Dagur - Tíminn Akureyri - 01.08.1997, Blaðsíða 6

18 - Föstudagur 1. ágúst 1997
|Dagvtr-®bratm
LIFIÐ I LANDINU
Nánari útskýringar fyrir klifr-
ara; það er jökulsorfin skál
milli fjallanna, í hana miðja
kemur berggangur sem brotnar
og í kringum hann er veikara
berg sem kemur eins og kletta-
drangur fram í skálina. Pennan
berggang klifu félagarnir, kom-
ust á topp drangsins og þurftu
að síga niður. „Þarna kemur
það glöggt í ljós að við erum
ekki að sækjast eftir toppi fjalls-
ins, heldur toppi leiðarinnar,"
segir Jökull.
Aðspurður um hvers vegna
þeir hafi ráðist í það að klífa
þennan berggang segir Jökull
að mikill hörgull sé á góðu
bergi, ísland sé ungt land og
eldfjallaeyja, og allt berg sé
mjög laust í sér. „Traustasta
bergið hér er gígtappar og
berggangar. Við leitum að
þessu bergi og bestu klifurstað-
ir á íslandi eru á þeim stöðum.
Þessi tiltekni berggangur er þó
sérstakur því hann er miklu
stærri en þeir sem hingað til
hafa verið klifnir. Hann er alla-
vega berggangur bergganganna
á Norðurfandi.“
Brautryðjendastarf
Jökulf er frá Klængshóli í Skíða-
dal og segir að drangurinn hafi
verið fyrir augunum á honum
alla sína hunds- og kattar tíð.
„Hann hefur alltaf verið ákveð-
ið markmið en rétta stundin
hefur aldrei fundist. Drangur-
inn lítur rosalega út og ég átti
alltaf von á miklum erfiðleikum
við þetta klifur. Við Stefán drif-
um þó í þessu núna og þegar á
reyndi var þetta þægilegt klifur
og gekk vel.“
Það þarf að vera í góðu formi
að sögn Jökuls til að stunda
áhugamál sem þetta. Þessi ferð
hafi t.d. byrjað á tveggja tíma
göngu þar sem þeir hafi borið
mikinn og þungan búnað á bak-
inu. Þá hafi tekið við 200 metra
brött snjóbrekka þar sem beita
hafi þurft ísöxum og síðan hafi
Stefán leiðir hér fyrstu spönnina í leiðinni, upp miðjan dranginn.
„Þeir sem klífa Ev-
erest vilja komast á
tindinn en þeir sem
stunda fjallaklifur
sœkjast eftir erfið-
leikum í klifrinu
sjálfu, “ segir Jökull
Bergmann jjalla-
klifrari.
Jökull og Stefán Steinar
Smárason tilheyra ákveð-
inni klifurelítu á íslandi,
þ.e. þeir eru virkir fjallaklifrar-
ar með samtals 20 ára reynslu
og hafa klifrað út um allan
heim. Um daginn var þó ný leið
og óþekkt sem beið þeirra. Ferð
á Kerlingu í Svarfaðardal.
Berggangur
bergganganna
Ekki þó beint á Kerlingu heldur
lá leiðin að berggangi mitt á
milli Kerlingarinnar og Stólsins.
Eftir 8 tíma klifur var slakað vel á þegar toppnum var náð. Stefán með
fagnaðarvindilinn.
klifrið tekið við. „Það sem var
þó erfiðast þarna var að við
vorum að setja upp nýja leið,
fara þetta fyrstir allra, og leiðin
var því algerlega lokuð bók. Við
bara byrjuðum að klifra og
þurftum að feta okkur áfram.
Þetta þurfa næstu klifrarar ekki
að gera. Þeir geta farið þarna
upp og vita nákvæmlega hvað
þeir eru að gera. Þeir hafa
nefnilega leiðarlýsingu og vita
nánast hverja hreyfingu."
Jökull og Stefán þurftu hins
vegar að hafa með sér mikinn
útbúnað þar sem þeir vissu
ekkert hvað þeir voru að fara
út í. „Með því að fara þetta
fyrstir þá erum við búnir að
skilja eftir leið fyrir aðra klifr-
ara. Þetta er því brautryðjenda-
starf og gaman eftir á, þvf í
framtíðinni vita klifrarar alltaf
hver fór leiðina fyrstur."
14 tímar til og frá bíi
Þeim gekk eins og í sögu.
„Klifrið var ekki of Iétt óg ekki
of erfitt. Við erum búnir að
lclifra mikið og erum vanir
þannig að þetta var bara
skemmtilegt. Það sem tók mest-
an tíma var að græja leiðina en
í allt tók ferðin 14 tíma til og
frá bíl.“
Til að fólk átti sig betur á
klifrinu hjá Jökli og Stefáni þá
er berggangurinn 150 til 170
metra hár. Það gerir hann að
einni lengstu fjölspannaklifur-
leið á íslandi. (Ein spönn er ein
línulengd en hún er 50 metrar.
Þessi Ieið er því íjöldspannalcið
því hún er margar spannir).
Þegar erfiðleikastuðull leiðar-
innar er metinn þá er hann 5.7,
þ.e. stuðullinn byrjar á 5.1 sem
er labb, 5.6 er svolítið brölt og
klifur, 5.7 er aðeins erfiðara og
5.10 er fyrir vel þjálfaða klifr-
ara. Jökull segir að þó að leiðin
sé aðeins metin á 5.7 þá sé hún
að mörgu leyti erfiðari vegna
þess hversu alvarlegs eðlis hún
sé, bæði vegna hæðarinnar og
það hversu afskekkt hún sé.
Lokaverkefnið hjá Jökli og
Stefáni var að nefna leiðina.
„Við ákváðum að gefa henni
nafnið Kerlingareldur. Það er
gamalt íslenskt heiti á púður-
kerlingu, eða gorkúlu, og þar
sem fjallið er Kerling og leiðin
leit út fyrir að vera erfiðari en
hún reyndist vera, hálfgert púð-
ur, gat þetta ekki passað betur.“
hbg
Jökull leggur þungklyfjaður af
stað í aðra spönn en eins og sést
eru menn með mjög mikinn útbún-
að þegar um fyrstu uppferð er að
ræða því þá eru erfiðleikarnir
ókunnir.
Þessi mynd er tekin í mynni Kerl-
ingardals og sýnir bergganginn
mjög vel þar sem hann rís tæpa
170 m upp úr snjónum fyrir miðju.
Leiðin liggur upp hann beint fram-
an á.