Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.1982, Blaðsíða 12

12
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. LAUGARDAGUR 5. JUNI1982.
Bíiasmiðja Sturlu Snorrasonar
Dugguvogi 23 — Sími 86150
Byggjum yfir Toyota pick-up bita.
Fallegar og vandaðar innréttingar.
ATH. Getum einnig
afgreitt húsin
óásett.
Gerum föst tilboð.
Heildverzlun
óskar eftir húsnæði, æskileg stærö 60—
150 ferm. Uppl. í síma 42873 eftir kl. 18 á
kvöldin.
TIL SÖLU
er einbýlishús á Isafiröi, húsið er ca 230
ferm aö grunnfleti meö 2ja bíla bíla-
geymslu, fæst í skiptum fyrir góöa jörö.
Uppl. í síma 94-3762, Isafirði.
Atvinnurekendur!
Atvinnumiðlun námsmanna
hefur fjölhæfa starfskrafta úr öllum framhaldsskólum lands-
ins.
Opið alla virka daga frá kl. 9—17.
Atvinnumiðlun námsmanna — Sími 15959.
Miðasala í Gimli v/Lækjargötu
aiaT Sími: 29055
Listahátíð íReykjayík
Gidon Kremer
Og
Oleg Maisenberg
tveir sniUingar
í HÁSKÓLABÍÓI, m»niidaginn7.iúní
kl. 21
Efnisskrá-
Schubert: Sónatina Nr. 3 íG moll, D 408
BRAHMS: Sónata Nr. 2 íA dúr, ópus 100
HLÉ
Webern: 4 smáverk, ópus 7
Beethoven: Sðnata Nr. 5 ópus 24 í F dúr
(Vorsónatan)
NÝ TRAKTORSGRAFA
til leigu. Sími
83704
Samtöh um
hvennamthvurf
stofnuð
— á fjölmennum fundi á Hótel Esjju
Það var troðfullur salurinn kvöldið
uppi á Hótel Esju þegar samtökin
um kvennaathvarf voru formlega
stofnuð. Flestir fundarmanna voru
kvenkyns en þó var einn og einn
karlmaður á stangli.
Markmiðið með kvennaathvarfi er
að veita þeim konum vemd og húsa-
skjól sem vegna ofbeldis þurfa að
flýja heimili sín. Álfheiður Ingadótt-
ir blaðamaöur rakti aðdragandann
að stofnun þessara samtaka. Hún
sagði aö konur sem fyrir ofbeldi
veröa heima hjá sér væru ákaflega
réttlausar, jafnvel lögreglan kippti
sér ekki mikiö upp við slík tilfelli
Ástin og
innrætingin
Konum væri innrætt frá barnsaldri
aö það sem mestu máli skipti í lifinu
væri ást og heimili, starf og útivinna
skipti minna máli. Hvað gera svo
þessar konur sem af ást deila tilver-
unni með manni sem beitir þær and-
legu sem og líkamlegu ofbeldi?
Hræðslan er vafalaust það fyrsta
sem heltekur konumar og þær fara
að sætta sig við ástleysið. Einangra
sig frá öðmm og brátt verður
ofbeldið hluti af hversdagsleika þess-
arra kvenna. En hvert geta konur
leitaðíneyðsinni?
Heimili í
helvrti.
Lögreglan og dómsvaldiö virðir
„friöhelgi” einkalifsins og þá bein-
linis vemda karlmanninn, þann sem
fremur óhæfuverkið. Konan verður
áfram að búa i sinu einkahelviti, viti
sem hún hefur ekki skapaö sér sjálf
víti sem í raun ekki er hennar einka-
mál.
Konur þora heldur ekki að kæra
eiginmann eða sambýlismann, því
að heima byðu þá vafalaust enn
kraftmelri barsmíðar. Með þvi að
koma kvennaathvarfi á laggimar er
hægt að veita konum aðstoö, aðstoö
til þess að komast burtu frá heimili
sínu, veita þeim tækifæri til þess að
átta sig því að enginn getur breytt lífi
þessara kvenna nema þær sjálfar.
Að lifa í ótta
Meö því að koma upp kvenna-
athvarfi er hafin barátta fyrir
breyttum viðhorfum samfélagsins til
ofbeldis karla gagnvart konum hvort
sem það á sér stað heima eða á göt-
um úti.
Ofbeldi hlýtur að vera framið í
neyð, sá sem á höndina sem lemur er
í sálarkreppu, og sá sem fyrir
höggunum verður, fer jafnvel enn
verr út úr því. Því konan á í engin
hús aö venda, hún er niðurlægð sem
manneskja og býr við stöðugan ótta.
Alfheiður sagði að reynslan
erlendis frá í starfsemi kvennaat-
hvarfs hefði sýnt aðþað værialgjört
frumskiiyrði aö slík athvörf störfuöu
óháð opinberum aðilum eöa félaga-
samtökum.
Hversu margar
konur?
Hildigunnur Olafsdóttir skýrði frá
niðurstöðum könnunar sem hún
ásamt Sigrúnu Júliusdóttur og
Þorgerði Benediktsdóttur gerði.
Náði þessi könnun yfir eitt
almanaksár, árið 1979. Hjá henni
kom fram að hvergi eru til opinber-
ar skýrslur eða upplýsingar
varðandi ofbeldi á heimilum.
Þvi tóku þær þaö til bragðs að
styðjast við sjúkraskýrslur þeirra
kvenna sem komu á árinu 1979 á
slysadeild Borgarspítalans meö
áverka sökum ofbeldis.
Það reyndust vera um 100—150
konur sem á læknisaöstoö þurftu aö
halda. Könnunin var unnin til þess aö
sýna fram á að ofbeldi tíökast hér
sem annars staöar í heiminum.
Þessar tölur eru því aðeins vísbend-
ing um það ofbeldi sem á sér staö á
íslenzkum heimilum. En segja í raun
og veru ekkert um f jöldann, því ætla
má að það séu enn fleiri konur sem
sæta ofbeldi en fara ekki á slysavarð-
stofuna.
Grófar misþyrmingar
Þeim konum sem könnirn
þremenninganna náði til hafði verið
misþyrmt annað hvort af maka eða
sambýlismanni, föður eða syni. Þó
voru 79 konur af þessum tvö hundruð
sem ekki vildu láta uppi skátt hverjir
það voru sem misþyrmdu þeim. En
62 konum hafði verið misþyrmt
annaðhvort af maka eða sambýlis-
manni.
Þrjár konur voru með för á hálsin-
um eftir kyrkmgartilraunir, átta kon-
ur komu oftar en einu sinni á árinu
1979 sökum endurtekins ofbeldis.
Hildigunnur sagöi að í fæstum tilvik-
um hefðu árásarmennirnir notað ein-
hver önnur vopn en sína eigin likam-
legu krafta. Því væri athyglisvert
hversu mikið meiddar konurnar
reyndustvera.
Fimm þeirra þurftu að leggjast á
sjúkrahús vegna grófra mis-
þyrminga. Þetta eru hroðalegar upp-
lýsingar sem því miður eru teknar
beint upp úr okkar raunveruleika.
Þörfin er mikil
Því er þaö augljóst að mikil þörf er
á kvennaathvarfi, einhverju húsi þar
sem konur geta farið og leitað
aðstoðar. Það er einnig brýnt að
samfélagið leggi sitt af mörkum með
því að viöurkenna að þetta ofbeldi
eigi sér stað og brjóta þannig niöur
þann múr einangrunar og þagnar
sem reistur hefur verið um ofbeldi á
heimilum.
Allir sem áhuga hafa geta gerzt
stofnfélagar þessara samtaka, og
fimmtudagskvöldiö 10. júní verður
haldinn fyrsti fundur þessara ný-
stofnuðu samtaka um kvenna-
athvarf í Sóknarsalnum á Freyju-
götunni. Þar er hægt að komast í
samband við þá félaga sem fjrir eru
í samtökunum. Þá er bara að vera
samtaka um að láta drauminn um
kvennaathvarf rætast fyrir næstu
áramót.
E.G.