Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1981, Qupperneq 2

2
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. FIMMTUDAGUR 26. NÓVEMBER 1981.
Irjálst, áháð dagblaú
Útgáfufélag: Frjáls fjölmlðkin hf.
Stjómarformaflur og útgéfustjóri: Sveinn R. EyjóHsson.
FramkvaBmdastjóri og útgáfustjóri: Hörður Einarsson.
Ritstjórar: Jónas Krístjánsson og Ellert B. Schram.
Aðetoðarritstjóri: Haukur Heigason.
Fréttastjórí: Sœmundur Guðvinsson.
Augtýsingastjórí: Páll Stefánsson.
Ritstjóm: Síðumúla 12—14. Auglýsingar: Sfðumúla 8. Afgreiðsla, áskrfftir, smóauglýsingar, skrffstofa:
PverhoM 11.
Sfmi ritstjómar 86611, og 27022.
Satning, umbrot, mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Siðumúla 12.
Prentun: Árvakur hf., Skeifunni 10.
Áskrfftarverð á mánuði 85 kr. Verð f iausasölu 6 kr.
Óháöur þjóðarfjölmiðilí
Eðlilegt er, að menn verði hvumsa, þegar síðdegis-
blöðin sameinast í eitt dagblað eftir að hafa eldað
saman grátt silfur í rúmlega sex ár. Hvernig má vera
unnt að strika svo gersamlega yfir gamlar væringar,
sem nú hefur verið gert?
Mikið vatn hefur runnið til sjávar á sex árum. Þróun
fjölmiðlunar hefur gert fyrri ágreiningsefni fyrst lítil-
fjörleg og síðan úrelt. Jafnframt hefur hún hlaðið upp
nýjum verkefnum, sem sameinaða krafta þarf til að
leysa.
Verkfallið var kornið, sem fyllti mælinn. Það gaf
mönnum tíma og tækifæri til að hugleiða, hvort blöðin
væru í stakk búin til að bera herkostnað árlegra vinnu-
deilna og veita lesendum þar á ofan nauðsynlega þjón-
ustu.
Dagblaðamarkaðurinn er enn opinn, þótt blöðum
hafí fækkað úr sex í fimm. En hið nýja blað ætlar sér
sterkari samkeppnisaðstöðu á þeim markaði en blöðin
tvö höfðu áður, hvort í sínu lagi. Við viljum nú sækja
fram að nýju.
Bæði blöðin hafa af of veikum fjárhag reynt að
halda uppi merki frjálsra og óháðra dagblaða. Með
sameiningu kraftanna á enn frekar en áður að vera
unnt að veita lesendum óhlutdrægar upplýsingar um
staðreyndir og skoðanir.
Hið sameinaða dagblað hefur að meginmarkmiði að
starfa óháð flokkum og flokksbrotum, aðilum vinnu-
markaðsins, öðrum öflugum valdamiðstöðvum þjóð-
félagsins og öllum stórum og smáum þrýstihópum, sem
láta að sér kveða.
Lesendur fá nú mun stærra blað en þeir fengu áður,
án þess að verðið hækki þess vegna. Þeir, sem áður
keyptu bæði blöðin, spara sér nú verð eins dagblaðs.
Þeir, sem áður keyptu annað blaðið, fá nú meira fyrir
peningana.
Sameinaða blaðið er svo stórt, að það rúmar allt
efni, sem einkenndi áður hvort blað fyrir sig. Hið eina,
sem fellur niður, er tviverknaðurinn. Lesendur hvors
blaðs fá því sitt blað áfram og svo úrval úr hinu til við-
bótar.
Við höfum svo ástæðu til að ætla, að sameiningin
veiti okkur einnig mátt til að leggja út á nýjar brautir,
svo að lesendur fái nýtt efni, sem þeir fengu ekki í
blöðunum tveimur. Þannig viljum við stækka lesenda-
hópinn.
Þetta ber að svo skjótlega, að enn hefur ekki tekizt
að móta hið sameinaða blað að fullu. Það er sérkenni-
leg og skemmtileg blanda úr foreldrum sínum. Smám
saman mun það fá sitt eigið svipmót, þegar það vex úr
grasi.
Tæknibreytingar dagblaða og annarra fjölmiðla
hafa verið örar á undanförnum árum og verða enn í
náinni framtíð. Fjárhagur dagblaðanna tveggja, sem
hér hafa sameinazt, leyfði þeim ekki að fylgjast með
sem skyldi á þessu sviði.
Með sameiningunni á að verða kleift að afla þeirrar
tækni, sem nú og framvegis verður talin nauðsynleg til
að hagkvæmni sé í hámarki, tafir sem minnstar, prent-
gæði sem bezt og upplýsingar til lesenda sem ferskast-
ar.
Verulegur hluti þjóðarinnar fær þetta dagblað í
hendur. Við viljum halda góðu sambandi við ykkur öll
og fá fleiri í hópinn. Við viljum, að sem flestir sendi
línu eða hringi og hjálpi okkur við að móta óháðan og
frjálsan þjóðarfjölmiðil.
Við höfum lært af reynslunni og teljum okkur hafa
gott vegarnesti til að leggja með lesendum okkar í
nýjan áfanga þróunarbrautarinnar. Við vonum, að sú
ferð verði okkur öllum sem gagnlegust og ánægjuleg-
ust. Jónas Kristjánsson og Ellert B. Schram.
Reykjavík í
skugga léns-
veldisins
Á borgarstjórnarfundi fyrir
nokkru, þar sem rætt var um skrefa-
talninguna, hafði Guðrún Helga-
dóttir ýmislegt markvert að segja eins
og vænta mátti Hún segir Reyk-
víkinga tala allt of oft og lengi i síma.
Og því sjálfsagt að stilla þessum
þægindum þeirra, svo sem ýmsum
öðrum, eitthvað í hóf. Og síma-
kostnað landsbyggðarinnar sé
sjálfsagt mál að jafna. En
óneitanlega virðist stundum eins og
hvað rekist á annars horn í mál-
flutningi þeirrar merku konu, því allt
í einu er þetta svo orðið líka til hags-
bóta fyrir Reykvíkinga, sem að
hennar sögn þó flestir virtust gleyma.
Þessu næst kemur svo, að flestir
íbúar höfuðborgarsvæðisins hafi þá
sanngirni til að bera, að þeir séu
reiðubúnir að taka á sig þessi auka-
gjöld. Mörgu fleiru varpaði hún fram
í þessum dúr. En út í það verður ekki
farið nánar hér.
— Ég ætla heldur ekki að fara að
telja upp öll þau gjöld sem borgar-
samfélagið krefur íbúanna um, en
eru óþekkt úti á landi. Og vel vita
borgarfulltrúarnir, að hér verður fólk
að borga margföld gjöld við það, sem
þar þekkist, þó að hin svívirðilegu
verðjöfnunargjöld, sem þeim er gert
að greiða, yrðu afnumin. — Og að
því hlýtur reyndar að koma, að
Reykvíkingar hætti að kosta léns-
veldið úti á landsbyggðinni.
Ópólitfskt
framboð
Hver veit, ef ópólitískt framboð
kemur fram í næstu borgarstjórnar-
kosningum, nema eitthvað sögulegt
geti gerst? Ég hef trú á því, að slíkur
listi hefði möguleika hér eins og nú
horfir. Og gæti orðið skeinuhættur
gömlu listunum, ef hann hefur það
fyrst og fremst á stefnuskrá sinni að
gæta hagsmuna Reykvíkinga og
rétta við hlut borgarinnar, eftir
þrumur og eldingar byggðafár-
viðrisins, sem geisað hefur yfir
staðinn. Þá gæti svo farið, að fram-
bjóðendur, sem reyrðir eru í fjötra
flokksræðis, svo að þeir geta ekkert
annað gert. ef þeir ná kjöri en svíkja
umbjóðendur sína vegna pólitiskra
hagsmuna flokkanna í öörum
kjördæmum fengju eftirminnilega
ráðningu. — Og mættu standa utan
valdsviösins eftir næstu kosningar.
— Því segir ég: — Það hlægir mig, ef
slík staða ætti eftir að koma upp.
Það er alveg ótrúlegt blygðunar-
leysi af öllum borgarfulltrúum og
þingmönnum Reykjavikur að
samþykkja, að Reykvíkingar tækju á
sig nokkur aukagjöld fyrir lands-
byggðina í þessu símastríði hennar.
Hvort heldur var ískrefamælingueða
hækkaðri gjaldskrá. Það mál hefði
vissulega verið heiðarlegra að leysa á
annan veg. En kannski hafa nú ekki
margir heyrt þess getið að heiðarleiki
og stjórnmál séu oft ferðafélagar.
Á fyrrnefndum borgarstjórnar-
fundi hafði Guðrún Helgadóttir lýst
þvi yfir, að íhald og kratar hafi
gengið svo langt í ævintýramennsku,
að þingmenn Reykjavikur frá
Alþýðubandalagi og Framsókn
treysti sér ekki til aö feta þeirra slóð.
— En heldurðu nú ekki, Guðrún
mín, að þetta sé of mikið vantraust á
mikla möguleika ykkar og hæfni á
þessu sviði? Ég, sem fyrrverandi
kjósandi Alþýðubandalagsins, myndi
þora að veðja á ykkur, ef til úrslita-
keppni kæmi. Að vísu hef ég aldrei
verið i neinum stjórnmálaflokki og er
ekki heldur stjórnmálamaður. Þekki
þarafleiðandi ekki alla þeirra
órannsakanlegu vegi, þó að mér
finnist reyndar, að nógu mikið hafi
orðið vart við þá í þjóðfélaginu. En
hæfni ykkar á þessu sviði trúi ég
naumast að nokkur dragi framar i
efa. Hitt er annað mál, að öllum ætti
að vera orðið ljóst, að full samstaða
hefir ríkt hjá stjórnmálaflokkunum
um að skerða kjör fólks hér í borg.
Og eftir að hafa gert höfuðborgina
aö mesta láglaunasvæði landsins, er
enn hægt að taka bara það sem
þessum sómamönnum þóknast frá
fólki hér og rétta það öðrum.
Hvað kallar annars alþýðubanda-
lagssósíalistinn, Guðrún Helgadóttir,
þau vinnubrögð — að láta
verkamann á höfuðborgarsvæðinu
borga síma-, rafmagns-, og
oliureikningana fyrir flokksbræður
hennar: Ragnar Arnalds, Hjörleif
Guttormsson og Helga Seljan. —
Svo að ég nefni nú aðeins þessa þrjá
alþýðubandalagssósíalista? — Varla
kallar hún þetta arðrán eða
kapítalisma. Nei, þetta kalla
alþýðubandalagssósialistarnir — rétt-
lætismál — jöfnun lífskjara og
jafnvægi í byggð landsins! Þetta er
reyndar afstaða allra borgarfulltrúa
og alþingismanna.
Andleg forarvilpa
Slíkt er samtrygging flokkanna að
^ „Að því hlýtur að koma, að Reykvíkingar
hætti að kosta lénsveldið úti á lands-
byggðinni.”

I

WL V' < íM j $ \ JRHmlajH i
Wjk : \ \| ;>^T\^HP
Guðrún Helgadóttir segir Reykvlkinga tala of lengi f sfma.