Dagur - Tíminn Akureyri - 01.08.1997, Blaðsíða 5

JUtgur-'3Kttrimt
Föstudagur 1. ágúst 1997 -17
LIFIÐ I LANDINU
Eymdarlegir torf-
bœir eru að rísa í
Vatnsleysuvík við
Keflavíkurveginn,
aftökustaður áœtl-
aður skammt und-
an flæðarmáli og
svo er bara að bíða
eftir brjáluðum
vetrarhríðum.
Lífið í landinu skrapp út í
Vatnsleysuvík á Vatns-
leysuströnd Reykjanessins
í vikunni þar sem byrjað er að
koma upp leikmynd fyrir næstu
stórmynd Hrafns Gunnlaugs-
sonar - Myrkrahöfðinginn.
Myndin er innblásinn af varn-
arriti Síra Jóns Magnússonar,
prestsins á Eyri í Skutulsfirði,
sem taldi sig verða fyrir galdra-
ofsóknum af hendi tveggja
feðga sem síðar voru brenndir.
Bara nógu léleg...
Þú grípur ekki smið úr næstu
Smárahvammsblokk til að
smíða leikmynd fyrir íslenska
17. aldar mynd. Enda kom í ljós
að Strandamaður og atvinnu-
hleðslumaður vinnur að verk-
inu. Guðjón Kristinsson heitir
maðurinn og hefur hleðsluna í
blóðinu, ólst upp á Ströndum
þar sem íjárhúsin voru hlaðin
úr torfi og grjóti.
„Bara hafa þetta nógu frum-
stætt,“ kallaði Hrafn upp í vind-
inn. Því málið er auðvitað að
hlaða torfhús sem líta út fyrir
að vera illa viðhaldið, gömul og
hrakin.
Frumstætt, sagði Hrafn, og
birtist svissneski vasahnífurinn
hans Guðjóns manni eins og
skrattinn úr sauðarleggnum
enda var hann fljótur, að til-
kynna okkur að eldsmíðuð
verkfæri væru væntanleg.
„Þetta er ónýtt þetta nútíma-
drasl, ónýtur málmur í þessu.
Þegar maður er búinn að kynn-
ast þessum eldsmíðuðu verk-
færum þá finnst manni hitt
bara djönk.“
Veiða vondu veðrin
Myndin verður að mestu tekin
upp á Reykjanesinu í janúar-
mars á næsta ári. „Við ætlum
að reyna að ná almennilega
vondum veðrum. Eins og þetta
var á þessum tíma,“ segir Ari
Kristinsson kvikmyndatöku-
maður. En því fylgja mörg
vandamál að taka upp vetrar-
mynd á klakanum. „í fyrsta lagi
er ekki ljós nema í örfáa tíma á
dag og í öðru lagi er veðrið al-
veg fullkomlega óútreiknanlegt.
En þetta er að mörgu leyti
skemmtilegt því svona er ekki
gert í Hollywood. Fyrirtækin
þar taka ekki sénsa og reyna að
búa til vondu veðrin. Við reyn-
um frekar að veiða þau, elta
veðrið."
Ari veit við hvað er að etja
og segir menn hafa lært af
reynslunni við tökur á mynd-
inni Á köldum klaka. „Þar var
stanslaust verið að berjast við
Þegar maður hefur kynnst þessum eldsmiðuðu verkfærum finnst manni
þetta nútímadót bara djönk, segir Guðjón sntiður.
veturinn og oftast lentum við í
að velja okkur of erfiða staði.
Þannig að þegar það komu al-
vöru veður sem við gátum not-
að - þá komumst við ekki á
staðinn. Það var nú að hluta til
ástæðan fyrir því að við settum
leikmyndina svona nálægt
Keflavíkurveginum því hér
verður alltaf opið.“
Snjóléttir
vetur þekkjast á
suðvesturhorn-
inu og gætu
vondu veðrin
því látið bíða
eftir sér. Komi
snjórinn ekki,
hafa menn
næsta vetur upp
á að hlaupa og
líklega ekki oft
sem íslenskir
kvikmyndagerðarmenn hafa
tíma og peninga til slíkrar fyrir-
hyggju. „Hrafn er búinn að
vinna að þessu handriti mjög
lengi og þetta er kannski hans
metnaðarfyllsta verk þannig að
ég held hann æth ekki að vera
með neinar málamiðlanir í
þessu.“
Ástfanginn Hrafn
Ilrafn þeyttist fram og til baka
„Ef maður er orð-
inn dstfanginn af
einni konu þd
gengur maður ber-
fœttur d Norður-
pólinn. “
með blaða- og ljósvakafólki að
kynna myndina sína og þegar
hann hafói farið með rulluna
fjórum sinnum var hanp grip-
inn og teymdur undir einn torf-
kofanum til að flytja kynning-
una í fimmta sinn. Hrafn hefur
áður reynt við píslarsöguna,
þennan texta. „Ég reyndi fyrst
að skrifa úr þessu leikrit strax
eftir mennta-
skóla og síðan
úti í Stokkhólmi
en það varð svo
reimt í íbúðinni
minni, Jón gekk
aftur, þannig að
ég hætti. Svo
reyndi ég að
skrifa úr þessu
skáldsögu fyrir
12-15 árum síð-
an en þessi texti
er svo magnaður að þegar
maður reynir að skrifa upp úr
honum eða við hliðina á honum
þá verður textinn fljótt hjákát-
legur og bragðlaus.
Það var svo ekki fyrr en fyrir
sex árum þegar Hrafn var á
ferð á Vatnsleysuströndinni og
horfði út að sænum að hann
fékk hugljómun - sá atburðina
fyrir sér og fór að skrifa píslar-
söguna sem kvikmyndahandrit.
„Þá gat ég notað reynsluna af
því að vera búinn að keyra
tvisvar í strand."
Sænski meðframleiðandinn
Bo Jonsson fannst hugmyndin,
að gera mynd um 17. aldar
prest á íslandi, út í hött. „En
mér finnst þetta það hrífandi
saga að ég sló til. Nú veit mað-
ur náttúrulega aldrei hvernig til
tekst en þegar ég var að gera
Hrafninn flýgur á sínum tíma,
héldu allir að ég væri snarvit-
laus að gera vikingamynd uppi
á íslandi og fylgja þar að auki
ekki íslendingasögunum. Mér
fannst ég í svipaðri stöðu þegar
ég fór að gera þetta. Menn voru
að spyrja mig: gastu ekki valið
eitthvað aðgengilegra og ein-
faldara yrkisefni en píslarsög-
una? En þú veist hvernig þetta
er með ástina: ef maður er orð-
inn ástfanginn af einni konu þá
gengur maður berfættur á
Norðurpólinn." Ó! lóa
Síra Jón lét smíða byssu úr hespilás sem hann hélt að ynni á djöflinum. „Það var m.a. það sem vakti forvitni
mína. Hann prufar hana fyrst á ref og hrafn og hún virkaði ágætlega. Síðan skýtur hann í sundur allan bæinn við
veiðar á djöflinum," segir Hrafn. „Djöfullinn er náttúrulega svo raunverulegur á þessum tíma að það dettur ekki
nokkrum manni í hug að efast um tilvist hans. Djöfullinn var jafn raunverulegur þarna og kommúnisminn í Rúss-
landi fyrir 10 árum síðan.“
NÝR VEITINGASTAÐUR
EITT
GLÆSILEGASTA
HÓTEL
LANDSINS
Á VERÐI
19 4 4
FYRIR
ÍSLENDINGA

Cfv
HÓTEL KEA
HAFNARSTRÆTI 87-89
600 - AKUREYRI - SlMI 460 2000