Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.1986, Blaðsíða 19

Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.1986, Blaðsíða 19
LAUGARDAGUR 11. OKTÓBER 1986. 63 í Highlander var Lambert ódauðlegur og barðist i Skotapilsi. Lambert starir ástaraugum á lyklakippuna. on Brando, uppreisnargjarn en um leið vansæll, með úfið hár eins og smástrákur. Maðurinn, sem hann leikur í Ég elska þig, er í rauninni dauðhræddur við kvenfólk, þær eru margar bálskotnar í honum en gera um leið kröfur um atlot og ástar- orð. Lyklakippan er allt annars eðlis, hún er þögul og þolinmóð nema þegar eigandinn flautar þá svarar hún umsvifalaust: ég elska mynd um gamlan mann sem eitrar fyrir allri fjölskyldu sinni til þess eins að geta loks eignast hjólastól- inn sem hann dreymir um. Fyrir einum tuttugu árum gerði Ferreri einnig kvikmynd um mann og skeggjaða eiginkonu hans. Og margir muna eflaust eftir myndinni Blow Out - frá 1973 en í henni hafa nokkrir vinir ákveðið að éta sig í hel. Meðal leikaranna í þeirri mynd fékk hugmyndina: „Ég sat einn daginn fastur í umferðaröngþveiti og sá þá allt i einu konu sem var að biðja hóp lögreglumanna um aðstoð við að finna týnda lykla- kippu. Löggurnar voru að troða hóp araba inn í lögreglubíl en kon- an sagði að það eina sem þeir þyrftu að gera væri að flauta hressilega. Þeir voru örugglega á báðum áttum um hvort ekki væri réttast að láta kvenmanninn fylgja aröbunum upp á stöð, snarklikkuð og dópuð sem hún virtist vera, en létu svo til leiðast og flautuðu. Og viti menn, lyklakippan svaraði neðan úr einhverju ræsinu: „ég elska þig“. Allir flautuðu sem mest þeir máttu, araharnir voru drifnir í steininn en löggurnar fóru beint i bæinn til að kaupa sér slíka ger- semi.“ Og hvernig gekk Lambert að fella sig við þetta einkennilega ástaræv- intýri: „Lyklakippa lítur náttúr- lega ekki á mig með sömu ástríðu og Isabelle Adjani í Subway, svo og ég verð bara að elska gripinn því meira.“ Byggt á Photoplay nóv. 1985 og okt. 1986 og Films og Screen and Video, apr. 1984. -SKJ. Ást við fyrsta flaut Hjartaknúsarinn Christopher Lambert knúsar lyklakippu í nýjustu kvikmynd Italans Marco Ferreri Sumir leikarar kvarta undan því að fá aldrei annað en sömu hlut- verkin í mismunandi kvikmyndum. Christopher Lambert er ekki einn af þeim sem hefur þessa sögu að segja. Hann varð heimsþekktur sem Tarsan apabróðir í Greystoke The Legend of Tarzan Lord of The Apes og á eftir fylgdu aðalhutverk í jafnundarlegum myndum og Sub- way og Highlander. Kvikmyndin Ég elska þig slær þó öll met hvað einkennilegan söguþráð varðar; í þessari nýjustu kvikmynd ítalska leikstjórans Marco leikur Lambert mann sem verður ástfanginn af ly- klakippunni sinni og skal tekið fram að hún er úr plasti. Lyklakippa laus við afbrýði Lyklakippan er að eðlisfari ekki ólík þeirri sem Ómar Ragnarsson sýndi í fréttatíma sjónvarps fyrir svo sem ári, hún svarar þegar eig- andinn eða einhver annar flautar. Lyklakippa Lamberts er að þvi leyti ólík Ómars að hún svarar með orðunum „ég elska þig“ í stað þess að væla bara. í útliti er lyklakippan eftirmynd konuandlits og svo handhæg að hún kemst hæglega fyrir í lófa. Lambert finnur gripinn þegar hann er úti á ferð á mótor- hjóli sínu og eftir það eru þau óaðskiljanleg. Lyklakippan fylgir Lambert hvert sem hann fer: á krána, diskótekið, í stórmarkaðinn og að lokum heim og ást aðalhetj- unnar á þessum ljóshærða plast- grip vex jafnt og þétt. Lambert minnir sem fyrr á Marl- þig. Lyklakippan hyggur ekki á barneignir og hún á ekki afbrýði- semi til Jafnvel þegar persónan, sem Lambert leikur, leggst fyrir framan sjónvarpið til að horfa á klámmyndir í sjónvarpinu er svar lyklakippunnar enn hið sama. Ferreri líktvið Bunuel Þetta myndi einhver kalla hina fullkomnu konu en leikstjórinn, Marco Ferreri, hefur einnig verið sakaður um kvenhatur. Þessu hef- ur hann neitað þverlega og segist aðeins hafa haft í huga að segja klassíska ástarsögu. „Karlmenn hrífast gjarnan af röddum. Goða- fræðin er full af frásögnum af dísum sem seiddu menn til sín með fögrum söng. Á tækniöld eru það auðvitað frekar tækniundur frá Japan sem tæla menn til sín með fögrum orðum. En þetta er auðvit- að sama blekkingin,“ segir Marco Ferreri. Eftir þessár útskýringar er það ef til vill ekkert skrítið að menn skuli hafa látið sér detta í hug að tefla Charlotte Rampling og simp- ansa saman sem ástföngnu pari í nýrri kvikmynd, Max, My Love. En Marco Ferreri hefur oft verið bor- inn saman við Luis Bunuel; þeir aðhyllast báðir einhvers konar an- arkisma í kvikmyndum sínum og sýna gjarnan fáránlegustu hliðarn- ar á mannlegu eðli. Gelding með eldhúshníf Ferreri byrjaði reyndar feril sinn á Spáni. Þar gerði hann ádeilu- eru Marcello Mastroianni og Mic- hel Piccoli, en hvor þeirra hefur gert sex myndir með Ferreri. Fleiri frægir leikarar hafa gert undarle- gustu hluti undir stjórn Ferreri. Catherine Deneuve drap hund Mastroiannis og tók að sér hlut- verk hundsins, þögul úti í horni með hálsband og tilheyrandi. Ger- ald Depardieu skar undan sér með rafknúnum eldhúshníf í fyrstu myndinni undir stjórn Ferreris og í þeirri næstu bjó hann í New York með dálitlum simpansaunga. Og skal nú nokkurn undra að Ferreri þyki það allra hluta eðlilegast að leggja hug á lyklakippu? Þegar Ferreri hitti Lambert í fyrsta sinn sagði hann heldur fátt annað: „Christophe, þú er Kristur, þú ert Kristur." Og í kvikmyndinni Ég elska þig málar vinur aðalsögu- hetjunnar stærðar veggmynd af Kristi með Lambert sem fyrirmynd. Endalok ástarævintýrisins eru svo þau að Lambert ekur mótorhjóli beint á vegginn, brýtur úr sér tenn- urnar og getur eftir það öngvan- veginn flautað á vinkonu sína. En þá kemur rúsínan í pylsuendanum: fleiri hafa hug á lyklakippunni góðu og besti vinur þess tann- brotna, leikinn af rokksöngvaran- um Eddy Mitchell, flautar sem mest hann má, og eins og flestir vita er afbrýðisemi vondur sjúk- dómur. Hugmynd af götunni Ég elska þig var tekin í París, en það var einmitt þar sem Ferreri í Subway var Lambert ástmögur Isabellu Adjani. Tarsan apabróðir færði Lambert heimsfrægð.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.