Dagblaðið Vísir - DV - 13.09.1982, Side 20

iAULIUI_1 Jl I L.IU ,V l 4 A J [i y ► líU*l .
20
VILJUM RÁÐA SENDIL
k 1
5( Upplýsingar á Hafnarskrifstofu
Reykiavíkur Tryggvagötu 17,4. hæö.
Rakarastofan Klapparstíg
Sími12725
Hárgreiðslustofan Klapparstíg
Tímapantanir
13010
RYÐVÖRN sf
SMIÐSHOFÐA 1. S 30945
BlLARYÐVÖRN
UNDIRÞVOTTUR
MÓTORÞVOTTUR

SKÓ-
ÚTSALA
Það er skóútsa/a í
KJALLARANUM, KJÖRGARÐI
SKÓMARKAÐURIIMN
KJÖRGARÐI - KJALLARA
INNRÖMMUN SIGURJOIMS
Armuia 22 Simi 31788
ALRAMIV1AUSTAR
MIKIÐ
ÚRVAL AF
RAMMA-
LISTUM
FYRIR
MÁLVERK
0G
MYNDIR
Til sölu
Renault 20TL árg. 1977
Renault 18TS árg. 1980
BMW 520 árg. 1980 Renault 18TS árg. 1979
BMW 518 árg. 1980 Renault 18TS árg. 1978;
BMW 518 árg. 1977 Renault 18TL árg. 1979
BMW 323i árg. 1981 Renault 14TL árg. 1978
BMW 320 árg. 1980 Renault 14TL árg. 1977
BMW 316 arg. 1980 Renault 12TL árg. 1978
BMW320 árg. 1981 Renault 12TL árg. 1977
BMW 315 árg. 1982: Renault 5TL árg. 1973
BMW 315 árg. 1981 Renault 4 Van árg.1977
jjj Renault 4TL árg. 1980 Renault 4 Van árg. 1978
| Renault 20TL árg. 1978 Renault 4 Van árg. 1979
1 Renault . 9 4 Van árg. 1980

1
KRISTINN GUÐNASON HF.:
. SUÐURLANDSBRAUT 20, SIMI 86633 i
DV. MÁNUDAGUR 13.SEPTEMBER 1982.
Popp — Popp — Popp — Popp — Popp — Popp —
Van Halen
Fjölbreytt blanda af
nýjum og gömlum lögum
Einhver vinsælasta rokkhljóm-
sveitin vestanhafs undanfarin ár er
tvímælalaust Van Halen og er þá átt
við hljómsveitir er spila svokallað
bárujámsrokk. Hafa plötur
hljómsveitarinnar selst gífurlega vel
og veriö þaulsetnar á sölulistum
fyrir LP-plötur. Því hefur þaö sjálf-
sagt vakiö undrun og vonbrigði verið
mikil hjá hörðustu aðdáendum
hljómsveitarinnar þegar Diver
Down leit dagsins ljós.
„Diver Down er nefnilega varla
hægt aö flokka undir þungarokktón-
list heldur er þama á ferðinni frekar
létt rokkuð plata þar sem lögin em
fengin að láni úr mörgum áttum en
tónlist þeirra félaga í Van Halen er
ekki verri fyrir það, að mínum dómi,
og ætla ég að Diver Down nái til
stærri áheyrendahóps en fyrri plötur
þeirra.
Platan byrjar á gömlu og góðu
Kinks-lagi, Where Have All The
Good Times Gone, og fara þeir ágæt-
lega með það þó fyrir mitt leyti hafi
ég meiri ánægju af að heyra Rey
Davis og félaga hans í Kinks flytja
lagið. Síöan koma þrjú lög eftir þá
félaga í Van Halen og sverja þau sig í
ætt við lög á fyrri plötum þeirra.
Fyrri hlið plötunnar endar á lagi Roy
Orbinson (Oh) Pretty Woman og
hefur þaö notiö töluverðra vinsælda
undanfarið enda er ágætlega farið
með lagið og mun betur en uppmna-
lega útgáfan meðRoy Orbinson.
Seinni hlið plötunnar byrjar á hinu
þekkta lagi Dancing In The Street og
finnst mér þeir félagar hefðu mátt
sleppa því, alltof oft er búið að endur-
útsetja það með yfirleitt slæmum
árangri. Little Guitars er ágætis lag
og er skemmtilegur byrjunarkafli
spilaður á kassagítar. Bluesinn fær
sinn skammt í Iaginu Big Bad BiU
(Is Sweet William Now) og þar sýna
piltarnir í Van Halen að þeir kunna
meira fyrir sér en rokkiö. The Full
Bug er rokklag og að endingu bregða
þeir á leik í Happy Trails, gömlu
kúrekalagi sem Roy Rogers söng
sitjandi á Trigger meö gítarinn í
hönd.
Diver Down kom mér á óvart
hversu fjölbreytt hún er, hef ég haft
ánægju af að hlýða á Van Halen í
þessu formi þótt ég skilji nú vel að
aðdáendur þungarokksins líti nú
varla mjög hým auga til plötunnar.
HK.
KingCrimson: Beat
Fyrirtaks fóður
fyrir Fripp-frík
Það mun hafa verið árið 1969 sem
Robert nokkmm Fripp og hljómsveit
hans King Crimson, (sem áður hafði
heitið Giles & Fripp) skaut upp á
stjömuhimininn í London. Og stuttu
síðar upp á alþjóðlegan himin stjarn-
anna með plötu sinni In The Court
Of The Crimson King. Platan sú er
klassísk orðin fyrir löngu. Á næstu
sex árum fylgdu alls átta plötur sem
flestar hverjaráttu það sameiginlegt
að vera fyrsta flokks. Hljómsveitin
fékk aukin heldur orð á sig fyrir að
vera æriö framsækin. Fripp var hinn
eini sem sat fastur allan tímann í
hljómsveitinni en þar höfðu viðkomu
allmargir tónlistarmenn meðal
hverra voru þeir Greg Lake, Andy
McCulloch, Boz Burrell, Ian Wallace
og John Wetton. En árið 1975 leysti
Fripp upp hinn fríða hóp í frumparta
sína og sagði að King Crimson nafnið
yrði aldrei aftur notaö.
Fripp sjálfur sneri sér að sólóferli
sem varð fremur brotakenndur.
Hann lagði ýmsum listamönnum lið,
s.s. þeim Peter Gabriel, Brian Eno
og David Bowie. En á síðasta ári sá
kappinn sitt óvænna og vakti King
Crimson aftur til lifsins. Nú var
liöskipanin með þessum hætti:
Adrian Belew (all sérstæður gítaristi
sem einnig leggur Talking Heads lið
sitt), Tony Levin (bassisti) og Bill
Bruford (eitt stærsta trommaranafn-
ið innan poppsins). Glæsilegt skyldi
það vera.
Og í fyrra kom platan Discipline.
Yfirhöfuð stóö hún ekki undir þeim
vonum sem eftirvæntingarfullir
höfðu vonað. Fyrir skemmstu gerði
King Crimson aðra tilraun og sú
hlautnafniðBeat.
Liöskipan er óbreytt en lögin á
plötunni teljast vera átta taisins.
Beat svipar um margt til fyrri plöt-
unnar. Tónlistin hefur ekki tekið
umtalsverðum breytingum nema
hvað hún er melódískari ef eitthvaö
er.
Að heyra rólegt og allt að því að-
laðandi lag frá Fripp og félögum á
borð við lagið Heartbeat er eitthvað
sem fáir áttu von á. En megnið af
músíkinni er í sama stíl og á fyrri
breiðskífunni; all óaðgengilegt gítar-
væl og laglinur eru vandfundnar.
Besti kapitulinn er aö minu mati
skemmtilegur söngur Adrian
Belews.
Textarnir eru torræðir og ég
treysti mér ekki til að kryfja þá til
mergjar. Vísast þar fremur til
Helgarpóstsins fyrir stuttu. Kannski
er þar lykilinn að finna.
En hvað sem öllu líður. Beat er
fyrirtaks fóður fyrir Fripp-frík og
aðra kúltúrbóhema sem gaman hafa
af öðruvísi tónlist. En fyrir alla hina
hefurhúnh'tiðaðsegja. -TT.