum því hann býr
á Hvolsvelli. En þeir sem þekkja
Harald minn skilja vel að ég fór á
Akranes."
Isólfur Gylfi: „Já, ég bjó annars
staðar í 20 ár en flutti aftur á
Hvolsvöll um áramótin 1989-90
til að gerast þar sveitarstjóri. Því
embætti gegndi ég í 5 ár en hef
síðan verið þingmaður og Iíf mitt
ekki ósvipað Iífi sjómannsins að
því Ieyti að fjölskyldan mín er oft
alltof langt frá mér. Ingibjörg var
hinsvegar svo heppin að fá göng
sem styttu leiðina heim til hennar
svo hún getur sofið hjá sínum
manni á hverri nóttu.“
Ingibjörg: „Já, það er auðvitað
alger lúxus. Ég saknaði þess áður
að komast ekki heim á hverju
kvöldi en þá varð sá tími til þess-
að ég kynntist Isólfi Gylfa bróður
mínum betur. Eins og ég sagði
áðan fór ég snemma að heiman
og við systkinin vorum dálítið sitt
í hvorri áttinni þar til við Ientum
á sama vinnustaðnum 1995. Þá
fórum við líka að eyða fleiri
stundum saman, til dæmis borða
saman á kvöldin."
Isólfur: „Þegar hún hafði sem
mest að gera í ráðuneytinu eldaði
ég stundum fýrír hana og þá
höfðum við oft mat sem fjölskyld-
umar okkar á Hvolsvelli og Akra-
nesi voru ekki ýkja hrifnar af en
var í uppáhaldi hjá okkur.“
Ingibjörg: „Eins og svið og salt-
kjöt, kótelettur í raspi með græn-
um baunum og rauðkáli og fleira
sem ekki telst til hollustufæðis í
dag. Oft var það þannig að ég
hringdi í Isólf og spurði: „Viltu
ekki koma að trimma með mér“
en tilgangurinn var auðvitað und-
ir niðri að Iokka hann til að elda
eitthvað gott með mér.“
Isólfur: „En við trimmuðum
líka oft og einu sinni sem oftar
vorum við í hjólatúr, efslaust
þungt hugsi um einhver þjóðar-
vandamál. Heilbrigðisráðherrann
lenti utan í gangstéttarkanti og
slengdist í götuna og það sem
verra var: bróðirinn hjólaði yfir
hana! Sem betur fór náðu póli-
tískir andstæðingar ekki myndum
af þessu!"
- En var mikil pólitísk ttmræða
d ykkar æskuheimili?
Ingibjörg: „Já, foreldrar okkar
voru vel hugsandi fólk og fýlgdu
framsókn að málum. Sér í Iagi var
móðir okkar heittrúuð. Það lýsti
sér ekki síst í hollustu við Kaupfé-
lag Rangæinga því verslunarpóli-
tíkin endurspeglaði flokkspólitík-
ina. Ef eitthvað fékkst ekki í
kaupfélginu þá var viðkvæðið hjá
mömmu að okkur vantaði það
ekki. Þarna fýrir austan voru tveir
pólar. Annars vegar Ingólfur Jóns-
son á Hellu, sjálfstæðismaður og
síðar ráðherra og Bjöm Björns-
son, sýslumaður Rangæinga sem
bjó á Hvolsvelli og foreldrar okkar
unnu hjá. Hann var á þingi fýrir
framsókn og maður stóð með sín-
um manni alveg frá því maður
man eftir sér.“
Isólfur: „Við vorum pólitísk sem
krakkar og höfðum gaman af um-
ræðum um stjórnmál. Síðan of-
mettaðist ég á pólitík og forðaðist
hana eins og heitan eld um tíma
en tók upp þráðinn aftur.“
ísólfur, finnst þér erfitl þegar
systir þín er gagnrýnd sem heil-
hrigðismðherra?
Isólfur: „Nei. Hún hefur sýnt
það að hún hefur munninn fyrir
neðan nefið og svo hefur hún það
sem mér finnst marga skorta en
það er réttlætiskenndin. En
krakkamir okkar eru miklir vinir
og Ijölskylduböndin sterk svo við
tökum öll nærri okkur ef erfitt er
hjá Ingibjörgu en gleðjumst að
sama slvapi þegar hlutirnir ganga
vel.“ GUN.
l'sólfur Gylfi og Ingibjörg. „Við systkinin vorum dálítið sitt i hvorri áttinni þar til við
lentum á sama vinnustaðnum 1995. Þá fórum við lika að eyða fleiri stundum sam-
an, til dæmis borða saman á kvöldin." mynd: þúk.