Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.1982, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. LAUGARDAGUR 5. JUNl 1982.
Sælkerinn
Sælkerinn
Sælkerinn
Sælkerinn
GERIR FEITA
GRAMA KIM
GRÁSLEPPAA
OG RALÐMAGIM
Gráslappan ergóO tílátu.
N ná sjá á gatnamótum borg-
arinnar „grásleppukarlana” selja
signa grásleppu og rauömaga. Eins
og allir sælkerar vita eru fiskar
þessir herramannsmatur. Flestir
Islendingar boröa grásleppuna signa
en rauðmagann nýjan með ediks-
blöndu og kartöflum. En það má
matreiða þennan fisk á ýmsa vegu,
t.d. má grilla rauðmagann.
Rauömaginn er þá skorinn í 3—4 cm
þykkar sneiðar. Blandið svo saman 1
dl salatoliu og safa úr 1 sítrónu.
Pressiö þá 1 hvítlauksrif út í löginn
og hræriö. Leggið fiskbitana í skál
eða á bakka og hellið leginum svo
yfir þannig að fiskbitamir séu
löðrandi af leginum. Látið fiskinn
liggja í leginum í 2 klst. Snúið fisk-
bitunum eftir nokkra klukkutíma.
Hér er miðaö við 3 rauðmaga, það fer
þó nokkuð eftir stærð. Þá eru
rauðmagasneiðamar pakkaðar inn í
álþynnu og glóðaöar við meðalhita í
u.þ.b. 20 mínútur. Með þessum rétti
má hafa sítrónusmjör en það er
þannig gert: Hræriö saman 100 g
smjör, 2 tsk, sítrónusafa, 1 msk. sax-
aða steinselju og nokkur kom af
nýmöluðum hvítum pipar og dálitið
paprikuduft. Svo er um aö gera að
hafa með þessu gott hrásalat og nóg
af góðubrauði.
Þá er þaö signa grásleppan sem
er ekki hátt skrifuð af sumum. Hér
kemur uppskrift af forrétti sem
auövelt er að útbúa en er þó ljómandi
góður. Þaö skal tekið fram að upp-
skriftin er ekki nákvæm. Byrjið á því
að sjóða grásleppuna. Takið hana
upp úr pottinum og látiö hana kólna.
Þá er hún hreinsuö og aðeins bezti
fiskurinn notaður. Skelinni, sem
myndast þegar grásleppan er búin
að hanga, er hent. Rífið þá niður
ferska agúrku og jafnið henni á
diskana (skálarar), kreistiö nokkra
sítrónudropa yfir gúrkuna. Þá er
grásleppan sett í skálaraar og
nokkmm kornum af hvitlaukssalti
stráð yfir. Því næst er svo 3 msk. af
kotasælu komið fyrir í hverri skál og
stráð nokkrum kornum af
cayennepiparyfir.
Nú er allt og sumt. Nú í staðinn
fyrir agúrku má 'nota vínber. Þau
eru þá skorin í tvennt og steinarnir
fjarlægðir. Með þessum forrétti
verður að hafa gott brauð.
Rauðmagi og grásleppa er ódýr
matur. Sælkerar ættu því að vera
óhræddir viö að gera tUraunir með
hann.
Ef þið dettið ofan á góða uppskrift
af þessum fiski þá ættuð þið endilega
að senda okkur hana.
Sendisttil:
Sælkerasíðan, DagblaðiðogVísir
Siðumúla 14
105 Reykjavík.
■>0\SK. \»KSK OG
S.TO'SK SÉLD
Er það ekki furðulegt að í verzlun-
um hérlendis em á boðstólum fleiri
tegundir af síld frá nágrönnum
okkar og frændum en okkur sjálfum?
Kannski ekki en það er annað sem
kannski er öllu merkilegra og það er
að þessi útlenda síld er í mörgum
tilvikum mun betri en hin íslenzka.
Það er eins og þaö vanti herzlu-
muninn varðandi íslenzku síldina,
hvemig sem á því stendur. Segja má
aö Danir, Svíar og Norðmenn séu
meira fyrir síld en við Islendingar og
því meiri reynsla í niðurlagningu á
síld og auövitað stærri markaður.
Sælkerasíðan trúir ekki ööm en að
islenzk fyrirtæki geti þetta eins vel
og frændur vorir. En það verður að
segjast eins og er aö það verður aö
gera átak í að bæta íslenzku síldina.
Nú eru ýmsar þjóðir, sem hingað tU
ekki hafa neytt sUdar, farnar að
kaupa niðurlagða sUd. Það er því
mikUvægt að okkur takist að fram-
leiöa fyrsta flokks vöm úr síld. Nú
eigum við Islendingar ágætlega
menntaða matvælafræðinga, sömu-
leiðis hafa íslenzkir matreiöslumenn
starfaö á Norðurlöndum og öðlazt
reynslu og kunna því með síld að
fara.
Er ekki tími til kominn að taka
þessi mál föstum tökum og fela hæfu
fólki það verkefni að leysa þennan
vanda? Því betri vara, því meiri
neyzla hér innanlands og þar af leiöir
að möguleikar á útflutningi á niður-
lagðri síld ættu að stórbatna.
Portúgallr framlelða mörg frábær vín — enda miklir lóttvinsneytendur.
LÉITVÍNFRÁ
PORTÚGAL
10. maí 1980 var f jaUað hér á Sæl-
kerasíðunni um portúgölsku vinin
sem hér fást. Kom meöal annars
fram aö sum portúgölsku vínanna
væru vart drekkandi. Þessi skoðun
Sælkerasíðunnar hefur Utið breytzt
enda hafa portúgölsku vínin ekki náð
almennum vinsældum hér á landi
nema þá hið þekkta vín „Mateus
Rose”. Því má þó ekki gleyma að hér
em tU ágæt portúgölsk vín, mætti
þar nefna hið ágæta rauðvín
„Periquita” og portúgölsku rósa-
vínin. Það er staðreynd aö
Slld ersælgætí en Islonzka síldin gætí
verið betri.
GHÁOAOSTAPIWAU
SæUcerasíðan þreytist aldrei á að
skora á lesendur sína að borða meiri
ost, aida var fjallað um osta og osta-
rétti hér á síöustu SæUcerasíðu. Hér
kemur hugmynd að frönskum rétti
sem er upplagður eftirréttur, góður
með síðustu víndropunum. Réttur
þessi kaUast á frönsku „FeuiUetés”.
Byrjið á því að kaupa gráðaost og
ögn af smjördeigi hjá bakaranum.
(Munið að panta það deginum áður).
Nú, þegar heim er komiö er deigið
flatt út. Osturinn skorinn í litlar
stengur. Skerið smjördeigið í
hæfUegar plötur um 5X10 cm. Setjið
svo gráöaostastöng í hverja plötu og
vefjið eða brjótiö smjördeigiö utan
um ostinn. Penslið ostbögglana með
þeyttu eggi. Bakið svo í 15—20
mínútur í 200 gráða heitum ofni.
Berið pinnana fram heita.
Umsjón:
Sigmar B.
Hauksson.
PortúgaUr framleiða mörg ljómandi
vín. Eins og öUum Islendingum er
kunnugt kaupa PortúgaUr einhver
ósköp af saltfiski af okkur — það
mætti því segja að okkur beri skylda
tU að kaupa meira af þeim og hvers
vegna þá ekki vín — góö vín. Beztu
vínin frá Portúgal era portvínin og
eins og áður hefur komiö fram þá em
portúgölsku rósavínin víðfræg, En
Portúgalir framleiða auðvitað einnig
rauð- og hvítvín — enda eru
Portúgalir miklir léttvínsneytendur.
Þau vín sem merkt em ,,Solo de
Origem” eru yfirleitt í háum
verðflokki. Þau eru átöppuð á
flöskur undir eftirliti yfirvalda —
þetta eru sem sagt góð meðalvín.
Meöal stórra vínfyrirtækja í
Portúgal má nefna „José Mari da
Fonseca”. Frá því fyrirtæki kemur
t.d. hið ágæta vín „Periquita” sem
hér fæst. Sem sagt í Portúgal er hægt
að fá ljómandi vín — það væri því
þjóðþrifaráð að endurskoða vín-
innkaup okkar frá Portúgal, fá
nokkur betri vín, vin í hærri gæða-
flokki t.d. hin svoköUuðu „Reserva
Garrafeir”. Þessi merking þýðir að
vínin séu úrvals góð. Einnig væri
upplagt aö flytja inn hin svokölluðu
„grænu vín” eða „vinho verde” sem
em ung vín og oft býsna ljúffeng.
Sælkerasíöan gæti nefnt nokkur
portúgölsk vín sem sjálfsagt væri að
flytja hingað tU lands, t.d. „Casal
Garcia” „Quinta Do Tamariz” og fl.
Ef þessi mál væm athuguð þá væri
rétt fyrir þá sem um þessi mál fjalla
aö fá góð ráð hjá Portúgölum
sjálfum, t.d. portúgalska vínráðinu.
Ef Islendingar eiga að auka neyzlu
sína á portúgölskum vínum þá
verður að fá hingað nokkur betri vín,
vín sem hæfa betur hinum íslenzka
markaöi.