Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1983, Blaðsíða 11

DV. LAUGARDAGUR 8. JANUAR1983.
11
deyða bömin, það er blátt áfram
skelfilegt. Annaö mál er það að mér
dettur ekki í hug að nokkur kona grípi
til þessara úrræða að gamni sínu.”
— Var það ekki að mörgu leyti
óæskilegt hve skammvinn og takmörk-
uö umræöan um þessi mál var hér á
landi áður en fóstureyðingar voru
leiddarílög?
„Jú, það er alveg rétt. Ég tek það
sem dæmi að ég hef starfaö mikið í
ýmsum kvenfélögum og kvenréttinda-
félögum en ég man ekki eftir að þaö
væri sóst eftir að ræöa þessi mál opin-
berlega á þeim vettvangi. Þó kann það
aö hafa verið gert á allra síðustu árum.
Fóstureyðing er alltaf viðkvæmt mál
en maður skyldi halda aö hér á landi
væri nóg fyrir alla ef fólk kynni sér hóf
í kröfum og þá finnst mér þessháttar
barnadauði hörmungar úrræði. ”
„ Unni ég einum "
— Nú hefur þú ferðast mjög víða,
Sigurveig, og alveg sérstaklega um
höfuöstöðvar kristninnar í Róm eins og
íslenskar konur gerðu einnig fyrir
nærri þúsund árum. Heldurðu ekki aö
þessar suöurferðir í kaþólskum sið hafi
örvað mjög þróun þjóðfélagsins á þeim
tíma?
„Það er ekki nokkur vafi á því, sér-
staklega vegna þess að það voru alls
ekki nafntogaöir yfirstéttarmenn ein-
göngu sem gengu til Róms heldur
einnig fólk úr alþýðustétt. Við vitum aö
þangað fóru þeir Flosi, Kári, Sturl-
ungar og miklu fleiri þekktir menn, en
auk þeirra fóru hundruð og þúsundir
karla og kvenna sem nú er hvergi getið
nema þá í gestabókum klaustranna
þar sem þau höfu næturstaö, til dæmis
í klaustrinu í Reichenau. Þar eru varð-
veitt nöfn um 30 íslenskra pílagríma
frá 11. öld. Þetta fólk var mánuðum
saman á leiðinni suður og það hefur því
haft tíma til að líta í kringum sig og
það gefur auga leið að ferðin hefur
opnað þeim algeriega nýjan heim. Það
má að vissu leyti líkja þessum suður-
ferðum við fjölmiölun nútimans.
Friðrik Paaske hefur lesið það út úr
helgikvæðunum íslensku að hug-
myndir í helgum dómum og þvílíku,
sem upp komu á meginlandinu, þær
eru svotil samstundis komnar hingaö.
Klaustrin voru hótel þeirra tíma og þar
hafa íslensku pílagrímarnir séð hand-
rit og hverskyns fagra muni og það má
nærri geta hvílík uppörvun þetta varö
menningu okkar allri og bókmennt-
unum sérstaklega. En það er eins og
Meulenberg biskup sagði við mig:
„Siöaskiptin hlóöu kínverskan múr í
kringum Islendinga. Eftir það komust
þeir ekki lengra en til Kaupmanna-
hafnar.”
íslendingar hafa alltaf sótt til suður-
landa. Pílagrímsferðir feðra okkar og
mæðra eru á vissan hátt áþekkar sókn
okkar suður á bóginn núna, nema hvaö
þá var markmiðið andlegs eölis. ”
— Þá hefur trúin væntanlega veriö
sterkari?
„Já, það er enginn vafi á því aö
okkur nútímafólk vantar trú. Trúin er
svo sterkur þáttur í sálarlifi hverrar
manneskju. Ef hún er vanrækt kemur
jafnvægisleysi á allt sálarlífið. Það er
mjög hættulegt að útiloka stóra þætti
úr eðlilegu sálarlifi og trúin er rótgróin
í eðli mannsins, vitundin um það að
einhver tilgangur er að baki, æðri en
viðsjálf.”
— Við höfum talað um kirkjuna og
stöðu kvenna, þú segir að þaö vanti trú
í mannlífið en má þá kannski jafn-
framt segja aö það vanti ást á milli
kynjanna?
„Ég er náttúrlega orðin gömul kona
og það er erfitt fyrir mig aö bera
saman og segja að eitthvaö sé rangt í
fari unga fólksins, allra síst varðandi
atriði sem ég þekkti ekkert til þegar ég
var sjálf ung. En ég man að Sigurður
Nordal segir: „Hin mikla ást — hún er
Myndin sýnir
líkneski, gert
eftir styttunni
fornu af heil-
agri Barböru.
Líkneskið
hlaut Sigurveig
að gjöf frá
Bandalagi
kvenna í
Hafnarfirði.
Mynd BH.
að deyja. Við sjáum það af sögum,
kvæðum og ýmsum heimildum til
foma að þá voru dæmi til um hina
stóm ást. Menn unnu einni konu og
engri annarri, og þær elskuðu einn
mann.” „Unni ég einum, né ýmiss-
um,” kvaðBrynhildur. Hún unni aldrei
nema Sigurði Fáfnisbana. Þannig var
valkyrjuhugsjónin. En þetta er horfið.
Nú þykir ekkert merkilegt þótt fólk
eigi margar kærustur og kærasta.
Rómantíkin er farin.
„Ég þakka af hjarta að þú ert min,
og Guð minn góður, hann gæti þin.”
Þannig orti Stefán frá Hvítadal.
Ástin og trúin, þaö fór allt saman hjá
honum. Hann var kaþólskur og hann
var yndislegt skáld. ’ ’
Sími (96) 2-28-31 • Akureyri