Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.1982, Side 13

DV. MÁNUDAGUR 29. NOVEMBER1982.
13
vor, og liggur enn.
Flestir lesendur munu minnast mót-.
mæla íbúanna í Árbæjarhverfi nú í
haust, við lokun Vatnsendavegar viö
Árbæjarskóla. Þar var umferðarvand-
inn aðeins fluttur í annan hluta hverfis-
ins og því voru íbúar eðlilega að mót-
mæla. Svona væri lengi hægt að telja
en ég læt þessi dæmi nægja. Við þannig
aðstæður verða hverfasamtökin virk
og öflug og menn vita að samstaöan
ein getur bjargaö slíkum málum. Þeg-
ar baráttunni er lokið meö sigri eða
ósigri dettur starf íbúasamtaka oft
niður og ekkert heyrist frá þeim í
lengri tíma.
Viðhorf borgaryfirvalda gagnvart
hverfasamtökum hafa oftast verið nei-
kvæð. Réttmætum ábendingum og ósk-
um hefur oft verið mætt af hroka sem
lýsir sér m.a. í því að erindum hverfa-
samtaka er ekki einu sinni svarað.
Gerræðisleg vinnubrögð borgaryfir-
valda, þar sem ekki er leitað samvinnu
og samráðs við íbúana áður en
ákvarðanir eru teknar, hafa oft á tíð-
um kostaö mikiö fé þegar réttmæt
samstaða íbúanna hefur knúiö yfirvöld
til þess að hverfa frá fyrri ákvörðun-
um. Einhliða aögerðir borgaryfir-
valda, þrátt fyrir mótmæli, hafa sömu-
leiðis valdið óbætanlegu tjóni á um-
hverfi og skipulagi borgarinnar.
Það er meir en tímabært að kjömir
fulltrúar í borgarstjórn fari að endur-
skoða þessa afstöðu. Virk hverfasam-
tök eru nefnilega ómissandi þáttur í
stjórn borgarinnar. Það er full ástæða
til að kref jast þess að borgarfulltrúar
láti ekki sitt eftir liggja í því aö efla og
styrkja slík samtök sem í eðli sínu eru
óháð flokkspólitískum hagsmunum.
Markmið hverfasamtaka hlýtur aö
vera að gæta hagsmuna íbúa hverf-
anna, koma fram sem talsmaður
þeirra. Viti einhverjir hvar skórinn
kreppir í hverfabundinni þjónustu og
framkvæmdum borgarinnar þá eru
þaö íbúamir í viðkomandi hverfum.
Tillaga
Kvennaframboðs
Kveikjan að þessum skrifum er
áðurnefnd tillaga okkar og afgréiðsla
hennar í borgarstjóm.
I okkar tillögu var gert ráð fyrir aö
borgarráð leitaði eftir hugmyndum
borgarfulltrúar afsöluöu sér neinu af
ákvörðunarrétti sínum, frumkvæði eða
ábyrgð.
Reyndin var þó önnur. Engin um-
ræða varð um tiliöguna. Fram kom
stuöningsyfirlýsing frá minnihlutan-
um og var það í sjálfu sér vel þegiö, þó
spyrja mætti hvers vegna þeir komu
ekki á þeim vinnubrögðum sem tiUag-
an gerir ráð fyrir á fyrra kjörtímabUi.
Enginn af fulltrúum meirihlutans lét
í sér heyra, nema borgarstjóri. Hann
lýsti því yfir aö hann mundi ekki sam-
þykkja tiUögu okkar heldur bera fram
sínar eigin. I tiUögu hans fólst aö borg-
arstjóra yrði faUð að auglýsa frest til
að skila óskum og ábendingum við
gerð fjárhagsáætlunar. TiUögu hans
samþykkti meirUilutinn að sjálfsögðu
umyrðalaust.
Nú má sjálfsagt segja að auglýsingin
hafi verið góðra gjalda verð og skref í
rétta átt. En skelfing var þaö nú stutt
skref og framkvæmdin ekki til þess
falUn aö auka tiltrú hverfasamtak-
anna á vilja meirihlutans tU aukins
samstarfs.
Að auglýsa opinberlega hvenær eru
síöustu forvöö að koma á framfæri
beiönum sem taka á afstöðu til við gerð
fjárhagsáætlunar borgarinnar er ein-
ungis lágmarksupplýsingaskylda
borgaryfirvalda.
Eina niðurstaðan sem hægt er aö
draga af afgreiðslu meirihlutans er sú,
aö samvinna og samráö viö borgarana
sé honum ekki að skapi. Að hann telji
sig vita hvað fólki sé fyrir bestu og aö
hlusta á aðra sé tímaeyðsla og veik-
ieikavottur. Meirihlutinn kaUar slíkt
röggsemi og dugnaö. Eg kaUa það
hroka og valdníöslu.
Guðrún Jónsdóttir
borgarfuUtrúi.
Baráttu íbúa í Grjótaþorpi lauk með hálfum sigri.
hverfasamtaka um hvaða verkefni
væri brýnast að vinna að í hverju
hverfi fyrir sig á komandi fjárhagsári.
Hefði tiUaga okkar náö fram aö ganga
óbreytt hefði hverfasamtökum verið
skrifað og leitað álits þeirra á for-
gangsverkefnum í hverfunum. Slíkar
vinnuaðferðir hefðu væntanlega skap-
aö nýjan umræðugrundvöll í hverfa-
samtökunum. Jafnframt heföi borgar-
stjórn sýnt í verki að hún æskti sam-
vinnu og mæti mikUs framlag hverfa-
samtaka tU borgarmálaumræðu og
stefnumörkunar í málefnum hverf-
anna. í slíkri málsmeöferð heföi einnig
verið fólgin óformleg viöurkenning á
hverfasamtökum sem eölUegum tals-
manni íbúanna. Eg hygg að sUkt frum-
kvæöi tU samvinnu af hálfu borgaryfir-
valda hefði einnig orðið hvati að stofn-
un hverfasamtaka í þeim hverfum,
sem ekki hafa enn myndaö með sér
samtök.
Eg áUt sem sagt að með samþykkt
tUlögunnar hefði ýmislegt áunnist í þá
veru að styrkja starf hverfasamtak-
anna. I okkar huga var hún þó aðeins
hugsuð sem fyrsta skrefið í þá átt.
Markmiðið hlýtur aö vera að koma á
virku lýðræði, valddreifingu sem gerir
hverfasamtökum kleift að hafa áhrif
fyrir opnum tjöldum á stefnumótun og
ákvarðanir semsnerta þeirra hverfi.
Viðbrögðin í
borgarstjórn
Búast hefði mátt við að tUlaga sem
þessi fengi góðan hljómgrunn í borgar-
stjóm og að alUr þessir lýðræðiselsk-
andi borgarfuUtrúar hefðu samþykkt
hana einróma. TUlagan hafði ekki í för
meö sér neinar fjárhagsskuldbinding-
ar. Ekki gerði hún heldur ráð fyrir að
MENN ERU VINIR”
starfsmanna hans gefur aö líta á með-
fylgjandi mynd. Ef lesandanum þykir
myndin torkennileg þá er ómaksins
vert fyrir hann að hugleiöa að það er í
þessum skömmtum sem honum er
sýndur heimurinn í gegnum gægjugöt
fréttamiðlanna. Sem sérstakt dæmi að
gefnu tilefni bið ég lesandann að leita
Afríku uppi á þessu korti og minnast ‘
þess í leiðinni að í þeirri álfu, sem er 30
milljónir ferkílómetra að stærð, búa
nálægt því 400 milljónir manna. I
Nígeríu einni búa yfir 60 milljónir
manna á tæplega milljón ferkílómetra.
AUar rannsóknir á fréttaflæði í
heiminum sýna fram á aö fréttir ber-
ast fremur af hinum sterku en hinum
veiku, fremur af ríkum en fátækum.
Þar að auki eru allar fréttir sem berast
milli heimshluta litaðar af hagsmun-
um þeirra sem flytja þær, en það eru
nær eingöngu Bandaríkjamenn, (AP
og UPI), Bretar, (Reuter), Frakkar,
(AFP) og Sovétmenn, (Tass). Þriðji
heimurinn á nær enga aðild aö stóru
fréttastofunum. I þessu ljósi þarf það
ef til vill ekki að vera undrunarefni
þótt Islendingar faUi í gryfju hirðu-
leysis og sljóleika sem síðan leiðir
beint til kaldrifjaðra viðskiptahátta.
Blöðin segja okkur að líklega dugi ekki
minna en 10—10 1/2 dollari á pakka ef
embættismenn í Nígeríu eigi að fást til
að bera súra, morkna og ormétna
skreiö fyrir landa sína. Jón J. Aðils
segir í fyrrgreindu riti sínu frá því að
Islendingum hafi einatt verið lítil stoð
í sýslumönnum sínum gegn kaup-
mönnum vegna þess eins og segir í
vitnisburði-frá 1753: „þeir eru fátækir
menn og sjá sér ei fært að hrekjast rétt
frá rétti, því kaupmenn og sýslumenn
eru vinir.” Svo er að sjá sem kaup-
menn og sýslumenn séu enn vinir,
a.m.k. í Nígeríu. En vonandi eiga þeir í
Nígeríu líka sína Þórða Henrikssyni,
og allavega ber okkur að samgleðjast
þeún með aö Islendingar hafa ekki
aðstöðu til aö reka einokunarverslun í
Nígeríu.
Þorbjörn Broddason
Heimskort vestur-evrópskra
dagblaða. (Heimild: Journal of
Communication, 1. h., 1977).