Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1982, Page 13

Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1982, Page 13
DV.—HELGARBLAÐ. LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1982. 13 Mústkannáíí *81 Vart verður annað sagt en að árið 1981 hafi.verið viðburðaríkt ár i tón- listarmálum. Músikin var ekki aðeins mikil að fyrirferð, heldur það sem öllu máli skiptir, mikil að gæðum. Ustaskáldin ungu Sá hópur músikmanna sem hvað sterkast kemur út eru tónskáldin. Þau voru iðin og skiluðu góðum afurðum þegar á heildina er litið. En fyrst og fremst voru það ungu skáldin sem hvað skærast blómstruðu. Af þeim má nefna Áskel Másson sem kom fram með klarínettukonsert sinn, verk sem teljast verður stórmerkt framlag til klarínettu- bókmenntanna auk annarra verka. Hjálmar H. Ragnarsson lagði til nokk- ur frábær verk. Til dæmis, „Rómönsuna” fyrir píanó, klarínettu og flautu og kórverkið A Mahla Muhru, scm væntanlega er upphafið að heilum sveig söngverka við texta Dunganons hertoga af Sankti Kildu. Jónas Tómasson viðist geta kompóner- að til jafns við aðra, þótt hann starfi norður við Dumbshaf. Af verkum hans má nefna, Fimm Mansöngva, fyrir kór og kvartett; Ballett 11 fyrir gitar og sembal og hljómsveitarverkið Orgíu.— Karólínu Eiríksdóttur mætti setja ofar- lega á afrekaskrá, þótt hún hefði ekki gert annað en að senda frá sér einleiks- fiðluverkið In vultu Solis. En hún gaf sér líka tíma til að sinna hljómsveitar- tónsmíðum .Ungskáldatalningunni má ljúka með því að geta Þorsteins Hauks- sonar. Hann er hálfgerður huldumaður Tónlist Eyjólfur Melsted í íslenzkri músík, sem vart getur þó staðið lengi úr þessu. Hann er maður hins nýja miðils, tónlistarlnnar. Ég hygg að fá tónskáld hafi haft jafn merkilegt að segja á þessum vettvangi á alþjóðavettvangi í seinni tíð. Og sumir eiga „Come back" En það eru fleiri en ungskáldin sem risla við nótur. Víst á tal um kynslóða- skiptingu tæpast rétt á sér, en mið— kynslóðin, sem gjarnan er kölluð, átti tvo fulltrúa sem vert er að minnast. — Magnús Blöndal Jóhannsson átti sitt „come back”. Hljóðgervill mun það heita, nýja leikfangið hans, og Magnús kom manni rækilega á óvart með rómantískum stykkjum sömdum á slík- an grip. Og Atli Heimir Sveinsson var iðinn við kolann. Þetta var mikið söng- lagaár hjá Atla Heimi. Ljóðakorn, Pólsku ljóðin, The Sick Rose (í minn- ingu Brittens) og svo Músíkminúturnar handa Manuelu. Þorkell Sigurbjörns- son sendi frá sér nokkur skemmtileg verk, eins og Tema senza variationi, Mistur, og Fjólur; Og Páll Pampichler Pálsson til dæmis kammerstykkið Morgen. Og svo eru þeir sem standa ofan við miðkynslóðina í aldursröð, en ómögu- lega er hægt að kalla gamla. Jón Þórarinsson sendi frá sér Brek fyr- ir flautu og sembal. En eitt slíkt verk getur verið margra sinfónía virði, þótt margfalt lengri og fræðilegri séu. Jón Nordal gaukaði að músikheim- inum lítilræði handa Hamrahlíðar- kórnum og svo hinni fögru Tileinkun til íslensku óperunnar, þótt ekki yrði hún atvikanna vegna, frumfiutt fyrr en á þessu ári. Fæöing og endurreisn Því hefur mér dvalizt við tónskáldin okkar að þau áttu svo mikinn hlut á síðastliðnu ári. En litlu koma tónskáld á framfæri án flytjenda. Og iðnastir voru að venju músikhópar eins og Kammersveit Reykjavíkur, aðstand- endur Skálholtstónleika - og hin nýendurreista Muxica Nova. Nokkrir fleiri músikhópar lögðu mikiðafmörk um, þótt ekki legðu þeir sig eftir nýrri íslenzkri músik, sérstaklega. Má þar nefna íslensku kammersveitina, sem stofnuð var með glæsibrag á árinu, og annan nýjan félagsskap, Musica Antiqua, sem leggur sig eftir flutningi gamallar tónlistar með upprunalegum hljóðfærum. Aðeins einn strengja- kvartett starfaði fast á árinu. Að sjálf- sögðu skipaður konum eingöngu undir forystu Laufeyjar Sigurðardóttur. Einleikaratal Einleikarar voru margir og góðir á ár- inu. Nefni ég þar Einar Jóhannesson klarínettuleikara fyrstan, fyrir frábært einleiksframlag á árinu, en vitanlega komu fleiri við sögu, til dæmis: Edda Erlendsdóttir, Anna Áslaug Ragnars- dóttir, Guðrún Sigríður Birgisdóttir, Þórhallur Birgisson, Laufey Sigurðar- dóttir, Helga Þórarinsdóttir, Helga Ingólfsdóttir, Manuela Wiesler, Óskar Ingólfsson, Gunnar Kvaran, Gísli Magnússon, Halldór Haraldsson, Guðný Guðmundsdóttir, Jónas lngi- mundarson og síðast taldur en ekki síztur, öðlingur samleiksins, Árni Kristjánsson. Eru þá margir góðir flytjendur ótaldir þótt listinn sé orðinn nokkuð langur. Ogmenn sungulíka Söngmennt stóð með blóma, ekki síð- ur en hljóðfærasláttur. Á síðari hluta ársins var samt því líkast að kraftar söngvara beindust allir að væntanlegri óperu og bar minna á þeim en ella. Er kannski ekki að undra, því að töluvert þarf til að koma upp óperu með jafn miklum myndarbrag og gert var. Ljóðasöngur blómstraði þó dável og er þar helzt að nefna söngkonurnar Ólöfu Kolbrúnu Harðardóttur, Sigríði EUu Magnúsdóttur, önnu Júlíönu Sveins- dóttur og Rut L. Magnusson. En kórsöngur stóð í blóma sem endranær. Tvo ber þar hæst vegna öflugrar starfsemi. Kór Langholts- kirkju, sem lék það afrek að flytja bæði Messías og Jólaóratoríuna á sama ári og demba sér í söngför auk þess að syngja inn á hljómplötu. Og Háskóla- kórinn, skipaður önnum köfnum stúdentum, lét sig ekki muna um að frumflytja fimm íslenzk verk með glæsi- brag á einum og sömu tónleikum. Guðmundur Emilsson hóf feril sinr sem stjórnandi með íslensku kammer- sveitinni og verður ekki annað séð er að mikils sé af honum að vænta. Fjórar sem slœgur var í Hljómplötuútgáfa stóð kannski ekki eins vel fyrir sínu og mátt hefði vænta. En þó komu að minnsta kosti fjórar plötur, sem slægur var í á árinu. Bach í Skálholti, með Helgu og Manuelu. Tvímælalaust hljómplata ársins. Steinhljóð kom óvænt með plötu með verkum Áskels Mássonar. Sigríður Ella söng inn á fallega ljóða- plötu með frábærum píanista og rúsín- an 1 pylsuendanum var plata Þuríðar og Guðrúnar, Minningar úr óperum. Karófína. Af veitendum ogþfggjendum Hér hefur fyrst og fremst verrið getið músikatburða af höfuðborgarsvæði. Leiðir það af sjálfu sér, því miður vegna þess að þar er mest um að vera og auk þess á músíkskribent óhægt um vik að elta uppi tónlistarviðburði fjarri höfuðborginni. Það leiðir aftur hugann að því að alltof lítið er um það að músik landsbyggðarinnar sé komið á framfæri í höfuðborginni. Mér koma i hug kórar eins eins og Passiukórinn á Akureyri, Sunnukórinn á ísafirði, og Árneskórinn, svo að einhverjir séu nefndir sem ættu fullt erindi með tón- leika sína til höfuðborgarinnar og víðar um land. Veldur þar brotalöm í skipu- lagiTnúsikmála okkar. List um landið er nafnið á fjársveltum lið mennta- mála. Þörfin fyrir öflugt starf á þeim vettvangi verður æ meiri. Yrði slikt meðal annars beint til að jafna að- stöðumun þéttbýlis og dreifbýlisbúa, og ber að hafa 1 huga að dreifbýlið ætti sfðqr en svo að vera eingöngu þiggjandi 1 þeim efnum. Úr því að minnzt er á þiggjendur er ekki úr vegi að ljúka pistlinum með þökkum til þiggjendanna sem eru undirstaða þess að músiklíf megi dafna. Án hins stóra , dygga áheyrendahóps væri músiklíf okkar fjarri því að vera eins blómlegt og raun ber vitni. EM

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.