Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.1984, Blaðsíða 10

10
DV. LAUGARDAGUR19. MAl 1984.
Garðhús er nokkuð sem ekki
heyrðist nefnt á nafn fyrir nokkrum
árum en er nú orðið afar vinsælt fyrir-
bæri. Segja má meö nokkrum sanni aö
garðhús hafi sprottið upp á höfuð-
borgarsvæðinu eins og gorkúlur nú á
allra seinustu árum. Garðhúsin hafa
komið nokkuð í staö hinna hefðbundnu
gróðurhúsa þó auðvitað séu þau einnig
víöa, enda í raun allt annar hlutur.
Garðhús hafa mikið veriö notuð hér
á landi til aö stækka stofur út í garða.
Það er að segja að fólk hefur byggt út
frá stofunum sinum glerhús sem gegn-
ir því hlutverki að vera setustofa og
um leið blómaskáli. Margir hafa arinn
í garðhúsinu og nýtist húsið þá allt
árið. Á veturna er notalegt að sitja þar
viö snarkandi eldinn og á sumrin í
sólinni.
Svo merkilegt sem það nú er þá eru
það ekki einungis þeir sem búa í
einbýlis- eða raðhúsum sem geta byggt
sér slíkt garðhús. Víða eru nú komin
garöhús á svölum í f jölbýlishúsum og
er það einmitt slikt garðhús sem viö
litum inn í á dögunum. Þaö eru hjónin
Svavar Lárusson og Elsa Christensen
sem hafa látið gera garöhús á svölum
sínum en þau voru svo heppinn að hafa
70 fermetra svalir þar sem þau búa á
efstu hæð í háhýsi við Espigerði.
Margir Islendingar kannast vafalaust
við þau Elsu og Svavar því þau hafa
verið fararstjórar Utsýnar á Italíu sl.
tíu ár. Og sannarlega ríkir italskt
andrúmsloft í garðhúsinu þeirra þó hið
geysifallega útsýni sem þau hafa til
allra átta sé sannarlega íslenskt.
„Þaö má í raun og veru segja að
þetta hafi verið vandræöa svalir,”
sagöi Elsa er hún gekk meö okkur inn i
garðstofuna. „Hér var bölvað
rokrassgat og auk þess var alltaf
vandamál meö leka niður á hæöina
fyrir neðan. Þar er svefnherbergi
undir og ég held að það hafi þurft að
skipta örugglega þrisvar um parket á
gólfinu vegna lekans. Það var því ekki
svo mjög erfitt að fá leyfi til að byggja
garðstofuna þó byggingin hafi verið
háð ýmsum skilyrðum,” hélt Elsa
áfram.
„Eg var búin að ganga með þessa
hugmynd lengi í maganum að gera
þessa stofu. Við höfum búið hér í tiu ár
og í raun höfðu þessar 70 fermetra
svalir ekki nýst okkur neitt. Með því að
setja þak yfir ca 40 fermetra höfum við
fengið um þrjátíu fermetra svalir þar
sem er logn og mjög heitt þegar á
annað borð er heitt úti,” sagði Elsa.
„En þetta átti eftir að verða meira mál
en ég hélt að það væri.
Eftir að við höfðum fengið leyfi frá
byggingarfulltrúa fengum við arki-
tekta hússins, þá Ormar Þór
Guðmundsson og Ömólf Hall, til að
teikna húsið fyrir okkur. Síðan fengum
við alveg frábæran smið, Erling
Kristjánsson (á Ystunöf), en hann lá
yfir þessu öllu saman og vann þetta
verk alveg ótrúlega vel.
Húsasmiðjan var okkur líka mjög
hjálpleg en þaðan fengum viö þessa
planka sem eru frá Þýskalandi og eru
mjög sterkir og góðir.
Það þurfti að einangra allar
svalirnar og leggja lagnir því við erum
með tvo ofna hér inni sem við kusum
að hafa til að við gætum verið hér allt
áríð um kríng. Þetta var mjög mikið
verk allt saman. Miklu meira heldur
en ég hafði getað imyndað mér aö það
yrði. Alls konar smáútsjónarsemi og
lagfæringar. Það er einmitt eitt ár
núna í mai síðan við byrjuöum á
húsinu og núna emm við að leggja
síðustu höndá það.”
Elsa og Svavar létu setja upp arín í
gjaröstofunni sem setur mjög
skemmtilegan svip á heildarmyndina.
Einnig er Elsa með borðstofuhúsgögn
og segir aö þegar gestir hafi komið í
mat hafi hvergi annars staðar verið
borðað. „Það er alveg sérstök til-
finning að sitja hér og horfa hér yfir.
Við sjáum Keflavík, Garðskagavita,.
Alftanesið og hér yfir allt,” sagði Elsa.
„Eg verð alltaf þakklát arkitektunum
Þarna er rétt búið að setja upp bitana og Elsa virðir fyrir sér útsýnið.
Þessi mynd var tekin fyrir ári.
Það var rétt búið að glerja garðhúsið er það var notað til að verka fugla.
Svavar Lárusson til hægri.
Elsa býður smiðnum Erlingi og tengdaföður hans kaffi og var það i
fyrsta skipti sem kaffi var drukkið í garðstofunni.
Að vísu var rigningarsuddi þegar við heimsóttum Elsu þannig að hið
geysimikla útsýni sést ekki á myndinni. Myndin er tekin á svölunum og
sýnir vel fyrirkomulagið.
Ekki naudsynlegt að eiga garð
til að byggja garðhús:
„Þessar
svalir
voru
alltaf
hálfgert
vanda-
mála-
stríð ”
fyrir að hafa sett glugga hér neðan
undir hinum því þegar maður situr við
borðiö getur maður einmitt notið
útsýnisins.”
.Þó að Elsa hafi fengið, með því að
útbúa svalirnar á þennan hátt, borð-
stofu og setustofu þá hefur hún einnig
fengiö kalda geymslu. ..Smiðurinn
ætlaði ekki að trúa mér þegar ég
sagðist vilja fá skáp hér og það yrði
köld geymsla. En hann neyddist til
þess því að þar var mér fúlasta alvara.
Það er svo merkilegt að þó að þessi
íbúð eigi að kallast lúxusíbúð þá er hér
engin köld geymsla sem þó getur verið
svo nauösynleg og þess vegna var ég
ákveðin i að fá hana hér. Ingvar og
Gylfi smiðuðu fyrir okkur skápinn,”
sagöi Elsa.
I garðstofunni hefur hún komið fyrir
mörgum blómum eins og tilheyrir í
slíku húsi. I stærri kerum má sjá
nokkrar tegundir blóma einkar smekk-
lega raöaö saman. Við spurðum Elsu
hvort hún væri mikið fyrir blómin.
„Já, ég hef alltaf verið hrifin af
blómum, en lítil frænka mín sem er
garðyrkjufræðingur hefur hjálpað mér
að raða í kerin. Eg hef séð það síðan ég
setti blómin hingaö inn hvað þau taka
mikinn kipp, maöur nánast sér þau
vaxa. Jólarósin er til dæmis ekki
ennþá farin að fella blöðin. Og hér eru
rósirnar að springa út,” segir hún.
I þaki garðstofunnar er plexigler
sem hleypir inn útfjólubláum geislum
sólarinnar. „Eg er ekki viss um að ég
myndi vera í sólbaði hér inni,” segir
Elsa, „ætli ég færi ekki heldur út á
svalimar því hér inni verður óbærílega
heitt þegar sólin skín.”
Inn á milli blómanna i garðstofunni
eru margs konar tréstyttur og á
gólfinu stendur leirvasi sem ábyggi-
lega er metri að hæð ef ekki meira.
„Við fengum þennan leirvasa að gjöf
frá hótelstjóra úti á Italíu eftir tíu ára
starf,” segir Elsa. „En tréstyttunum
höfum við safnað á ferð okkar um heim-
inn. Við höfum alltaf haft það fyrir sið
að kaupa eina tréstyttu í því landi sem
viö heimsækjum.”
Það er greinilegt að hugmyndaflugið
getur gért ýmislegt skemmtilegt í
sambandi við slíkar garðstofur, garð-
hús eða hvað við eigum að kalla þaö.
Það þarf sem sagt ekki endilega að
vera garður til staðar til að hægt sé aö
reisaslíktgarðhús.
Rósirnar dafna sannarlega vel i garðstofunni hjá Elsu og margar eru
ókomnar.