Dagblaðið Vísir - DV - 26.06.1984, Side 16

16 -
Spurningin
Hvert fórstu
17. júní?
Garðar Ragnarsson bifreiðasali: Ég
fór inn í Landmannalaugar og slappaði
af. Ég er ekki mikið fyrir að taka þátt í
hátíöarhöldum, ég fagna bara með
sjálfum mér.
Sverrir Jóhannesson verslunarmaður:
Ég skrapp í bæinn. Það var ágætt þar„
lítil ölvun og allir prúðir og stilltir. Ég
treysti mér aftur á móti ekki í Höllina
umkvöldið.
Trausti Magnússon matreiðslunemi:
Ég tók þátt í hátíöarhöldunum uppi í
Borgarfirði og var fenginn til að synda
meðsólglerauguogattí keppnisemég
skíttapaði. Maður gerir þetta fyrir
ánægjuna.
Jens Brynjólfsson nemi: Ég var heima
og hreyfði mig sem minnst. Ég er lítiö
fyrir skemmtanir.
Ingvar Finnbjörnsson sendibilstjóri:
Ég fór ekkert, hef lítinn áhuga á úti-
hátiðum.
Erlendur Ingjaldsson verslunar-
maður: Ég fór í afmælisveislu, ekki
hjá lýðveldinu heldur í tveggja ára
afmæU hjá frændsystkini mínu.
DV. ÞRIÐJUDAGUR26. JÚNl 19M. »
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Mánadatiaun:
Sjómannafélagið gerir
ekkert í málinu
Einn „sauðaiegur” skrifar:
Ég rita þetta bréf tU að gefa fólki,
og þá einkum sjómönnum, kost á að
heyra sögu mína sem ég tel að sé
einnig saga fjölda annarra.
Um mánaðamótin mars-aprU réð
ég mig á tuttugu tonna netabát frá
Hafnarfirði sem háseti. I tvær vikur
gekk aUt snurðulaust fyrir sig, við
drógum netin og lönduðum fiskinum
og fengum okkar peninga fyrir. En
eins og þruma úr heiöskíru lofti kom
ólánið yfir okkur því einn föstu-
daginn bar svo við að ekkert var
kaupið sem við áttum að fá útborgað.
Skýringin sem við fengum var sú að
útgerðarmaðurinn heföi verið lagður
inn á spítala haldinn einhverjum
sjúkdómi sem var ekki nánar sldl-
greindur okkur.
Sökum þess að ég hef nokkum
skilning á mannlegum vesaldómi lét
ég, því miður, blekkjast af sífeUdum
loforðum um úrbætur á launa-
greiðslum. Afleiðingin þessarar ein-
feldni minnar er sú að ég á nú
uppundir mánaöarlaun inni hjá út-
gerðinni.
Þetta þykir nú varla í frásögur
færandi á þessum síöustu og verstu
tímum en meira er eftir. Ég haföi
ne&iilega samband við stéttarfélag
mitt, Sjómannafélag Hafnarfjarðar,
og hugðist i gegnum það fá rétt minn
ígegn.
En ég fæ aUtaf sömu svör er ég hef
samband við þá. Formaðurinn er er-
lendis, hann er úti á landi, hann er á
fundi.
Eftir mánaöartíma tekst mér loks
að ná sambandi við formann þennan,
í fínu formi, brúnan og sæUegan, en
hann tjáði mér að félagsskapur hans
gæti ekkert gert og ráölagði mér að
leitatUlögfræðings.
Það gerði ég Uka en sá góöi maöur
tjáði mér að innheimtuaðgerðir gætu
tekið ár og aldir og þar við situr.
Ég er ekki aö skrifa þetta vegna
þess að ég haldi að það komi að ein-
hverju gagni, heldur vU ég bara
segja sögu mina og vona að aðrir i
svipaðri áðstööu geri sUkt hið sama.
Nóg finnst mér að laun sjómanna
séu skammarlega lág en að gírugir
steU þeim með aðstoð stéttarfélags
er fullmikið af hinu góða.
Símamál virðast víðast hvar í ólestri og nú hefur borist bréf frá Hvolhreppi um
miður gott ástand i símamálum þar.
Símamál í Hvolhreppi:
AFLEITT ÁSTAND
Meiri vandi
aðgæta
fjáren
aflaþess
— slæmt ástand í gatna-
málum á Eskifirði
Regína skrifar:
Jóhann Clausen hefur á undan-
fömum áratugum unnið mikiö starf
hjá sveitarstjórn Eskifjarðar og þá
aðaUega sem bæjarstjóri, oddviti eöa
sveitarstjóri.
Margt gott hefur hann gert en mal-
bikun hefur alveg mistekist í bænum í
hans stjórnartíð.
Jóhann lét flytja inn norska möl og
voru margir sem gerðu smágrín að
þessu og fannst sniðugt að grjót skyldi
flutt inn frá Noregi. Átti þá að malbika
aUan kaupstaðinn eins og hann lagði
sig og voru íbúarnir þar að vonum
ánægðir.
Sú malbikun mistókst herfilega og
síðan hafa þessi mál veriö í ólestri. Nú
er málum svo háttað að Strandgata er
orðin ein af dýrustu götum á Norður-
löndum. Það hefur orðið að endurnýja
hana á hverju ári og er eins og eitt-
hvert bindiefni vanti í götuna.
Sama er með næststærstu götu Eski-
fjarðar, Bleiksárhlíð. Þangað var
borin hinfínastagróðurmold,húnvar
jafnvel sigtuð, en eitthvert bindiefni
hefur vantað því hún fýkur aUtaf jafn-
skjótt upp.
Þeir á Eskifirði ættu að taka Selfoss
sér tU fyrirmyndar, þar er ekki úr
miklum peningum að spUa en samt eru
göturnar alltaf malbikaðar, alveg frá
því hverfin rísa. Nú er til nóg af
peningum á Eskifirði því vel hefur
aflast undanfarin 20 ár og fólk í kaup-
staðnum harðduglegt en samt hefur
ekki tekist að koma gatnagerðar-
málum í lag.
Eitt sinn var fenginn sérfræðingur
frá Litla-Rússlandi (Neskaupstað) tU
að reyna að lappa upp á ástandið á
götunum en það mistókst aUt og nú er
fyrirtækið farið á hausinn.
Já, þaö er skrítið að svona skuli
geta gerst í tiltölulega vel stæðum
kaupstað. Það sannast í þessu dæmi að
meiri vandi er að gæta fjár en afla
þess.
Hríngduísíma
68-78-58
milli kl. 13
oglSeða
skrifaðu
íbúi í Hvolhreppi hringdi:
Eg er afskaplega óánægð meö
ástandið í simamálum hérna um
þessar mundir. Það er mjög erfitt að fá
rétt númer og ef á annað borð kemur
sónn í símann þá kemur ýmist bara
talsónn, hátíðnUiljóð eða ekki neitt. Oft
þegar ég tala kemur hátíöniurg svo
maður heyrir ekki neitt og það sUtnar
ekki einu sinni þó lagt sé á. Um daginn
þurfti ég að hringja til Svíþjóðar og þá
kom þetta hátíðniurg.
Þar að auki er ég ekki sátt við sím-
reikningana hérna. Síðast fékk ég
reUuiing upp á tæp 20.000. Ég tek það
fram að ég er meö langlínulás og hann
er aldrei opinn. Ég er margbúin að tala
viö stöövarstjórann en hann vUl ekkert
gera. Hér í hreppnum hafa aUir sömu
sögu að segja, við erum ekki sátt við
svona ástand í símamálum og jafnháa
reikninga. Við krefjumst úrbóta á
þessu!
Láglauna-
fólkstofni
flokk
Aðalbjörn Amgrímsson skrifar:
Ekki verður því neitað að núverandi
rUcisstjórn hefur tekist það höfuðverk-
efni sitt að hraðlækka verðbólguna og
það jafnvel umfram vonir manna.
En i hrópandi mótsögn við lækkun
verðbólgunnar er síhækkandi vöruverð
og hverskonar þjónustu sem láglauna-
fólkið ræður iUa við.
En séð er fyrir því að nokkur hluti
þjóðarinnar, það er þeir sem hafa
skömmtunarvöldin, þurfi ekki að
kvarta enda séð fyrir margföldum
launum þeirra sem aö öflun þjóðar-
teknanna vinna og þar á ofan marg-
háttuðum fríðindum sem oft munu
nema launum fiskiðjufólks. Þó er
kórónan á misréttiö það að við hverja
launahækkun (oft af sárri þörf) fær
hátekjumaðurinn margfalt hærri
launauppbót en þeir sem lægst hafa
launin.
Árum saman hefur verið uppi hávær
umræða um launajöfnuö og munu allir
flokkar hafa rætt um nauðsyn þess að
jafna biliö milli hinna hæstu og lægstu i
launastiganum.
Á vilja þingmanna reyndi fyrir
nokkrum árum þegar Stefán Jónsson,
þingm. Alþýðubandalagsins, flutti á
þingi að enginn hefði hærri laun en tvö-
föld laun verkamanna. Nú hefði mátt
ætla að þeir sem hæst höfðu galað um
launamisrétti gengju til liðs viö Stefán,
að minnsta kosti flokksmenn hans. En
svo varð ekki. Málið var svæft undir
glotti þeirra athvæðaháka sem áður
höfðu gasprað um óþolandi misrétti í
launamálum.
Hvað er til ráða fyrir það fólk sem
skilið er eftir þegar þjóöarkökunni er
skipt, kökunni sem mestanpart er
tilkomin fyrir þess atbeina.
Rætt er um verkföll og harðar
aðgerðir en reynslan sýnir að verkföll
skila sjaldan raunhæfum árangri en
valda beinum og óbeinum skaöa sem
oft getur reynst erfitt að bæta.
Þótt ég telji núverandi stjórnmála-
flokka alltof marga, (tveir nægðu), tel
ég rétt aö láglaunafólkið stofni sinn
flokk, hætti stuðningi við þá sem virð-
ast hafa gleymt tilveru þess nema
helstákveðnadaga.
Ætti sá flokkur að geta orðið stærsti
flokkur landsins með þátttöku örorku-
og ellilífeyrisþega og leitt þjóðina til
þeirrar farsældar sem hún þráir.
Gaman væri að heyra hvemig þeim
sem helst hafa haldið trúnað við fólkið,
t.d. Aðalheiði og „öskukarlinum”,
litist á þessa hugmund.
ðmerkt vegamót við Þorlákshaf naraf leggjara
Magnús hringdl: mjög flatt þama í kring og vegurinn Astæðan er sú að þessi gatnamót eru
fellur alveg inn í landslagið og mjög illa merkt og þyrftu yfirvöld að drífa í
Hann var heldur óhress með vega- erfitt er að átta sig á að þarna séu því að merkja þau vel og vandlega
mótin á Þorlákshafnarveginum og gatnamót fyrr en maður er kannski áður en dauðalsysin verða fleiri þarna
veginum sem liggur inn í ölfus.Þaö er kominn framhjá þeim. því þau hafa orðið.
Öfgarnar í Samhygð
Lesandiskrlfar:
Ekki veit ég hvað þetta Samhygðar-
fólk er aö meina með því að senda
þessar 40.000 undirskriftir til Alþjóöa-
vinnumálastofnunarinnar í Genf og
með þeim einhverja tillögu um aö
gjaldþrotafyrirtækjum verði breytt í
samvinnufélög launþega. Ekki skrifaði
ég undir neina slíka tillögu heldur
asnaðist ég til aö skrifa á eitthvert blað
sem það eitt var á ritað að ég væri á
móti atvinnuleysi.
Það kom einu sinni að máli við mig
stúlka á veitingastaö hér í bæ og vildi
fá aö rabba viö mig. Mér fannst þetta
svolítið sniðugt hjá henni svo ég bauð
henni sæti. Hún sagöist vera frá
Samhygð og reyndi þama á nokkrum
mínútum að koma mér í þennan félags-
skap sem hún lofaði mjög.
Sagðist hún alltaf hafa verið svo
niðurdregin og döpur þangað til hún
fór á námskeið hjá Samhygð í ölfus-
borgum, þar hefði hún breyst og orðið
öll önnur manneskja og full af
„energy”. Ég innti hana eftir því hve
lengi þetta námskeiö hefði staðið. Eina
helgi sagði hún og mér féll allur ketill í
eldeinsogþar segir.
Að manneskja geti breyst á svona
skömmum tíma er ekkert nema lygi,
ekki viljandi lygi heldur hefur hún eng-
an platað nema sjálfa sig, a.m.k. tókst
henni ekki aö plata mig.
Stefna Samhygöar er í sjálfu sér í
lagi en það er of mikil öfgakeyrsla á
hlutunum hjá þeim. Þess vegna tekur
fólk ekki mark á þeim.