Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.1985, Blaðsíða 30

30
DV. LAUGARDAGUR 2. MARS1985.
Nauðungaruppboð sem auglýst var í 105. tbl. Lögbirtingablaös 1984, 10. og 13. tbl. þess 1985 á hluta í Asparfelli 8, þingl. eign Jóhanns Sigdórssonar, fer fram eftir kröfu Jóhanns Þóröarsonar hdl. á eigninni sjálfri þriöjudaginn 5., mars 1985 kl. 11.30. Borgarfógetaembættiö í Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var i 105. tbl. Lögbirtingablaðs 1984, 10. og 13. tbl. þess 1985 á hluta í Ægisíðu 109, þingl. eign Arnþrúðar Sæmundsdóttur og Kolbeins Sæmundssonar, fer fram eftir kröfu Jóns Þóroddssonar hdl. á eigninni sjálfri þriöjudaginn 5. mars 1985 kl. 11.00. Borgarfógetaembættið í Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 105. tbl. Lögbirtingablaös 1984, 10. og 13. tbl þess 1985 á Álftalandi 1, þingl. eign Bjarna P. Magnússonar, fer fram eftir kröfu lönlánasjóös, Veödeildar Landsbankans og Steingríms Eiriksson- ar hdl. á eigninni sjálfri miövikudaginn 6. mars 1985 kl. 15.45. Borgarfógetaembættið I Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var í 105. tbl. Lögbirtingabláös 1984, 10. og 13. tbl. þess 1985 á Akurgeröi 50, þingl. eign Olgu Sveinsdóttur, fer fram eftir kröfu Sveins H. Valdimarssonar hrl., Landsbanka islands, Veðdeildar Lands- bankans, Jóns Þóroddssonar hdl. og Guöjóns Á. Jónssonar hdl. á eign- inni sjálfri miðvikudaginn 6. mars 1985 kl. 15.30. Borgarfógetaembættiö í Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var í 104. tbl. Lögbirtingablaðs 1984, 1. og 11. tbl. þess 1985 á hluta i Langageröi 6, þingl. eign Valdimars Guömundssonar, fer fram eftir kröfu Hafsteins Sigurðssonar hrl. á eigninni sjálfri miövikudaginn 6. mars 1985 kl. 14.30. Borgarfógetaembættiö í Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 72., 74. og 77. tbl. Lögbirtingablaðs 1984 á hluta í Rauðalæk 8, þingl. eign Sigurpáls Jónssonar, fer fram eftir kröfu Landsbanka islands á eigninni sjálfri miövikudaginn 6. mars 1985 kl. 11.00. Borgarfógetaembættið í Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var 1101. og 109. tbl. Lögbirtingablaðs 1984 og 3. tbl. þess 1985 á Bakkagerði 6, þingl. eign Guðmundar Guömundssonar, fer fram eftir kröfu Ólafs Gústafssonar hdl. á eigninni sjálfri miðvikudaginn 6. mars 1985 kl. 15.00. Borgarfógetaembættiö í Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var i 106. tbl. Lögbirtingablaös 1984, 10. og 13. tbl. þess 1985 á hluta I Dugguvogi 23, þingl. eign Jóhanns Þ. Jónssonar, fer fram eftir kröfu lönlánasjóös, Hafsteins Sigurðssonar hrl., borgarsjóös Reykjavikur, Magnúsar Fr. Árnasonar hrl., Ólafs Gústafssonar hdl., Guöjóns Á. Jónssonar hdl. og Útvegsbanka Islands á eigninni sjálfri miövikudaginn 6. mars 1985 kl. 14.45. Borgarfógetaembættið í Reykjavík.

Nauðungaruppboð sem auglýst var í 101. og 109. tbl. Lögbirtingablaðs 1984 og 3. tbl. þess 1985 á Blesugróf 7, þingl. eign Trausta Gunnarssonar, fer fram eftir kröfu Jóns Finnssonar hrl., Veödeildar Landsbankans, Útvegsbanka is- lands, lönaöarbanka islands og Gjaldheimtunnar í Reykjavik á eigninni sjálfri miðvikudaginn 6. mars 1985 kl. 16.30. Borgarfógetaembættið I Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var I 101. og 109. tbl. Lögbirtingablaös 1984 og 3. tbl. þess 1985 á hluta I Háaleitisbraut 111, þingl. eign Ólafs Júniussonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar 1 Reykjavík á eigninni sjálfri miðvikudaginn 6. mars 1985 kl. 14.00. Borgarfógetaembættið I Reykjavik.

Nauðungaruppboð sem auglýst var 1102. tbl. Lögbirtingablaðs 1984, 2. og 8. tbl. þess 1985 á hluta í Mjölnisholti 14, þingl. eign Magnúsar Vigfússonar, ferfram eft- ir kröfu Gjaldheimtunnar I Reykjavík á eigninni sjálfri miðvikudaginn 6. mars 1985 kl. 11.30. Borgarfógetaembaettið I Reykjavík.

Nýkjörinn formaöur Alþýöuflokks-
ins státaði af því, heimkominn af þingi
norrænna krataforingja, að hann hefði
komið í veg fyrir ráðagerð Ankers Jörg-
ensens og annarra kollega um að
víkja í sameiginlegri ályktun að því
stefnumiði margra forkólfa hreyfing-
arinnar að Norðurlönd væru lýst kjam-
orkuvopnalaust svæði. Vakti þetta
framtak einkennilega ánægju í ýmsum
herbúðum hérlendis og er kannski til
marks um annarlega dauðahvöt sem
bærist í ólíklegustu brjóstum. Sá
hugsunarháttur, að Islendingum sé
sæmst að fuðra upp í kjarnorkubálinu
við hliö hinna vesturheimsku „vernd-
ara”, ef til stórátaka komi, á sér
óskiljanlega marga og háværa formæl-
endur og er ónotalegur vitnisburður
um þýlyndi sem meðal annars hefur
birst í viðbrögðum Morgunblaðsins og
utanríkisráöherra viö þeim tíöindum
að Bandaríkjaforseti hafi lagt blessun
sína yfir leynilega áætlun um að flytja
hingaö kjarnorkuvopn, ef til ófriðar
dragi. Jafnt Carrington lávarður,
framkvæmdastjóri Atlantshafsbanda-
lagsins, sem kanadískir ráðherrar og
herforingjar hafa harðlega gagnrýnt
þessar leynilegu ráðagerðir, en opin-
berir talsmenn Islendinga bregðast við
á nákvæmlega sama hátt og forráða-
menn leppríkjanna í Austur-Evrópu
þegar Sovétmenn verða berir að ger-
ræði eða valdníðslu. Formlegt sjálf-
stæði þjóðar er tæplega orðið einnar
messu virði þegar leiðtogar hennar eru
famir að leika hlutverk þræla
gagnvart voldugum nágranna.
Herferð Morgunblaðsins gegn Olafi
Ragnari Grímssyni fyrir frumkvæöi
hans og þátttöku í friöarviðleitni
stjórnmálaleiðtoga úr þremur heims-
álfum er annað ömurlegt dæmi blindr-
ar þjónkunar við sjónarmið herveld-
anna.sem virðist því miður eiga hljóm-
grunn í mörgum lítilsigldum og ósjálf-
bjarga sálum hér á skerinu. Um að
gera að láta ríka frænda í vestrinu
ráöa bæði lífi sínu og limum!
Þessi sérkennilegu viðhorf eru
stundum kennd viö raunsæi eða „real-
politik”,sem er eitt af mörgum öfug-
mælum nútimastjórnmála og hrika-
legt dæmi um afvegaleidda hugsun og
afskræmt tungutak. Getur þaö í
nokkrum skilningi talist raunsætt að
vígja hugsun sína, tilfinningar og
athafnir fyrirsjáanlegri tortímingu?
Vissulega er raunsætt aö horfast í augu
við þá óumflýjanlegu staðreynd að eitt
sinn skal hver deyja.en það er dálítið
annar handleggur en sú meðvitaöa
þjónusta viö dauðann sem lýsir sér í
framleiðslu kjamorkuvopna og
vörnum fyrir mannfjandsamlegum
tortímingaráætlunum tröllveldanna
beggja.
Að leiðrétta orðin
Sænskættaði vísindamaðurinn
Hannes Alfvén, sem starfar í Banda-
ríkjunum og hlaut Nóbelsverðlaunin í
eðlisfræði 1970, hefur flestum mönnum
ljósar og hispurslausar fjallaö um
þessi örlagaríku mál. I nýlegri grein í
tímaritinu Development Dialogue,
sem gefið er út af Dag Hammarskjöld
Fund, gerir hann enn kjamorkuvíg-
búnaðinn að umtalsefni. Hann byrjar á
að ítreka þá frumskyldu vísindamanna
að segja sannleikann og ekkert nema
sannleikann; þeir veröi að fá mannkyn
til að horfast í augu við aðstæður
einsog þær raunverulega eru í veröld
sem býr sig undir sjálfstortímingu í
einhverskonar tímabundinni brjál-
semi.
Alfvén bendir á að eitt ráð til að
hamla gegn vígbúnaðaræðinu sé að
nefna hlutina sínum réttu nöfninn.
Þegar einhver spurði Konfúsíus hvert
verða mundi hans fyrsta verk ef hann
yrði keisari í Kína, svaraði vitringur-
inn: „Mikilvægast er að leiðrétta
orðin.”
Þannig sé oft talaö um kjarnorku-
vopn í sömu andrá og nánast sama
skilningi og heföbundinn vopnabúnað.
Kjarnorkuvopn séu afturámóti
raimverulega fyrst og fremst ætluð til
fjöldamorða á óbreyttum borgurum,
eða öllu heldur séu þau ætluð til aö
kvelja úr þeim líftóruna. Þessvegna
beri að kalla þau tortímingartól og sé
þá átt við vopn einvörðungu ætluð til
tortímingar, en verði ekki notuð í
varnarskyni. Gegn kjamorkuvopnum
sé engin raunhæf vöm eftir að þeim
hefur verið skotið á loft. Kannski verði
með tíð og tima fundnir upp leysi-
geislar sem að einhverju leyti megi
beita til vamar gegn þeim, en sú fram-
tíðarsýn sé í ætt við rómantíkina í Star
Wars. Það sé sömuleiðis fölsun á
tungumáli og staðreyndum að fjár-
magna tortímingartóún með framlög-
um til landvarna. Kostnaðinn ætti að
færa undir liðinn „Tæki til að pynda al-
menna borgara til bana”.
önnur misþyrming tungunnar felst
að dómi Alfvéns í þeirri siðvenju Reag-
ans og stjórnar hans að setja jafnaðar-
merki milli „Rússa” og „kommún-
ista”. Yfirgnæfandi meirihluti
sovéskra borgara sé alls ekki af rúss-
neskum uppruna og vafasamt sé að
fleiri en 10% af íbúum Sovétríkjanna
séu kommúnistar samkvæmt skil-
greiningu Reagans. Þegar Banda-
ríkjaforseti skjóti upp kjarnorkuflug-
skeytum sínum sé mjög ósennilegt aö
þau hæfi kommúnista á borö við Tsér-
nenkó eða forsætisnefnd Æðstaráösins
í sínum sprengjuheldu byrgjum. Hins-
vegar sé meiren líklegt að milljónir
manna, sem ekki eru af rússneskum
uppruna, farist í árásinni og flestir
þeirra vísast á öndverðum meiöi við
stjórnvöld, menn einsog til dæmis
Sakharov. Hversvegna segir Reagan
þetta ekki beint útúr pokahorninu?
spyr Alfvén. Á sama hátt munu
sovéskar eldflaugar pynda og drepa
mörgum milljón fleiri verkamenn en
kapítalista í Vestur-Þýskalandi.
Hvenær hefur Tsérnenkó sagt það
skýrum orðum?
Við ættum líka, segir Alfvén, að
spyrja þau Mitterrand og Thatcher
hvort þau hafi leitt hugann að því.að
milljónir saklausra manna muni
kveljast til dauöa,þegar þau skjóta á
loft sínum flugskeytum og, aukþess
gereyðast stór landflæmi sem aldrei
síðan muni bera sitt barr. Skyldu þau
gera sér grein fyrir því, að ekkert
svipað hefur gerst síðan Djengis Khan
og Timur Lenk fóru eldi um Asíu og
Evrópu? Ætli frú Thatcher hafi í hug-
anum borið saman pýramídana sem
Timur Lenk hlóð úr beinagrindum
meðfram vegum sínum og þjáning-
arnar sem Trident-flaugar hennar eiga
eftir að valda? Hefur monsieur Mitter-
rand borið saman ,,Ia culture
francaise” og menningu Djengis
Khans?
Raunsæ pólitík?
Loks kemur Alfvén inná merkingu
hugtaksins „raunsæ pólitík”. Með því
sé að jafnaði átt við pólitík sem virði
hagsmuni stjórnmálamanna, iðju-
hölda og vísindamanna sem hafi bein
not af kjarnorkuvígbúnaðinum. Þaö sé
DÓIitik sem með hveriu nviu ári boki
okkur nær allsherjartortímingu. Að
kalla slíkt „raunsæja pólitík” sé
hörmulegt.
Raunsæ pólitík eigi og verði að
byggja á óbrenglaðri merkingarfræði.
Alfvén víkur að hlutverki vísinda-
manna í þróun kjarnorkuvopna. Tor-
tímingarógnunin sé ávöxtur svokall-
aðra vísindaframfara. Vísindin, sem í
upphaflegum skilningi hafi verið for-
sendulaus könnun náttúrunnar og öld-
um saman unnið mannkyni ómælt
gagn, hafi nú fengið nýtt hlutverk.
Augljóst sé að rannsóknir hafi gert
vísindin að ógnun við allt líf á jörðinni.
Starf vísindamannslns hafi verið í
því fólgið að finna og opinbera
sannleikann og ekkert nema hann, fá
menn til að sjá raunverulegt ástand
veraldarinnar. Margir þessara
vísindamanna hafi trúað.aö það yrði
best gert með því að hvísla hollráðum í
eyru ráðamanna. Það eigi alls ekki við
lengur. Stjórnmálamenn hlusti, eðli
sínu samkvæmt, á þá eina sem
mestum þrýstingi beiti og það séu ekki
vísindamenn. Eina raunhæfa ráöið
gegn kjarnorkuógninni sé fólgið í
f jöldahreyfingu sem verði svo öflug að
hún þvingi stjórnmálamenn til að
leggja við hlustir. Það sé eina færa
leiðin til aö bjarga siömenningu sem á
að baki sér árþúsunda þróun.
Geislavirkur megadauði
Alfvén er vonsvikinn yfir frammi-
stöðu kollega sinna. Hversvegna voru
mótmæli þeirra ekki kröftugri? Eina
skýringu á því telur Alfvén vera að
flestir þeirra séu sérfræðingar og líti
svo á að síðasta uppgötvun þeirra eða
tækniundur sé mikilvægara en allt
annað. Hvort þaö leiði til blessunar eöa
bölvunar sé aukaatriði. Þeirri ábyrgð
sé velt yfirá fyrirtæki, herforingja og
stjórnmálamenn sem standa straum
af kostnaði við rannsóknirnar. Þareð
skaðvænar uppfinningar séu miklu
betur borgaðar en hinar þá lendi
vísindamenn tíðum í blindu kapp-
hlaupi að endamarki tortímingar.
En Alfvén telur að finna megi dýpri
orsök þess að vísindamenn mótmæla
ekki. Þeir séu einatt skynsamir menn.
En til sé tvennskonar 'skynsemi. Aðra
tegundina megi kalla „kjarnorku-
knúða skynsemi”. Þeir sem henni séu